Rond de Noordkaap: 6. Sint-Petersburg – Tallinn

Wim is in Sint-Petersburg aangekomen, een stad die hij eerder al bezocht. Toch neemt hij ook nu de tijd om de meest on-Russische stad van Rusland te verkennen. Vanuit Sint-Petersburg gaat het naar de Estse hoofdstad Tallinn.

Dag 17 + 18, 9 en 10 juli: Санкт-Петербург (Rusland) 0 km

Ik wandel deze twee dagen veel doelloos door de stad en kijk vooral naar de mensen. Het is hier de periode van de Witte Nachten en dus zeer druk. Op de Nevski Prospekt is een covergroepje een geweldige versie van Teen Spirit van Nirvana ten beste aan het geven. Wat verder is een boekenmarkt aan de gang waar ik zowaar een schoolboek Russisch, niveau lager middelbaar vind. Dat krijg ik nog wel in mijn koffers gepropt, juf Nina zal tevreden zijn als ik dat eind september bovenhaal in de Russische les. Iets verder ga ik naar de Gostiny Dvor, een overdekte markt. Mijn vriendin kocht hier vorig jaar een paar handschoenen waarvan ze er één verloor. Ik mocht alleen op reis op voorwaarde dat ik haar een nieuw paar ging kopen. Ik vind de winkel terug en leg aan de hand van de overgebleven handschoen uit wat het probleem is. De dames, in winkeluniform maar op pantoffels, zijn duidelijk onder de indruk van mijn onderneming en zelfs gecharmeerd. Samen kammen zij heel het magazijn uit om een passend paar te vinden, wat ik dan nog aan halve prijs meekrijg. Als ik buitenga beloven zij lachend een paar opzij te leggen tegen volgend jaar. Ik smelt.

Ik ga ook eens wat verder van het centrum rondkijken op de markt van Udelnaya. Veel rommel, weinig markt. Ik vraag aan een verkoper of er hier nog Sovjet-memorabilia verkocht worden waarop hij antwoord: “Mijnheer, dat interesseert toch niemand meer? Wij verkopen alleen nog jeans en T-shirts.”. Ik wandel door de nabij gelegen woonwijken van Sint-Petersburg en daar word ik niet echt blij van. Je ziet hier wel geen echte armoede, maar ook totaal geen vreugde.

Tussendoor de metro op en naar de Petrus-en-Paulusvesting, maar eerst nog eens voor het balkon gaan staan van het Kshesinskaya Paleis waar Lenin 101 jaar geleden elke avond zijn vlammende speeches, gericht tegen de bourgeois regering van Kerenski, afstak, tot hij moest gaan lopen naar Finland. Daarna voor de (lege) graftombes van de Romanovs gestaan, waar er enkele als slachtoffer van Lenin kunnen gecatalogiseerd worden, of was het juist andersom? Want in de Troebetskoi gevangenis iets verderop zat de broer van Lenin voor hij werd opgehangen door de Ochrana, de veiligheidsdienst van de Tsaar, wat bij Lenin wel voor enige radicalisering gezorgd heeft. In die gevangenis uiteraard goedendag gaan zeggen bij cellen 39 en 52 en daarna even gaan bezinnen in de waanzinnig mooie Kerk van de Verlosser op het Bloed om dan een halve dag in het Russisch Museum rond te flaneren.

Dit museum is echt een aanrader omdat er een zeer mooie collectie aanwezig is van de Peredvizhniki, Russische landschapsschilders van de tweede helft van de 19e eeuw, met als bekendste werk “De Wolgaslepers” van Ilja Repin. Het betreft hier een groep kunstenaars die de intentie hadden kunst bij de gewone man te brengen. Daarom organiseerden zij reizende kunstexposities, wat in de tweede helft van de 19e eeuw vrij ongezien was. De grootste verzamelingen daarvan bevinden zich in Moskou in de Tretjakov-galerij en dus hier in Sint Petersburg. Die collectie loopt naadloos over in de Russische avant garde en het constructivisme van begin 20e eeuw (er hangen hier bv. ook enige Kandinski's), om dan over te gaan in het Sovjet-Socialistisch Realisme, een ronduit geweldige zaal met een paar gigantische Stalin-taferelen. Ik ben er even bij moeten gaan zitten. De collectie gaat dan verder naar de modernere kunst van de laatste decennia van de 20e eeuw waar bij mij constant de vraag opkomt "Is dit kunst of gooien we het toch maar weg?".

