Rij-indruk: QJMOTOR SRT 600 | 700 X Touring en SRK 600 | RS

Als Antwerpenaar ken ik wat van verkeersdrukte, maar toch ontdek ik af en toe een stad die dat statement even op z’n kop zet. Kathmandu in Nepal, Londen in het VK ... maar soms ook verrassend dichtbij. De binnenstad van Rotterdam bijvoorbeeld, waar ik me op de drukste dag van het jaar doorheen moest worstelen op weg naar een presentatie over QJMOTOR. Het plan? Een speeddate met vier nieuwe motoren uit de QJ-dynastie. De SRT 700 X Touring, de SRT 600 X Touring, de SRK 600 en SRK 600 RS.

Precies een jaar geleden tufte ik door de Nederlandse Biesbosch op de eerste vloot van die nieuwkomers uit het verre oosten. Ze waren toen nieuw voor onze contreien, maar zeker niet voor China, waar Qianjiang Motorcycle Group al sinds 1985 motorfietsen maakt. Importeur MotoMondo bracht het Chinese merk vorig jaar naar de Benelux en zette intussen een indrukwekkend netwerk op van 11 Belgische verdelers. En niet alleen de organisatie groeit, maar ook het assortiment. Zo werden er op de EICMA maar liefst 7 nieuwe modellen aangekondigd voor de Benelux. Vier daarvan mag ik vandaag aan de tand voelen in en rond Rotterdam.

De eigenzinnige verschijning

SRT 700 X Touring

Ik start de dag op de SRT 700 X Touring, de nieuwe iteratie van het model dat onze redactie een jaar lang onderzocht tijdens een langeduurtest. Ik moet goed opletten dat ik op de juiste motor stap, want het uiterlijk van de SRT 700 kreeg een grondige make-over met een nieuw kenmerkende snoet, nieuwe zijpanelen en andere brandstoftank. De gelijkenissen met de bastaardzoon van Benelli, de TRK 702, zijn zo volledig verdwenen.

Of de nieuw gestijlde voorkant een verbetering is, moet ik toch even in twijfel trekken. Hedendaags? Absoluut. Maar de verticaal geplaatste led-projectoren in combinatie met de led-dagrijlichten en het snaveltje, lijken wel een samenraapsel van een eerstejaarsstudent productontwikkeling die z’n deadline voor middernacht moest halen. Het soort generisch design dat je terugkrijgt wanneer je aan DALL-E zou vragen om een middenklasse adventure te ontwerpen. Met de werking van de nieuwe onderdelen is absoluut niets mis, de verlichting is zelfs bovengemiddeld fel en het windscherm is sinds dit jaar ook instelbaar, maar ik mis nog steeds een consequente designtaal in de line-up van QJ.

Eenmaal op de baan wordt de eerste grote verbetering van de SRT 700 duidelijk: de verbinding tussen de gashendel en het motorblok. Wie de afleveringen over onze langeduurtest van vorig jaar een beetje volgde, herinnert zich misschien het vervelende hikken van het motorblok bij constante belasting en het on/off gevoel van de gashendel. Wel: daar heeft QJMOTOR met de Euro5+-update duidelijk hard aan gewerkt.  

Het samenspel tussen de lichte koppeling en de gashendel zit nu precies goed, en dat maakt de SRT 700 een plezier in het stadsverkeer. Wie de specificaties erop nakijkt merkt dat de wijzigingen aan de injectie het vermogen en de koppel wat hebben aangetast, namelijk 3,4 pk minder piekvermogen maar wel 3 Nm meer koppel voor dit 2025-model. Vanuit het zadel zijn zo’n geringe wijzigingen echter niet te merken, maar valt vooral de verfijnde en kwieke gasrespons op.

