2025 zit er al bijna op en dat betekent voor ons, als Motoren & Toerisme, dat er ook alweer een boeiend motorjaar in ‘het archief’ kan. Maar vooraleer we 2025, hopelijk feestelijk, afsluiten kijken we nog even terug naar vijf zaken die het motorjaar 2025 kleur gaven of mee bepaalden.
Het was niet dat er geen voortekens waren, want die zagen we het afgelopen jaar bijna dagelijks in het verkeer, maar toen we halfweg het jaar de inschrijvingscijfers van de eerste zes maanden van 2025 bestudeerden werd één en ander nog een stuk concreter. Ja, sportieve motorfietsen hebben opnieuw de wind in de zeilen. Zo ergens halverwege het vorig decennium werd de sportmotor nagenoeg dood en begraven verklaard door stakeholders die daar, allen op hun eigen manier, de meest uiteenlopende redenen voor hadden.
En toegegeven, 'de RR’s' – om ze maar onder een hoed te vatten – hadden de tijdsgeest niet mee. Het motorpubliek werd ouder en dus vaak ook strammer en had al even vaak last van een zeker ‘embonpoint’. En dan zit zo’n superbike, of godbetert een supersportmachine, niet bepaald lekker. Ooit waren sportmotoren behoorlijk praktisch geweest, of beter gezegd in de eerste plaats voor straatgebruik ontwikkeld. Aan dat ‘gezond verstand’ kwam abrupt een einde toen het circuitgebruik van zo’n machine boven het de dagelijkse inzetbaarheid op de openbare weg ging primeren. Spijtig, maar de almachtige marketingafdeling dicteerden dat het beter zo was. In de jaren ’90 en ook tijdens de nillies golden machines als de Honda Fireblade en de Yamaha R1 als de vlaggenschepen van hun respectievelijke merken. Ja, je kon er flink mee doorkachelen op de Autobahn en ja, je kon ze desgewenst ook inzetten voor de toenmalige Production TT tijdens de Isle of Man Tourist Trophy. Maar je kon ze ook gebruiken om te reizen. De al iets grijzere (en hopelijk) wijzere M&T-lezer herinnert zich waarschijnlijk nog de epische wereldreizen van ‘Fireblade Sjaak’ en Nick Sanders op z’n Yamaha R1 nog.
Anno 2025 keerde de sportieve motorfiets stilletjes aan (of toch stiller dan vroeger want er worden geen fortuinen meer gespendeerd aan ‘aftermarket’ uitlaten…) terug in het straatbeeld. De inschrijvingsstatistieken wezen zelfs uit dat in de eerste zes maanden van 2025 de CBR650R populairder was dan pakweg de Africa Twin of de Transalp en met vlag en wimpel de bestverkopende Honda werd. De sportieve motorfietsen die het nu goed doen zijn bijna allemaal modellen die we als Sportbike of Supersport kunnen klasseren. En voor die (sub)segmenten baseren we ons op de technische regelgeving van de gelijknamige wereldkampioenschappen die we in 2026 in het bijprogramma van het WorldSBK zullen zien.
De sportieve renaissance ten spijt blijven de pure superbikes, en we hebben het dan over de Fireblades, Panigale V4R’s en R1’s van deze wereld, een zeldzaamheid op de openbare weg. Misschien gewoon omdat ze daar niet echt meer bruikbaar zijn? Hoe dan ook, de constructeurs lijken nog volop in de Superbike te geloven. Ook anno 2026 blijven deze snelle tuigen fascineren en reikt hun uitstraling veel verder dan de eigen schaduw. Durven we weer de term ‘halo-modellen’ te bezigen? Misschien wel. Kawasaki vernieuwde voor 2026 z’n Ninja ZX-10R, maar zet tegelijkertijd ook in op de Bimota KB988 Rimini, die nu eenmaal iets sexyer lijkt. Suzuki verraste, out of the blue, met de comeback van de GSX-R1000R. Drie van de vier Japanse constructeurs beschikken dus nog over een superbike. Alleen Yamaha verkoopt de R1 niet meer (als straatmotor) maar zet ‘m nog wel in voor het WorldSBK en andere race-activiteiten. Tot slot, lanceerde Ducati ook een update voor de Panigale V4R, het homologatie-model voor het WorldSBK, dat ondanks z’n cilinderinhoud van 998 cc nog een stuk scherper is dan de ‘standaard’ Panigale V4(S).
Toch moeten we vooral naar de Supersports en de Sportsbikes kijken, want het zijn deze motorfietsen die je anno 2025, en uiteraard ook 2026, kan inzetten voor zowel woon-werkverkeer als de occassionele circuitdag. Daarbij is de KTM 990 RC R de meest in het oog springende exponent van de nieuwe generatie Supersports. Japan hield zich dit jaar behoorlijk gedeisd, maar de vernieuwde Yamaha R7 betekent toch ook weer een nieuwe impuls voor het Sportbike-segment.
De komende twee jaren mogen we alvast veel sportieve modellen uit China verwachten. De tijd dat Chinese constructeurs alleen ‘utilitaire’ modellen bouwden ligt nu wel definitief achter ons en na een aantal jaren waarin vooral allroads gelanceerd werden, is het jachtterrein nu uitgebreid naar sportieve modellen. CFMOTO lanceerde voor modeljaar 2025 al de 675SR-R en had daarvoor ook al de 450SR in het gamma zitten. Dat laatste model is nu ook als racereplica – in de kleuren van het CFMOTO Aspar-team uit de Moto2 en Moto3 – leverbaar. Ook andere Chinese merken als Kove, QJMOTOR, Voge en Zontes hebben sportieve modellen in hun line-up zitten. En dan hebben we het nog niet over ZXMOTO gehad, een merk dat zich uitsluitend op sportieve modellen lijkt te concentreren. Vooralsnog is dit laatste merk nog niet op de markt in de Benelux. Maar gezien de snelheid waarmee de Chinese motorindustrie zich in Europa nestelt, zal dat wellicht niet lang meer duren.
De komst van een zondvloed aan Chinese sportmotoren zou in de komende jaren het sportsegment nog wat meer kunnen laten groeien. Als de Chinezen scherp geprijsde, maar toch leuk vormgegeven sportmotoren met degelijke componenten blijven bouwen, zou dat weleens meer jonge rijders kunnen aantrekken. Voor de Japanse en Europese merken wordt het alvast moeilijker om in de betreffende subsegmenten te blijven opereren, maar ze kunnen zich nog steeds proberen te onderscheiden door de lat op kwalitatief vlak een stuk hoger te leggen. De huidige generatie Sportbikes en Supersports is op technologisch vlak relatief eenvoudig, toch zeker ten opzichte van de Superbikes, en dat is op zich geen slechte zaak.
Tekst: Bart Jacobs
Introfoto: Bob Van Mol