Veiling Bonhams Zoute Grand Prix

De Knokke GP week, begin oktober, is uitgegroeid tot een evenement waar je niet meer kan naast kijken. Ooit gestart als een oldtimerrit onder enkele vrienden, hoort het nu bij de top van de Europese evenementen. Het betreft in principe een auto-evenement maar toch wil ik hier een stukje aan wijden want er kwamen dit jaar ook enkele motorfietsen in zicht. Niet tijdens de rally of het concours d’élégance, wel op de veiling van Bonhams.

De ZOUTE Sale by Bonhams, die doorging op zondag 9 oktober 2022, is een van de hoogtepunten van het evenement. Wie Knokke, en dan vooral “het Zoute” zegt, denkt al meteen aan geld, veel geld zelfs, en dat is eraan te zien. Een doorsnee mens kan alleen maar kijken en de bedragen die hier uitgesproken worden doen je vergeten dat we momenteel in een crisis zitten. In 2021 bracht de ZOUTE Sale maar liefst €12.700.000 op, een recordbedrag voor Knokke-Heist. Voor dit jaar werd het uiteindelijk meer dan 22 miljoen, opnieuw een record en ook voor Bonham’s werd het daarmee de grootste autoveiling voor Europa ooit.

In de catalogus vonden we ruim 75 wagens en motoren, zoals de Ferrari 288 GTO Coupé uit 1985. Deze was ooit eigendom van Walter Wolf, die z’n naam ooit verbond met het Suzuki GP raceteam en een versie van de kleine race replica: de RG250 Walter Wolf. Er werd verwacht dat de wagen van eigenaar zou wisselen voor een bedrag tussen de 3,7 en 4,1 miljoen euro. Maar dat gebeurde niet, en dus is hij nog steeds te koop voor wie nog wat centjes te veel heeft na het betalen van de energierekening.

Maar ik keek eigenlijk voornamelijk uit naar 3 objecten op 2 wielen: een BMW K1, aan Aprilia Starck Moto 6.5 en een BMW R80 G/S in Paris Dakar versie.

Moto 6.5 Starck

De Moto 6.5 werd ooit getekend door de Franse designer Phippe Starck. Het werd een motorfiets die er net iets anders uitzag dan alle anderen. Gekenmerkt door vooral gebogen lijnen, ziet het geheel er heel erg “design“ uit, elegant en licht. De meeste exemplaren zijn in grijs gecombineerd met opvallend oranje op de tank maar er waren ook versies in 2 tinten grijs en, zoals het exemplaar hier uit 1997, in wit gecombineerd met grijs. De motorfiets werd geschat tussen de 3 en 5.000 € (en zonder minimumprijs). Dat leek me redelijk, toch gezien de wel heel erg lage kilometerstand van 2.670 km en de uitstekende staat van alles. Geen geschaafde uitlaatjes, afgebroken pinkers of krassen op de kunststof delen hier. Kijk je even online dan vind je de Moto 6.5 terug voor bedragen vanaf 2.000 €, maar meestal zijn daar wel wat kosten aan.

Gezien de stukken tegenwoordig zo goed als onvindbaar zijn, hou je daar toch maar best wat rekening mee bij een eventuele aankoop. Vooral de kunststof pinkertjes worden door de ouderdom heel broos en breken al bijna wanneer je er iets te hevig op blaast. Maar bij dit exemplaar stonden ze er alle vier nog stevig op vast en ook de aluminium rem en koppelingsgrepen waren nog niet verkleurd, wat erop wijst dat de motorfiets vooral binnen heeft geslapen. Trouwens geen uitzondering, want het zou de eerste niet zijn die als decoratie heeft gediend in een living of showroom.

Beginnend bij een goeie 1.000 €, ging het vrij vlot omhoog en na wat aandringen van de veilingmeester werd afgeklopt op 6.000 €. Een stevige prijs toch want als je er de veilingkosten bij rekent kom je toch aan 6900 €. Maar ja, het was toch een uitzonderlijk mooi exemplaar en de kilometerstand zal ook wel een rol hebben gespeeld.

K1

Meteen daarna was het de beurt aan de BMW K1, een rood exemplaar uit 1990 met iets meer dan 90.000 km op de klok. Voor een K100 blok is dat nog maar pas gerodeerd zegt men, maar de motorfiets had toch duidelijk meer geleefd dan de Aprilia. Het zadel was gescheurd en bepaalde stickers waren verdwenen. Een beetje spijtig, want die zaken zijn nog vlot te vinden. Daar had de verkoper toch beter wat aan gedaan vooraleer 'm op een prestigieuze veiling te droppen. De carrosserie zag er wel behoorlijk uit, geen gescheurd voorspatbord (een ziekte van alle K1’s trouwens) en mooi in de lak.

Ik was benieuwd wat dat ging opbrengen, want de schatting van 5-8.000 € vond ik er toch wat over. De K1 heeft altijd een reputatie gehad. Niet de mechaniek want die is goed, heel goed zelfs, maar dan over zijn uiterlijk is al heel wat gezegd. Love it or hate it. Door sommigen vooraan gezet in de top 10 van de lelijkste moto’s ter wereld, door anderen geroemd omwille van zijn futuristische uiterlijk.

Ook hier toch wel een verrassing, want 5.000 € die werd afgehamerd, is toch niet echt weinig. Alhoewel, vergeleken met een handtas van Delvaux valt dat nog best mee.  Voor de koopjesjagers, twee weken later op een andere Bonhams veiling in Stafford, ging er eentje van de hand voor slechts 1.700 pond. De ene veiling is de andere niet. Er zat dus duidelijk swung in de zaal en aan de telefoon.

