Gamma-test Mash: 1. De familiegeschiedenis

Familiebezoeken. Ze kunnen meevallen, ze kunnen tegenvallen. Enkele jaren geleden was ik op bezoek bij de Belgische verwanten van de Mash-familie onder het mom van een interviewreeks bij Belgische motorclubs. Ik herinner me nog levendig de sfeer, de gezelligheid en de joviale samenhang bij de ‘familieleden’. Één voor één uiterst toegankelijke en goedlachse persoonlijkheden, doordrongen van een gezonde voeten-op-de-grond mentaliteit. Een gegeven dat zich verderzet in hun favoriete motormerk. En dan viel onlangs de uitnodiging in de bus voor een motorisch familiefeest. We worden zelfs ineens voorgesteld aan heel de familie. Dat kunnen we natuurlijk niet weigeren.

Tekst: Pieter Pacques

Foto's: Moto Mondo

Frédéric Fourgeaud.

De stamvader, de inspirator, le patron himself, is zelf niet live aanwezig, maar neemt online deel aan de presentatie. We blikken even terug in de geschiedenis van zijn familie: 1976. Marcel Seurat en zijn vrouw Jeanine (trouwens de eerste vrouw met een motorrijbewijs in Frankrijk + wedstrijd-rijdster) lanceren de Société d’Importation de Motos et Accessoires (SIMA), als resultaat van hun passie en voorliefde voor motorfietsen. Hoofdactiviteit: import en distributie van enkele grote motormerken. 2004. Het spijtige overlijden van Marcel Seurat. 2006. Frédéric Fourgeaud en Dominique Delsart nemen het bedrijf over. Hoofdactiviteit: nog steeds import en distributie in heel Frankrijk (en zelfs Europa) via een netwerk van meer dan 400 dealers. 2012. SIMA creëert zijn eigen merk motorfietsen. Mash Motorcycles wordt een feit.

Fred (Frédéric Fourgeaud) kreeg reeds rond 2010 het idee om zelf te starten met de ontwikkeling van een lichte toegankelijke retro-ogende machine. Eenvoudige maar duurzame techniek in combinatie met zijn eigen visie over retro styling. Chinese fabricatie meets Frans design. De prototypes worden nog steeds bedacht in Beaune-Frankrijk en verstuurd naar de fabricage-partner in China waar op basis van het prototype een pre-model wordt ontwikkeld. Dit pre-model komt terug naar SIMA voor uitgebreide tests, waaruit dan de uiteindelijke ‘go’ vloeit. In 2012 wordt de oranje Seventy 125 gelanceerd. 4 jaar later zit SIMA met hun gamma reeds in 6 andere landen en is Mash zelfs verantwoordelijk voor 50% van de gehele omzet van SIMA.  Momenteel zit Mash in zowat 18 landen.

Na de Seventy volgen snel meerdere modellen in verschillende cc-klasses, inclusief een trits 50 cc modellen. Waar de meeste merken de handgeschakelde ‘brommers’ met deze cilinderinhoud links laten liggen en de scooter-kaart trekken, gelooft Mash oprecht in het nut van deze machines. De jonge garde krijgt volwaardige miniversies van de 125 cc varianten. De jaren zestig en zeventig zijn qua looks helemaal aanwezig en een vleugje Steve McQueen is ook merkbaar. Noem het gerust de re-enactment van de Joe Bar avonturen. Inmiddels spreken we van een gamma van 50 t/m 650 cc. De korte beslissing-uitvoering lijnen in combinatie met de huidige Chinese can-do mentaliteit zorgen voor razendsnelle aanpassingsmogelijkheden. Zo waren de mannen van MotoMondo (onze BE/NL importeur) ooit in Beaune, bedachten ze het tank-biesje bij het pre-model van de DirtTtrack 650, en korte tijd later was de productie al aangepast.

Euro vijf.

De grootste nieuwigheid van de 2021-familie is natuurlijk de aanpassing naar Euro 5, maar eveneens duiken bij sommige modellen nieuwe remmen op, vinden we bij sommige modellen een upgrade naar waterkoeling en komt een nieuw model om de hoek kijken. De Euro 5-upgrade zou garant moeten staan voor een stiller, krachtiger en tevens zuiniger geheel. De waterkoeling is van toepassing op de X-ride 125 en de Seven 125. Door nieuwe elektronische benzine inspuiting komen beide machines aan 11 kW en 15 pk.

De eerste machine waarmee ik op pad kan gaan is de British Seven 125. Vanaf dit jaar tevens met een kwaliteits-boost omwille van een nieuwe samenwerking met een ISO-9001 gecertificeerde fabriek (125 en 250 cc gamma). De typische looks zijn niet aangepast en mijns inziens nogal neutraal. Wat zowel een troef als een nadeel zou kunnen zijn. En daarmee heb ik trouwens zowat het enige mogelijke nadeel van deze machine benoemd. De zitpositie is voor mijn 1m80 helemaal prima, met al mijn gewrichten in een rechte hoek.

De roffel is leuk en nogal ‘donker’, schakelen is de zachtheid zelve en de remmen netjes berekend op hun taak. De achterste rem is ondertussen geëvolueerd naar een schijfrem. Motorisch gezien, is hoegenaamd niets aan te merken op de krachtontwikkeling van deze 125 cc. Wat nog het meeste opvalt is het gemak om er zelfs in volle regen een stevig tempo op na te houden. Er was oorspronkelijk geen regen voorzien, dus leken jeans en leder een aimabele combinatie voor de test. Ik heb me zitten afvragen hoeveel jaren het geleden was dat ik nog eens zo nat ben geworden.

De machine trekt er zich alleszins niets van aan, voelt zelfs in nattigheid heel vertrouwenwekkend en intuïtief aan, en is hoegenaamd niet van zijn wijs te brengen. Rest me nog een dikke pluim te geven voor de uitstekende vering en dan kunnen we doorschuiven naar het volgende model.

Wordt vervolgd!