Rij-indruk: Honda XL750 Transalp

Het middensegement van de allroads, dat gaat vonken geven in 2025. Tussen de Ténéré’s en Tuaregs is nu ook CFMoto met de 800 MT-X z’n reiskoffers beginnen inladen. Ook Honda kondigde op de EICMA nog een opfrisbeurt voor z’n middenklasser aan. Na amper twee jaar dienst volgde er voor de XL750 Transalp al een obligaat functioneringsgesprek. Het rapport? De Alp had al knap werk geleverd op alle terreinen, maar hier en daar vroegen de klanten toch om wat doorontwikkeling… Lost Honda onze verwachtingen in? Ik zoek het uit.

De vorige Transalp is me altijd bijgebleven als een polyvalente, goed uitgedachte en netjes afgewerkte machine. Waar de concurrentie in het middenklasse allroadsegment vooral z’n best lijkt te doen om elkaar telkens weer te overtreffen met steeds stoerdere offroadkwaliteiten vond Honda het duidelijk belangrijker om de Transalp vooral voldoende toeringkwaliteiten mee te geven.

De middenklasse

Even bij wijze van opfrissing: wat is dat nu eigenlijk, die middenklasse? Vroeger had je lichte en zware machines, met daartussen een middenklasse. Zwaar begon echter steeds zwaarder en krachtiger te worden, tot de nood ontstond om de klasse daaronder nog verder te segmenteren.

Zo behoren modellen als de Transalp, Ténéré en Tuareg tot de lagere regionen van deze nieuwe middenklasse, maar is er ook nog een tweede segment in deze klasse. De vergelijking maken met deze allroads met 890, 900, 901 en 950cc zou simpelweg niet correct zijn.  

De vorige generatie Transalp die in 2023 gelanceerd werd was een één-op-één vertaling van Honda’s filosofie naar de allroadwereld: degelijk, effectief, toegankelijk en comfortabel. Zo’n machine die instant aanvoelt als een perfect passende handschoen.

Dit is zo'n machine die instant aanvoelt als een perfect passende handschoen.

Soepel vermogen

De XL750 werd aangedreven door Honda’s gekende 755 cc paralleltwin met acht kleppen, die we kennen uit de Hornet. Een geweldenaar van een motorblok. Voor dit modeljaar werd de mapping lichtjes aangepast voor een soepelere vermogensafgifte bij lage toeren. Dit maakt ons leven er weer wat eenvoudiger op in bijvoorbeeld de Urban-rijmodus, bij stapvoets manoeuvreren, bij het maken van U-bochtjes of andere fratsen. Eens voorbij deze lagere toeren gaat het vermogen nog steeds crunchy en punchy omhoog, om vanaf 5000 tpm wat vrolijker te beginnen grijnzen, en om bij 7000 tpm nog eens extra de mouwen op te rollen. De motorconfiguratie met 270 graden krukas levert 92 pk bij 9.500 tpm en 75 Nm koppel bij 7.250 tpm.

Africa Twin op dieet

Dat zijn indrukwekkende cijfers, dus onderschat de Transalp niet. Dat wordt meteen duidelijk wanneer je ‘m tegenover de NX500 en de CRF1100L Africa Twin zet die respectievelijk 196 kg en 47 pk/43 Nm, en 231 kg met 102 pk/112 Nm noteren. De vermogen-gewichtsverhouding (uitgedrukt in pk/1000 kg) van deze drie modellen vertelt een duidelijk verhaal: 240 voor de NC, 441 voor de CRF en 438 voor de Transalp. Kortom: de Transalp levert behoorlijk impressionante prestaties, in een pakket dat 20 kilogram minder weegt dan de Africa Twin. Zoals ik schreef: onderschat hem dus niet.

Op de Transalp kan je kiezen uit vijf rijmodi, waarvan de 4 voorgeprogrammeerde modi (Rain, Standard, Sport en Gravel) leuke icoontjes krijgen op het nieuwe dashboard. In de User-modus krijg je carte blanche om je eigen instellingen te kiezen: vermogen in vier niveaus, motorrem in drie niveaus en tractiecontrole in vijf niveaus. De ABS is ook uitschakelbaar (op het achterwiel), net als de tractiecontrole.