Ik beleef dus twee zeer aangename dagen in de meest onRussische stad van Rusland. De grote ontnuchtering komt er op de tweede avond: België – Frankrijk: 0 - 1

Dag 19, 11 juli: Санкт-Петербург – Tallinn (Estland) 370 km

Vandaag gaan we dus terug de grens over, deze keer met goed weer. Zolang we in Rusland rijden blijft het oppassen voor de gaten in de weg en de onberekenbare maneuvers van de andere weggebruikers. Eens de grens over, wat zeer vlot verloopt, verandert dat allemaal drastisch. Schitterende wegen, gedisciplineerde chauffeurs, ook veel snelheidscontroles. Ineens ook terug veel stenen huizen. En bewerkt land. En vriendelijke mensen. En wat mij ook opvalt, er staan hier terug windmolens, in Rusland geen enkele gezien. Ook terug schitterend weer. Ik begin stilaan te begrijpen waarom de mensen in Sint- Petersburg niet zo blij zijn met het Лахта-центр, de wolkenkrabber van Gazprom, omdat die te veel zou lijken op Barad-dûr, de toren van Sauron in The Lord of the Rings. Je moet het er immers niet zo dik opleggen dat Rusland eigenlijk gewoon Mordor is.

Aan het eerste tankstation waar we stoppen, een Circle K, net zoals in Rusland, staan we even te kijken aan de koffieautomaat, kwestie van de juiste koffie te kiezen. Binnen de 20 seconden komt een winkeljuffrouw ons, ongevraagd en in perfect Engels, ter hulp. Een ongekend groot verschil met de Russische Circle K dames. Ik zal dus in de toekomst nog terug naar Rusland moeten want er is daar nog veel werk aan de winkel.

We arriveren aan het hotel rond 17u00 en dit is eigenlijk de eerste keer tijdens deze reis een tegenvaller. Net Rusland uit en dan logeer je in een betonnen blok waar de Sovjets jaloers op zouden zijn, op 7 km van het centrum van Tallinn. Na een douche en iets gedronken te hebben spreken we af om de bus te nemen en iets te gaan eten in Tallinn. Net als we willen vertrekken komen Rob en Dafne aan. Blijkbaar hebben zij nog een stop gemaakt aan het Joey Dunlop Memorial. Ik vervloek mezelf omdat ik bij de rit naar Tallinn die link zelf niet gelegd heb. Ik ben in het verleden twee maal naar de Isle of Man TT geweest en heb de film “Road” verscheidene malen uitgezeten. Stel je voor dat bepaalde van mijn met de motor rijdende vrienden ooit te weten komen dat ik, nota bene met de motor, in Tallinn geweest ben zonder die plaats bezocht te hebben. Ik wil niet het risico lopen daar voor de rest van mijn dagen terecht op terechtgewezen te worden. Overigens ook helemaal geen vermelding in het “roadbook”, daarin staat voor vandaag 11 juli enkel: “Afstand is ca. 370 km. Er zijn enkele routeopties, maar niet echt de moeite waard. Het hotel ligt aan route 340. Ingang parking aan de achterzijde”, gevolgd door het adres van het hotel. Echter, niet getreurd, een snelle zoektocht op de GPS toont dat we op nauwelijks 12 km van dat memorial zitten. Terwijl we met z’n vijven op de bus staan te wachten zeg ik dat ik morgen daar eerst ga passeren alvorens naar Riga te rijden. Mijn vaste bijrijders zien dat dadelijk zitten, het lijkt er dus op dat ik binnenkort toch bij bepaalde mensen thuis nog ga kunnen binnenkomen zonder genadeloos uitgelachen te worden.

Tallinn is een oude Hanzestad en net zoals Riga, waar ik al geweest ben, is dit een pareltje. We wandelen door de oude stad, eten iets en doen daarna nog een paar terrasjes. Dan met de bus terug naar het hotel om te gaan slapen in volle verwachting van morgen.

Tekst en foto’s: Wim van Houtven