Rij-indruk: Moto Guzzi V85 TT

Guzzi brengt de V85TTT als de vervanger van de Stelvio, het vorige dual purpose of 'crossover'-model uit 2007. Die werd twee jaar geleden afgedankt omdat het te duur zou zijn geweest om de oudere 1.151 cc achtkleppen OHV- motor aan de Euro 4-norm aan te passen. De V85 TT wordt aangedreven door een geheel nieuwe lucht-/oliegekoelde 853cc-blok met maar twee kleppen per cilinder, wat hem zowel qua capaciteit als qua techniek in een andere categorie plaatst. Het is een heel ander type motorfiets dan Moto Guzzi de laatste tijd heeft gemaakt. Enkel de 2017 V7 Stornello street enduro van twee jaar geleden kan als voorloper aangemerkt worden. Het is zowel een adventure tourer, een streetfighter, als een street scrambler, en dat maakt de V85 TT tot een buitenbeentje in het huidige motorfietsaanbod.

De splinternieuwe 84 x 77 mm 90° transversale V-twin produceert volgens Moto Guzzi 80 pk bij 7.750 opm, met 80 Nm koppel bij 5.000 toeren. Moto Guzzi claimt dat 90% van dat koppel beschikbaar is bij slechts 3.750 toeren per minuut, en de ultravlakke koppelcurve op de dynografiek ondersteunt dat. Aan de andere kant van de toerenteller is de begrenzer ingesteld op 7.800. Dat maakt deze motor tot de meest temperamentvolle uit de Guzzi-familie van OHV-motoren, ondanks het feit dat het een tweeklepper is en geen vierklepper. Dat is een bewuste keuze, die aansluit bij de traditionele focus en de retro-geïnspireerde styling van het model.

De nieuwe generatie Moto Guzzi-motoren met een klein blok kregen ook een volledig nieuw design, met een stalen buizenchassis, waarin de motor structureel volledig geïntegreerd is. Dat heeft als voordeel dat het frame niet onder de motor door moet lopen, wat het gewicht vermindert en de grondspeling van de motor vergroot tot 210 mm voor offroadrijden. Een aluminium carterbeschermer fungeert als stootkussen. De kortere lengte van de compactere nieuwe motor laat een lange, asymmetrische gegoten aluminium swingarm toe met een ruime wielbasis van 1.530 mm. Door de gebogen linkerarm kon de enkele geluiddemper van het 2-1 uitlaatsysteem netjes worden weggewerkt, terwijl de uitgaande as van de V85 TT – uniek in de middelzware dual-sportklasse – is ondergebracht in de rechterarm.

De V85 TT is een indrukwekkende verschijning, vooral de meerkleurige Evocative versie. De bouwkwaliteit en het niveau van afwerking, bijvoorbeeld van de lak, lijken heel hoog. Zit je eenmaal in het 830 mm hoge zadel (810 mm en 850 mm zijn als opties beschikbaar), dan word je in een tamelijk rechtopstaande, maar zeer comfortabele houding gedwongen door het brede stuur en de relatief lage voetsteunen, die enkel bij extreme hellingshoeken langs de grond schrapen. De Kayaba-ophanging is voortreffelijk en geeft goede feedback. Ondanks het 19-inch voorwiel kan je behoorlijk snel de bochten aansnijden en dankzij de goede tractiecontrole kan je hard en snel terug op het gas gaan, zelfs op de krappe bochtensecties die je in Sardinië overal voorgeschoteld krijgt.

De radiaalremmen werken zoals je van Brembo-materiaal mag verwachten. Ze hebben een sterke, maar niet te felle initiële beet en zijn goed afgesteld. Hetzelfde geldt voor de manier waarop de V85 TT stuurt. Door de erg conservatieve geometrie van het chassis verwacht je eigenlijk dat hij een beetje stuurt zoals een vrachtwagen, waarbij je veel moeite moet doen om de bochten rond te draaien, maar dat klopt niet.

De V85 TT staat garant voor een zeer ontspannen en plezierige alledaagse rit, waarbij je kan genieten van de voordelen van de cardanaandrijving, zonder de gebruikelijke nadelen. Het is een zeer goede nieuwe machine met een doordacht blok, dat met eenvoudige ingrepen een nieuwe levensfase voor Guzzi kan inluiden. De arend kan na een mindere periode weer een stuk harder met zijn vleugels slaan, hij doet dat in een opmerkelijk frivole outfit.

Lees de volledige versie van deze test in het aprilnummer van Motoren & Toerisme, dat nu in de winkel ligt.

Tekst: Alan Cathcart

Foto's: Moto Guzzi