Ik bewaarde geen geode herinneringen aan mijn laatste, totaal uitgeregende trip naar Nederland. Maar wanneer er klinkende namen vallen als Zeeland, Goeree-Overflakkee, Hoeksche Waard, Biesbosch en Rivierenland, gaat mijn rechterduim spontaan de hoogte in. Er worden wat motoren bij elkaar gesprokkeld, wat jeugdige rijders geronseld voor de sfeerfoto’s en het plan is eigenlijk al halfweg klaar. We trekken van Veere naar Nijmegen.
Tekst & foto’s: Pieter Pacques
In Veere vonden we geen slaapplaats meer, dus buigen we af naar Vlissingen, waar ook genoeg te beleven moet zijn. We zullen morgen wel richting Veere rijden. Op weg naar onze slaapplaats maken we eerst een toeristische stadsrit doorheen de oude 17e-eeuwse binnenstad. Daarna duiken we het moderne 21e-eeuws stadsdeel in en bezoeken en passant de kade. Deze stad leeft, zoveel is duidelijk. Ik noteer in mijn notaboekje dat ik nog eens moet terugkomen voor hun kunstroute, een wandeltraject lang zo’n 300 monumenten en kunstprojecten. Tijd om een hapje te gaan eten. De bekende boulevard van Vlissingen is daarvoor de meest geschikte plaats. We nestelen ons strategisch op een terras met zicht op de Westerschelde, waarop machtige schepen uitvaren richting allerhande wereldzeeën.
Vooraleer de dag af te ronden, hijsen we ons terug in de motorpakken voor een zonsondergangritje. Vuurtoren Noorderhoofd en het wat verder gelegen autostrand van Westkapelle – waar het blijkbaar de gewoonte is om tot op het strand te rijden – wachten op een bezoekje. Mooi, ware het niet dat er zich tussen ons en de zon een dik wolkentapijt heeft genesteld. Nog iets om eens voor terug te komen. In totale duisternis trekken we terug naar ‘onze’ boulevard. Ditmaal voor een slaapmutsje, om de eerste dag netjes af te ronden.
’s Ochtends verlaten we onze Festung. Zowel letterlijk als figuurlijk, want Vlissingen kreeg tijdens de Tweede Wereldoorlog vanwege de controle over de Westerschelde een belangrijke positie. De Duitse bezetter versterkte de stad langs het zeefront met zware kustbatterijen en luchtdoelgeschut langsheen hun Atlantikwall, en langs het landfront met tankgrachten, bunkers en kazematten. Ook in Veere zien we bewijzen van het strategisch belang van deze regio, onder meer in in de vorm van de Stenen Beer, een gemetselde overdekte doorgang (enkel voor voetgangers) tussen de voormalige zeedijk en het bolwerk van Veere. Dit oude bastion dateert uit de tijd van Napoleon. Wij kwamen echter om een andere reden naar Veere. In hun Grote Kerk hangt namelijk een heuse slinger van Foucault. Spijtig genoeg is het een replica, gemaakt door een kunstenaar. De originele slinger werd in 2007 aan de Sint Nicolaaskerk in Brouwershaven geschonken.
...
Het vervolg van dit toerverhaal lees je in het novembernummer van Motoren & Toerisme.