De instelbare maar standaard zacht afgeveerde veringscomponenten van Marzocchi bleven ongewijzigd tegenover vorig modeljaar. Ze doen prima hun werk voor een enkele piloot van rond de 100 kilogram, maar lijken eerder op comfort afgesteld dan op feedback. Opvallend hoogwaardig blijven de radiaal gemonteerde Brembo-ankers, die het aanzienlijke gewicht van de SRT 700 in geen tijd een halt toeroepen. Dat gewicht verstopt zich trouwens op dit 2025-model een tikje beter dan vorig jaar, wellicht door de minder bombastische cockpit. Enkel jammer dat we daarvoor enkele centimeters windscherm - en dus wat windbescherming - moeten opgeven tegenover vorig jaar. Ook de accessoirebeugel in de cockpit verdween, en die was best handig om je smartphone of GPS boven het TFT-scherm te bevestigen. Er zijn echter ook verbeteringen in de cockpit te melden. Zo is de handvat- en zadelverwarming – standaarduitrusting op deze prijskraker - nu in drie standen instelbaar. Verder blijft het display ongewijzigd, net als de (verlichte) knoppenwinkel.

Een kleine frustratie, al is dat er eentje die vooral voor grote rijders van belang is, bleek de nieuwe, hoekige brandstoftank. Hoewel die er erg fraai uitziet, valt de hoek van de tank nu precies op de plek waar mijn knie hoort. Een kleine irritatie op een korte stadsrit, maar misschien een dealbreaker voor wie verre reizen wil maken. QJMOTOR maakte voor dit herwerkte model duidelijk de balans op tussen een meer eigen design en comfort … en er zijn voor beide zaken goede argumenten te bedenken.

De kleine relschopper

SRT 600 X Touring

Na de eerste wissel is het kleinere zusje van de SRT 700 aan de beurt: de SRT 600 X Touring. Deze kleine allroad gebruikt dezelfde 554cc tweecilinder-in-lijn als de naked SRK 600 en de gekuipte SRK 600 RS. Deze hoogpoter is zonder meer een knappe verschijning: de projectorlamp, dagrijverlichting en richtingaanwijzers werden netjes verwerkt in de gestroomlijnde zijkappen en het windscherm. De led-verstralers, de grote aluminium bodemplaat en valbeugels krijg je er standaard bij, net als de driedelige aluminium kofferset trouwens. Die accessoires benadrukken de stoere look van de machine, die volgens de promovideo van QJMOTOR ook niet vies zou zijn van wat zand tussen de kiezen. Het design oogt coherent en doelbewust, zowel in de zwart-grijze als rood-grijze kleurstelling.

Het motorblokje in de SRT 600 X Touring blijkt vele malen leuker dan de specificaties doen vermoeden. Met 56 pk bij 8.250 opm en 54 Nm bij 5.500 opm is het geen nekkenbreker, maar dankzij een licht vliegwiel klimt het blokje gretig in de toeren. Bovendien toont de uitlaat deze hoogtoerige tweecilinder ook van z’n beste kant. Op de SRT 600 X krijg je een rauwe, diepe klank, terwijl de tonen op de SRK 600 (en RS) veel bedeesder zijn.

De kniehoek op de SRT 600 X is iets sportiever dan op grote broer, omdat de voetsteunen hoger en verder naar achter werden geplaatst. Een goed ding, want zo zitten de voetsteunen ook minder in de weg wanneer je bij het stoplicht komt.

Net als de zitpositie blijkt ook het stuurgedrag sportiever dan dat van de SRT 700 X. De 600 laat zich sneller van kant wisselen, wellicht door het relatief lichte gewicht: 220 kilogram rijklaar, dat is een forse 23 kilogram minder dan grote broer. Dat verschil verklaart ook waarom deze fiets ondanks zijn kleiner motorblokje niet veel trager voelt dan de 700. Op het rechte stuk haalt die laatste misschien de bovenhand, maar in een stoplichtsprintje kan de 600 flink van zich afbijten.

