Lezers-reisverhaal: Vogezen juni 2019 – 3

Vorige week kon je al lezen hoe M&T-lezer Thierry Paradijs genoot van het toeren in de Vogezen, tijdens z’n eerste verre motorreis. In de derde aflevering van z’n lezers-reisverhaal trekt Thierry nog éénmaal op verkenning in dit mooie stukje Frankrijk, alvorens de terugreis naar België aan te vatten.

Tekst en foto’s: Thierry Paradijs

Dag 4:

Woensdag 12 juni. We slapen vandaag wat langer uit en vertrekken vandaag omstreeks 9u30. De bestemming is een plaats genaamd Faucogney-et-la-Mer dat op een 93km van onze slaapplaats ligt. Het is eigenlijk een kleine gemeente en telt maar 550 inwoners. Het is een gebied van 14.4km² in het zuidwesten van de Vogezen. Om daar te geraken moeten we over enkele hoge bergtoppen die gaan tot ongeveer 1400 meter hoogte. Op een van deze toppen nemen we een korte pauze en stoppen langs de weg op een verlaten kiezelstrookje om het panorama te bewonderen. De temperatuur is inmiddels van 16gr in Ribeauvillé gezakt naar 6gr waar we nu staan. Als we terug willen vertrekken zie ik in mijn achteruitkijkspiegel ineens de benen van RG de lucht ingaan! Blijkbaar is hij bij het vertrekken uitgegleden op de kiezelsteentjes en met motor en al omgekieperd. Al snel…..snel ik hem te hulp om die zware BMW terug in de juiste positie te krijgen. Enkele momenten, een deukje in zijn imago en wat kleine krasjes later zijn we toch weer onderweg. Eenmaal aangekomen in Faucogney-et-la-Mer genieten we van dit mooie plaatsje. Wel moeilijk om een cafeetje te vinden voor een lekkere koffie maar de aanhouder wint natuurlijk.

Kortbij zagen we plaatjes staan met “Route des 1000 étangs” en besluiten deze te rijden. Niet voor niets noemen ze het hier klein Finland! De kleine en grote meren in steeds andere settings wisselen zich af in een route van een 66km lang. Zeer mooie wegen die zich afwisselen tussen dichte bebossing en prachtige vergezichten. Aanrader! Na nog een koffiestop dirigeren we meneer TomTom terug richting Ribeauvillé maar ditmaal wel via een alternatieve route. Eerst even tanken. Mijn Tracer vraagt per tankbeurt toch steeds een litertje minder dan de BMW, en dan zijn we weer op weg. De komende 150 km zijn wel een technisch uitdagender stuk, met kleinere hobbeligere boswegen waarvan enkele zelfs onverhard. Desalniettemin zeer leuk. Zeker aangezien de zon in de loop van de dag steeds feller begint te schijnen, zeker welkom op onze laatste dag.

Dag 5:

Tijd voor vertrek. Met enige tegenzin pak ik mijn bagage weer in en maak mijn motor klaar voor de terugreis. We vertrekken, na een warm afscheid van de eigenares, omstreeks 8u15. Het plan was om via Straatsburg een route te nemen naar Luxemburg maar al snel stoten we op een file. We nemen dan maar een andere richting via de noord oostelijke Vogezen. In Zweibrücken steken we de Duitse grens over en nemen we de D35. Ik bedenk me dat dit de ideale weg voor Harley-rijders is, een baan van meerdere kilometers lang, die breed en met zachte bochten iedere Harley-rijder een natte droom bezorgt.  Ettelijke kilometers later komen we in aan in het centrum van het Luxemburgse Echternach waar we stoppen voor een middagpauze. Hierna hernemen we onze weg. Maar een paar minuten later zie in mijn spiegel RG bruusk stoppen in de berm langs de kant van de weg. Eerst dacht ik dat hij een klapband of zoiets had maar blijkbaar is een wesp onder zijn helm gevlogen en heeft hem een 3tal keer gestoken. Het geluk zit hem blijkbaar niet echt mee deze vakantie J De rest van de weg is echter zonder incidenten verlopen en omstreeks 19u zijn we thuis. De rit vandaag was een 550km lang maar daarom zeker niet minder plezant.

Het enige besluit dat ik kan maken, voor mijn eerste meerdaagse motorvakantie, is dat het een onvergetelijke ervaring is geweest met ongelofelijk mooie wegen en uitzichten. Mooie dorpjes met vriendelijke mensen alom die je met raad en daad bijstaan indien nodig. In totaal heb ik een dikke 2200km stevig genoten, ja zelfs ondanks het mindere weer. Voor diegene die het ooit van plan zijn te doen…..twijfel niet! Gewoon doen!

Verder wil ik RG ook bedanken om mij, als leek, op sleeptouw te nemen. Ik ben je eeuwig dankbaar maat!