Video: The Sound of the 80’s

Bij  de term ‘The Sound of the 80’s’ zullen sommige lezers spontaan aan Duran Duran, The Petshop Boys of Eurythmics denken, anderen denken dan weer aan Iron Maiden, Guns ’n Roses of Megadeth. Wij van Motoren & Toerisme denken bij het begrip echter aan een symfonie van één, twee én viercilinders en dat zowel in twee- als viertakt. Al zal dat alles bij elkaar meer in een kakofonie dan in een symfonie resulteren. En daarom laten we ze maar apart horen.

5. Gilera Saturno Bialbero 500 (1989)

Dertig jaar geleden bracht Gilera deze Saturno op de markt. De 492cc metende eencilinder dankt z’n naam aan het gelijknamige Gilera-model uit de jaren ’50. Ondanks z’n bovenliggende nokkenas (Bialbero) puurde de Saturno maar 44 pk uit z’n (quasi) halve liter cilinderinhoud. Daartegenover staat dan wel weer dat de Saturno een ranke verschijning was die zelfs als basis voor een racemachine voor de SoS-klasse (Sound of Singles) kon dienen.  Het model werd een bescheiden verkoopshitje in Japan. In de video hieronder zie en hoor je een Saturno 500 in actie.

4. Ducati 851 (1988)

Deze 851 mag gerust als de eerste échte superbike van Ducati bestempeld worden. De machine gooide eerst hoge ogen in de BoTT-raceklasse (Battle of The Twins), met oa M&T-medewerker Alan Cathcart in het zadel. Vanaf 1988 werd de 851 ook ingezet in het WK Superbike. Toch zou Ducati z’n eerste titel in het Superbike pas in 1990 veroveren, dankzij Fransman Raymond Roche. De rauwe, dikke Desmo V-twin is wellicht één van de best klinkende motoren aller tijden.

3. Yamaha FZR 750  R (1989)

De FZR 750 R was Yamaha’s homologatiemodel voor het WK Superbike, bij racefans ook wel bekend als OW 01. Yamaha had het vijfklepsblok van de FZR 750, dat ook de Bimota YB4 aandreef, flink onder handen genomen. In tegenstelling tot Bimota, dat injectie introduceerde op het vier-in-lijn blok, maakte Yamaha in 1989 nog steeds gebruik van carburators. Dat was niettemin goed genoeg voor 125 pk aan 11.800 opm. Met z’n strakke Deltabox kokerbalkframe en hoogwaardige Öhlins vering-componenten was de FZR 750 R dertig jaar geleden een zeer begerenswaardige motorfiets. Er werden slechts 1000 exemplaren van gebouwd.

2. Norton F1 (1989)

Britten pakken het altijd liever nét iets anders aan en dat was ook het geval bij de Norton F1. De F1 is misschien wel de knapste Britse sportmotor aller tijden en dat mede door z’n slanke verschijning. Die slanke verschijning dankt hij aan z’n wankelmotor. De F1 was een afgeleide van de Norton RC588 racemachine, die onder andere in het wereldkampioenschap TT F1 werd ingezet. Norton bouwde de motorfiets af met  hoogwaardige componenten van leveranciers als WP (vering), Brembo (remmen) en Michelin (banden). Verder betrok het de versnellingsbak van de F1 bij Yamaha. De Wankelmotor had een cilinderinhoud van ongeveer 588 cc, wat een vermogen van 95 pk opleverde.  Door z’n dure prijs en relatief lage vermogen werd de F1 maar in beperkte aantallen geproduceerd. Niettemin is het één van de opvallendst klinkende motorfietsen uit de jaren ’80.

1. Suzuki RG 500 Gamma (1985)

De Suzuki RG 500 werd in 1985 geïntroduceerd en mag je gerust beschouwen als een afgeleide van de GP-motoren uit de 500cc klasse van weleer. Niettemin, was op het moment dat de RG 500 Gamma op de markt kwam, Suzuki officieel niet meer actief in de Wegrace GP’s.  De viercilinder tweetakt had een opmerkelijke motorconfiguratie. Suzuki opteerde voor de RG 500 Gamma niet voor een viercilinder-in-lijn, noch voor een V4, maar wel voor een ‘square four’. Bij dit motortype staan de vier cilinders in twee U’s tegenover elkaar. De tweetakt had een maximaal vermogen van 95 pk aan 10.000 opm.

Tekst: Bart Jacobs

Foto's: M&T-archief, tweedehandssites