Klassieker(tje): Yamaha TDR 250

In het najaar van 1987 pakte Yamaha tijdens de Tokyo Motor Show uit met de TDR 250. De lichte tweetakt, was een compleet nieuw concept qua motorfiets. Misschien was de TDR 250 wel de eerste cross-over. De Yamaha had de looks van een robuuste Paris-Dakar-machine, maar was tegelijkertijd heel erg weggericht. Je zou hem in de termen van vandaag een ‘compacte allroad’ kunnen noemen, of ook nog ‘motard’.

In ieder geval was de TDR 250 een bijzondere verschijning en dat ondermeer door de gekruiste ‘low-boy’-uitlaten die langs beider zijden van de machine liepen. De dubbele uitlaat gaf meteen z’n krachtbron prijs. Yamaha had de TDR 250 immers met de paralleltwin van de TZR250 uitgerust. Dat blok was goed voor een maximaal vermogen van 46 pk aan 10.000 opm. Dat vermogen in combinatie met een rijklaar gewicht van 153 k, maakte van de TDR 250 zeker nog geen raket, maar wel een pittig machientje waar je fun mee kon beleven.

Franse invloed

De TDR 250 was behoorlijk goed uitgerust voor z’n tijd (1988). Vooraan had de kleine sportieveling een knoert van een remschijf (320mm). Dat maakte dat je met de TDR 250 scherp kon sturen en dat het machientje zich leende tot het betere gooi-en-smijtwerk.  Een rijstijl die van oudsher vooral in Frankrijk – en dat met name in ‘le Midi’ - geapprecieerd werd door de motards…  Ook de ophanging van de TDR 250 was van een behoorlijk niveau. De conventionele voorvork was regelbaar qua veervoorspanning en ingaande demping, hetzelfde gold voor de mono-schokbreker achteraan. Met een veerweg van respectievelijk 160mm (V) en 150mm (A) was de TDR 250 in de eerste plaats toch vooral een asfaltfietsje.  Een tochtje over één van de vele grindwegen in de Provence ging nog net, maar voor het betere offroad-werk was de vering niet echt geschikt.

Tijdens z’n eerste modeljaar kon je de TDR 250 in twee kleurstellingen kopen. Een nogal neutrale zwart/gele en de opvallendere blauw/gele kleurstelling. Niet toevallig was deze laatste combinatie ook de officiële kleurstelling van het Yamaha Sonauto-team in de 500cc Wegrace GP’s én ook de kleuren van een bekend Frans pakje sigaretten…

Geesteskind van JCO

We mogen de TDR 250 zonder overdrijving als de eerste, kant-en-klare supermoto beschouwen én dat met een vleugje ‘rallyraid’. Je zou de machine ook als een geslaagde ‘parts bin special’ (een machine opgebouwd met onderdelen van bestaande motormodellen) kunnen beschouwen. Yamaha ontwikkelde de TDR op aandringen van Jean-Claude Olivier (kortweg ‘’JCO’), destijds de dynamische en sportieve baas van de Franse importeur Sonauto Yamaha. JCO was zelf een grote fan van de ‘Supermotard’, de spectaculaire motorsportdiscipline die overgewaaid was uit de VS. Zo’n grote fan zelfs dat JCO meereed in het Frans kampioenschap Supermotard.

De sportieve aspiraties van JCO bleven overigens niet beperkt tot de Supermot’ alleen, de gentleman racer trad ook aan in wedstrijden als Paris-Dakar, de Enduro du Touquet en de Bol d’Or!

TDR Fun Cup

Om de TDR optimaal te promoten besteedde Yamaha-importeur Sonauto de organisatie van een merkencup uit aan Sekoïa. Een Parijs bureau dat later ook de Guidon d’Or (Een Franse tegenhanger van de Superbiker van Mettet) op Le Carole zou organiseren.  Sekoïa creëerde op die manier TDR Fun Cup, een promotieklasse die in het kader van het Frans kampioenschap Supermotard werd verreden. Met een interessante kalender (met oa wedstrijden op de autodroom van Monthléry, in Lille, en op Carole) en een nog interessantere prijzenpot (dankzij de partenaires), werd de TDR Fun Cup vanaf het eerste jaar een schot in de roos.

Pioniersrol

De Yamaha TDR 250 zou tot en met 1993 in productie blijven. Naar het midden van de jaren ’90 zien de Japanners steeds minder de zin van tweetakten voor straatgebruik in. Bovendien heeft hij dan al z’n baanbrekend werk verricht. Eén jaar na de lancering van de TDR 250 komt Yamaha al met een TDR 125 op de proppen. Een machine die op een nog jonger publiek gericht is en tot en met 2002 op de markt zal blijven.

Belangrijker is misschien wel het feit dat Yamaha voor modeljaar 1991 de TDM 850 lanceerde. Deze op de XTZ 750 Super Ténéré geënte motorfiets is wellicht de eerste hypermotard uit de geschiedenis. Maar dat is dan weer een totaal ander verhaal.

Zelf blijft de TDR 250 tot op vandaag de dag voortleven als ‘cultmotor’,  en dat in de schuren van klassiekerliefhebbers én in de harten van iedereen die er ooit mee reed…

Tekst: BJ

Foto's: Archief M&T, Yamaha Motor France

Video: YouTube.com/RacingSM