Rij-indruk: Brixton Crossfire 500

We kennen Brixton vooral van retro vormgegeven tweewielers voor de startende motorrijder met een cilinderinhoud tot 250cc. Nu denkt het merk klaar te zijn om ‘dubbel of niets’ te spelen met de Brixton Crossfire 500 (X). Ik mocht drie dagen op stap met deze schone en dat ging niet onopgemerkt voorbij.

Want dat het een beauty is staat buiten kijf. De afwerking is bovendien feilloos. En dat zie je dadelijk. Bij de eerste ontmoeting wandel ik enkele rondjes om de motor en ik kan alleen maar besluiten dat ze kosten noch moeite hebben bespaard om een degelijk eindproduct af te leveren. Elk onderdeel voelt solide aan en de verhoudingen kloppen. Ik zie geen miskleunen en een paar fraaie details maken het plaatje helemaal compleet. Het is een van die weinige motoren die ik zou kopen zonder ook maar één onderdeel te vervangen. Het meest in het oog springt natuurlijk de tank. Het is een gewaagde maar geslaagde zet die meteen zijn identiteit verklaart en versterkt. Een uniek ontwerp dat overal de aandacht trekt en steevast op positieve commentaren wordt onthaald. Verder vinden we ook in de voetsteunen de herkenbare X als voorbeeld van die fijne details. De koplamp heeft weinig verrassend een ronde vorm met een felle LED die de rand afbakent. Wel verrassend is de ingewerkte windroos in de koplamp, die kan helpen het noorden niet te verliezen. Ook het achterlicht is een LED die nauw aansluit onder het lederen zadel. Verder vinden we een chromen tankdop die wel enige gewenning vergt om te openen en sluiten. Spaakvelgen met Pirelli rubbers vervolledigen de styling. Bij de lancering zijn er twee versies beschikbaar, de zilveren standaardversie waarmee ik op stap ben, en de Crossfire 500 X die zich vooral onderscheidt door zijn zwarte kleurstelling, een andere nummerplaathouder en een alternatief zadel.

Voorproefje

Het blok is nieuw binnen het gamma van Brixton, en is volgens de online persintroductie van enkele weken geleden een voorproefje van de uitbreiding die Brixton voor ogen heeft. Met zijn twee trappelende cilinders en een volume 468 cc krijgen we cijfers voorgeschoteld die tegenwoordig de standaard zijn voor motoren die zich specifiek richten op de A2 markt. Toch som ik ze nog even voor je op: 48 pk bij 8.500 opm en 43 Nm bij 6.750 opm. Meer dan behoorlijk, maar zoals de cijfers al doen vermoeden, moet je het blokje wel wat porren om echte sensaties los te weken. Op tijd terugschakelen is de boodschap of de verhoopte versnelling blijkt wat tegen te vallen. Maar eenmaal het blok op toeren is, levert het  pittige prestaties die de gemiddelde motorrijder kunnen plezieren in ons stedelijk en landelijk verkeer. De versnelling wordt begeleid door de tonen uit een uitlaat in roestvrij staal, die net de juiste decibels produceert om te genieten zonder de medemens te schofferen. Zoals ik al zei, ik zou werkelijk niets aan deze motor vervangen. De rijgegevens lees je af van een no-nonsense, ronde LCD display die overzichtelijk de essentiële informatie weergeeft. Met een eenvoudig knopje wissel je tussen de meterstanden. De remmen komen van het Spaanse J. Juan en doen degelijk hun werk, al doen ze dat op ons testmodel zonder de ondersteuning van het ABS van het befaamde Bosch. Tijdens onze drie testdagen liet dat het mysterieus afweten. Blijkt uiteindelijk dat de fiche was losgekomen dus probleem was meteen opgelost.

Duo rijden

De vering komt uit de magazijnen van het Japanse KYB. Vooraan is deze regelbaar qua veervoorspanning en uitgaande demping, en achteraan geldt hetzelfde voor de monoshock. Deze onderdelen voelen stabiel aan en geven het comfort dat je zou verwachten op dit type motor. Met andere woorden, geen rijdend salon maar daarvoor betaal je het driedubbele van de prijs. De houding op de motor is ontspannen zonder gewrongen ledematen, die soms wel het slachtoffer zijn bij motoren die gaan voor de looks. Er zijn dus de juiste compromissen gemaakt. Ook een extra passagier meenemen vormt geen probleem, al moet die bij gebrek aan handgrepen wel nauw contact houden met de piloot. De weinig fijngevoelige dosering van de gasrespons en de koppeling vallen wel extra hard op als ik de rit zo vlot mogelijk wilt laten verlopen voor de passagier. Het is geen sinecure om elkaars helmen niet tegen elkaar te laten botsen. Los daarvan doet de versnellingsbak het uitstekend. Het op- en neerschakelen verloopt foutloos en de neutraal laat zich makkelijk vinden. Het stuurgedrag daarentegen overtuigt me minder tijdens de eerste kilometers. De motor lijkt voor zijn pluimgewicht van 180 kilogram redelijk zwaar in te sturen en daarna abrupt in de bocht te vallen. Enige gewenning helpt, en na enkele uren wordt het eigenlijk best leuk sturen, maar ik kan me nooit van de indruk ontdoen dat er hier nog marge zit voor verbetering. Een domein waar verbetering logischerwijze niet mogelijk is, is de windbescherming. Op de snelweg zit je vol in de wind, maar de legale snelheden aanhouden lukt wel enige tijd. Al spreekt het voor zich dat je dat met de Crossfire echt als overgangsetappes moet beschouwen tussen zijn favoriete plekjes: rustige binnenwegen of het hartje van de stad.

Conclusie

Zeer kort samengevat kan ik stellen dat deze motor thuishoort op je shortlist als je in de A2 klasse op zoek bent naar een toffe machine die er bovengemiddeld goed uitziet. Voor net geen 6.000 euro kan die de jouwe zijn, voor de X-versie moet je daar driehonderd euro bijtellen. Spotgoedkoop kan je dat bezwaarlijk noemen, maar de hoge afwerkingsgraad verantwoordt die prijs wel goeddeels. De Brixton Crossfire 500 is tegenwoordig zeker niet de enige in dit stijlvolle strijdperk en er zijn enkele geduchte concurrenten. Denk aan de Husqvarna Svartpilen 401 voor 5.749 euro of de Mash Dirt 650 voor 5.899 euro. Die zijn dus net dat tikkeltje goedkoper, maar ze beloven op papier gelijkaardige cijfers en zijn ook zeer mooi afgewerkt. Toch koop je met de Brixton Crossfire 500 een unieke creatie. Het is een compleet nieuw model zonder voorganger, en de bewonderende blikken die drie dagen mijn deel waren bewijzen dat hij positief opvalt. Net daarom is het stiekem toch extra genieten als je motor een excentriekeling is in het stadsbeeld.

Tekst: Charly de Kinderen

Foto's: Charly de Kinderen & Tom Vander Sande