R80 G/S

En dat bleek overduidelijk bij de laatste motor: een BMW R80 G/S in Paris Dakar versie. Deze mag ondertussen gerust als een icoon bestempeld worden. De eerste G/S verscheen in 1980 maar na de overwinning van Gaston Rahier in de Dakar-rally van 1984 bracht BMW nog in hetzelfde jaar deze "Dakar" versie van de R 80 G/S uit. De machine had een grote 32 liter tank, een eenpersoons zadel annex bagagerek. Er werd tegelijkertijd een ombouwset geleverd, waarmee elke bestaande R 80 G/S omgebouwd kon worden.

Dit was er eentje uit 1986 en dus mogelijks werd die af fabriek als PD geleverd, iets wat voor de echte verzamelaar net dat tikkeltje meer betekent. De machine stond in een perfect gerestaureerde staat. Het werk, geleverd door Theo Terwel uit Nederland, mocht er zijn en er werden enkel originele BMW onderdelen gebruikt bij de restauratie. Het bedrag nodig voor  zo’n restauratie bestaat gegarandeerd uit 5 cijfertjes. En als je toch een opmerking wil: op een fabrieks geleverde PD lagen Michelin banden, terwijl de gewone versie voorzien was van Metzelers. Hier lagen echter TKC’s op van Continental. Mogelijks is het originele type niet meer verkrijgbaar en kozen ze daarom voor dit type, goed gelijkend op de originele. Ander detail: door het spuitwerk van de tank was de originele handtekening van Gaston Rahier natuurlijk verdwenen en vervangen door een sticker. Spijtig want naar verluidt zijn er slechts 200 exemplaren waar hij de tank heeft gesigneerd. Wel onder voorbehoud want ook daar verschillen de meningen van specialisten: sommigen zeggen 1.500, anderen houden het erop dat hij nooit zo’n reeks heeft gesigneerd. Maar we vertrouwen er wel op dat dit 1 van de 200 was die ooit als volwaardige Dakar de fabriekshal verliet.

Voor de rest enkel lovende kritieken, zowel uiterlijk als inwendig nieuw, met slechts 146 km op de teller na restauratie. De machine was ook voorzien van het zeer zeldzame klokje en toerentellertje naast de koplamp en met de juiste uitlaatdemper erop. De gewone G/S werd met een zwart gelakte uitlaat geleverd, de echte PD van na 1984 met een chromen exemplaar met zwart afdekplaatje. Maar bij deze was alles zoals het hoorde, kortom, de naam “concours” waardig. Het was dan ook niet verwonderlijk dat er flink op geboden werd. De schatting stond op 15-35.000 € en “no reserve”, dus zonder minimumprijs. Dat doet men wel eens om potentiële kopers aan te trekken. Uiteindelijk werd de machine afgehamerd op 40.000 €. Vorig jaar werd er al eens eentje in Parijs geveild voor een bedrag van ergens in de 30 K maar ik ben er vrij zeker van dat er nog nooit een G/S PD aan dat bedrag verkocht is geweest. Ik moet er nog bij vermelden dat de koper telefonisch geboden heeft, dus waarschijnlijk gaat hij naar het buitenland. Al bij al toch wel verwonderlijk, zelfs in de veronderstelling dat het 1 van die 200 was, want op de reguliere markt zijn er hele mooie exemplaren te vinden aan minder dan de helft van de prijs. Maar zoals altijd is het de koper die de prijs bepaalt en die mag zich nu verheugen om één van de mooiste Dakar’s ter wereld in zijn bezit te hebben.

By the way, indien je contact zou opnemen met Bonhams om volgend jaar jouw machine daar ook te koop aan te bieden, misschien nog deze voetnoot. Na de aanvraag, wordt elk aangeboden object eerst bestudeerd om te zien of het wel past in de aard van de veiling. Krijg je groen licht, dan bespreekt men nadien met jou hoeveel de commissie zal bedragen. De verkoper krijgt namelijk de hamerprijs minus de commissie. Hier zou dat, aangezien we spreken over een “klein” bedrag, rond de 10 % liggen.

De veiling ging zo nog wel een tijdje door. Even terzijde, achter de Aprilia hing een emaillen bord van Ferrari en daar werd meer dan 5.000 € voor gegeven. De heel mooie Dax ging weg voor 12.600 € en een Monkey zelfs voor meer dan 16.000 eurootjes, maar dat is slechts kleingeld in vergelijking met de wagens, zoals de BMW 507 roadster die meer dan 2 miljoen opbracht.

Genoeg over geld gesproken, want Knokke GP is en blijft een evenement waar je ook gratis kan genieten van al het moois dat er te zien is. Het ganse weekend heerst er een racy sfeer doorheen de stad. Klassieke en moderne wagens en motoren flaneren er rond tussen de strobalen en vlaggen die als sfeerbrengers zijn aangebracht in de straten. Winkels passen hun etalages aan en de kunstgalerijen halen de auto-gerelateerde items naar boven. Op de zeedijk kan je 200 unieke GT's en oldtimers bewonderen en voor dat alles hoef je helemaal niets te betalen. Het concept heeft echt iets unieks en is zeker een bezoekje waard. Voor je de agenda vol zet: volgend jaar gaat het evenement door van 5 tot 8 oktober.

Tekst & Foto's: Geert Huylebroeck