Getest: Hyosung GV 300 S Bobber

Dat de Aziaten zich volop naar de Europese motormarkt richten is geen nieuws meer. Zelfs Europese merken gaan de hulp zoeken in Azië voor de productie van enkele van hun modellen. Hyosung is reeds een tijdje op de markt met eigen modellen zoals de GV 125 S Bobber. Daar komt nu een 300 cc versie bij.

De nieuwkomer is duidelijk gebaseerd op de reeds op de markt zijnde 125cc tweecilinder Bobber, want het uiterlijke verschil tussen het grote en kleine broertje is miniem. Ja, je kan het zien aan de typeaanduiding op de joekel van een luchtfilter, naar kopie van een iets bekender Amerikaans merk, maar vanop grotere afstand zie ik totaal geen verschil. Na wat speurwerk merk ik wel dat de 300 is uitgerust met hitteschilden op de uitlaatcollectoren van elke cilinder. De 125cc moet die missen. Dus is er toch een onderscheidend kenmerk.

Stoer en stout

Maar die familiegelijkenis hoeft geen probleem te zijn, want deze Bobber is in beide uitvoeringen een positieve aandachtstrekker, die er veel vetter uitziet dan je op papier zou verwachten in deze prijsklasse. Hij komt echt voor als een waardige V-twin bobber: mooie tank, fijn frame, verkorte spatborden, strak stuur, ... het plaatje klopt. Ook de volledige uitvoering in matzwart, op de metaalkleurige cilinderkoppen na, is een prima designkeuze. Het is sober, maar  komt toch zeer stoer over. Zelfs naast grotere broers van Japanse of Amerikaanse makelij zou hij eigenlijk niet uit de toon vallen. Veel tierlantijntjes of extra aandachtstrekkers moet je evenwel niet zoeken. Strak en efficiënt met een coole look, dat is de stijl waarvoor deze Hyosung Bobber staat. En dat is helemaal prima.

Unieke Bobber

Ondanks het lage gewicht van amper 169,5kg heeft de motor een vloeistof gekoelde V-twin krachtbron. Door die  twee cilinders kan de motor rekenen op een breed, mooi uitgesmeerd koppelgebied wat hem relatief schakelvriendelijk maakt. Een unieke configuratie in het landschap van kleine en middelgrote Bobbers en Cruisers. Ook op basis van het acceleratievermogen merk je amper dat er maar een 300cc volume verplaatst wordt, en met de 30 paardjes in de stal haal je toch een illegale 140 km/u. De comfortabele zithouding, de lage zadelhoogte, de positie van de voetsteunen en het stuur maken er een fiets van waar je uren kan op vertoeven tijdens een rustige rit richting kust of zelfs over de bochtige wegen van onze Ardennen. De instelbare achtervering verhoogt eveneens het comfort en de stabiliteit van de motor. De voorrem bedient maar één schijf, en dat biedt niet zo veel vertrouwen als je enkel het remhendel gebruikt om het geheel tot stilstand te brengen. Neem je de achterrem erbij, dan bieden beide een meer dan voldoende stopkracht om een misinschatting te corrigeren.

Zonlicht

Een minpunt dat ik toch moet meegegeven, is de zichtbaarheid van de verklikkerlichtjes in het dashboard. In normale omstandigheden zijn ze goed zichtbaar, maar zodra de zon er vol op schijnt en dan gaat het spreekwoordelijke licht uit. In deze klasse moeten keuzes gemaakt worden, maar we zijn van hedendaagse motoren in tijden van betaalbare led-technologie toch wel meer gewoon. Dat geeft een wat goedkope indruk.

Conclusie

De Hyosung GV 300 S Bobber is als opstapmotor zeker het overwegen waard en voor de bezitters van een A2 rijbewijs die fan zijn van dit type motorfietsen een uitstekende keuze. Zeker als je weet dat die jonge garde personalisering uitermate op prijs stelt. Want je kan de Bobber perfect naar je hand zetten of nog bobberder maken dankzij de  originele accesoires zoals een monoseatzadel, bagagerek, sissybar en zadeltassen. Dat kost je overigens ook geen rib, want de Hyosung GV 300 S Bobber heeft een verkoopadviesprijs in België van € 4.999,00  en in Nederland bedraagt de rijklare consumentenprijs 5.999 euro. Cruisen in stijl voor een aanvaardbare prijs dus. Het is ook redelijk uniek, want Bobbers vind je in deze inhoudsklasse eigenlijk bijna niet. 

Een uitgebreide test van deze Bobber vind je in Motoren & Toerisme 3-2020 die vanaf 28 mei in de winkel ligt.

Tekst: Wim Depraetere

Foto’s: Jacco van de Kuilen