In de cockpit vertellen alle QJMOTOR modellen vandaag een gelijkaardig verhaal. Een mooi maar nogal simplistisch TFT-schermpje, met slechts beperkte instelbaarheid. Toch doet de 600 het ook op vlak van rijderelektronica iets beter dan zijn grote broer. Zo heeft de SRT 600 X Touring wél instelbare tractiecontrole en daarnaast ook twee rijmodi: Normal en Sport. Leuke extraatjes, ware het niet dat de bediening van het TFT-scherm en de achterliggende menustructuur zo onhandig waren, dat ik er na enkele minuten foeteren al de brui aan gaf. Want de instellingen zitten verstopt in een complexe menustructuur, en QJ geeft je één knop om daar in één richting door te bladeren. Per ongeluk een submenuutje te ver getikt? Dan mag je alles opnieuw doorbladeren. Laat maar … ik hou liever mijn ogen op de weg. Op niveau van luxe moet de 600 wel wat punten inleveren. Zo kreeg hij geen standaard handvat- en zadelverwarming, verlichte knoppenwinkel of instelbaar windscherm.

De straatvechter

SRK 600

Je kan maar zoveel motoren in een drukke dag proberen proppen, dus moet ik toegeven dat mijn tijd met de SRK 600 en SRK 600 RS eerder beperkt was. Gelukkig valt er over de SRK 600, de naked van dit duo, ook weinig nieuws te vertellen. Het is namelijk net dezelfde motor als de SRK 550 van vorig modeljaar, maar met een andere naam, een nieuwe rode kleurstelling en een Euro 5+-homologatie.

De SRK 600 wordt aangedreven door dezelfde 554cc tweecilinder als de SRT 600 X, maar scoort vooral met zijn lichtere verpakking (176 kilogram rijklaar), speelse 17-inch-wielen en fijne neutrale zithouding. Dat doet maakt ‘m bijzonder wendbaar in het stadsverkeer. De SRK 600 gebruikt dezelfde radiaal gemonteerde Brembo’s als al zijn verwanten, al werken die zoals verwacht het beste op dit lichte pretpakket.

Deze naked deelt zijn TFT-scherm, twee rijmodi en tractiecontrole met de SRT 600 X, maar kreeg de knoppenwinkel van de SRT 700 X. Die laatste kreeg gelukkig wel een op en neer schakelaar, wat de instellingen bedienen gemakkelijker maakt. Begrijpen wie begrijpen kan.

De schoonheid

SRK 600 RS

Waar de SRK 600 in zijn naked-jasje nog best toegankelijk is voor mijn grote gestalte, is de krappe zithouding het eerste dat opvalt op de SRK 600 RS. Op deze gekuipte variant staan de schetsplaten net wat hoger en meer naar achter gemonteerd, en is de zithoogte ook nog 2 centimeter lager. Dat maakt de kniehoek best extreem voor een anders brave motorfiets. De clip-ons zijn in vergelijking best redelijk geplaatst, en vragen niet te veel van je polsen.

Waar de SRK 600 RS absoluut goede punten scoort, is zijn volwassen en agressieve look. Wie vorig jaar onze plaatjes van de SRK 800 RR zag herkent daarin trouwens duidelijk familiaal DNA. De 600 RS kreeg ook het fraaiere TFT-scherm van die 800 RR getransplanteerd, en heeft zo veruit het mooiste en meest intuïtieve display van alle motoren van vandaag.

Het racepakket, de minder wendbare clip-ons en het extra gewicht van het kuipwerk dus, maakt dat de rij-ervaring op de RS iets flitsend of comfortabel dan de naked. Maar wie er mooi wil uitzien mag soms wat lijden …

Conclusie

Op vlak van elektronica, gebruiksvriendelijke TFT-schermen en consequente designtaal kan QJMotor nog heel wat leren, maar er valt een goed argument te maken dat ze dat ruimschoots goed maken met prijskwaliteit en luxe-uitrusting. Je rijdt al vanaf 7.499 euro met een SRT 600 X Touring naar huis. En dat is met een driedelige aluminium kofferset - die trouwens ook schitterend werkt -, led-verstralers, valbeugels, een aluminium bodemplaat, instelbare Marzocchi-veren en Brembo-remmen met instelbare hendels. Ik wil niet weten hoe QJ dat klaarspeelt, maar ik hoop oprecht dat ze andere fabrikanten op deze manier blijven tonen wat “waar voor je geld” echt betekent. Jij en ik plukken er alleen maar de vruchten van.

Tekst: Maarten Van Caesbroeck

Foto's: Pien Meppelink / MotoMondo