Gemoedelijke offroader

Tijdens de offroad etappe van de testrit merkte ik dat de Gravel-modus best veel tractie wil behouden. Wie houdt van slips and slides duikt dus maar beter in de User-modus. Verder is het op de Transalp heerlijk ergonomisch rechtstaan en ook de ophanging kan de gehavende ondergrond netjes verteren.

Alle snufjes en het zachtaardige karakter van de Transalp wekte samen zo’n vertrouwen, dat ik het spoor even bijster raakte bij het uitkomen van een scherpe bocht, net voor het aansnijden van een pittige, zanderige helling. Nonchalance, gekoppeld aan het eerder vermelde ‘brave’ vermogen in lage toerentallen. Eigen schuld. Ik zat te laag. Dit is geen koppelrijke tractor die aan een bijna stationair toerental overal op klimt. Dit is geen pure offroader, maar toch zou ik er onmiddellijk mee op allroadtrip willen vertrekken.

Het geheel is nog niet zo indrukwekkend als dat van de grote broer, maar het is alsnog een serieuze stap vooruit.

Looks van grote broer

De grootste en meest opvallende verbetering op de Transalp vinden we helemaal vooraan. Een lichtjes hertekende voorkant, een aangepast scherm en een volledig nieuwe lichtunit werken wonderwel samen. Honda zij volmondig “sayonara” tegen de CB500X-look van de vorige lichtunit en koos voor een designtaal meer in lijn met de grotere Africa Twin. Het geheel is nog niet zo indrukwekkend als dat van de grote broer, maar het is alsnog een serieuze stap vooruit.

Het nieuwe windscherm is – net zoals op de NC750X - gemaakt van Durabio en heeft een doorstroomopening gekregen. In combinatie met het lichtjes hertekende plaatwerk zorgt dat voor betere windgeleiding, wat de Transalp efficiënter door de rijwind, regen, mist en een zomerse dondervliegjespopulatie laat klieven. Ik zat alleszins uiterst comfortabel en ‘rustig’.

Gebruiksvriendelijke TFT

Achter deze windklievende kuip vinden we het nieuwe 5 inch TFT-scherm, dat is gekoppeld aan een verlichte vierwegschakelaar op de linker stuurhelft. Het TFT-scherm en de tuimelschakelaar werken goed samen. Het TFT (dat we ook kennen van de  NX500, CB650R en NC750X) is helder, duidelijk en gebruiksvriendelijk. Het knoppenapparaat is nog eenvoudiger en intuïtiever in gebruik, een schril contrast tegenover de grotere Africa Twin. Daarbovenop kan je via de RoadSync-app ook on-screen turn-by-turn navigatie instellen, al heb ik dat niet geconfigureerd tijdens de testrit. Desondanks deze puike upgrade besloot Honda om nog steeds geen cruisecontrol toe te voegen … dat is zeker iets voor een volgend evaluatiegesprek.

Desondanks deze puike upgrade besloot Honda om nog steeds geen cruisecontrol toe te voegen … dat is zeker iets voor een volgend evaluatiegesprek.

Stabiele hoogpoter

Het stalen diamantframe en stevige subframe worden gesteund door subtiel verbeterde vering. De 43mm Showa UPSD-vork met 200 mm veerweg en Pro Link monoshock met 190 mm veerweg zijn nog steeds van de partij, maar kregen welkome aanpassingen aangemeten. Vooraan werd de ingaande demping een beetje zachter en ook aan de veervoorspanning werd geknoeid. De voorvork blijft wel niet instelbaar. De voorspanning achteraan werd dan weer van fabriek-af wat harder ingesteld en die blijft trouwens verder regelbaar voor wie een stelsleutel bij de hand haaft. Dat dit niet elektronisch verloopt op een budgetvriendelijke middenklasser begrijp ik helemaal, al was een afzonderlijke stelknop geen overbodige luxe geweest op deze reismachine.

De vorige versie had aan hoge snelheid of met veel bagage wel eens moeite om de lijn vast te houden. Niets meer van te merken op dit nieuwe model.

Dankzij deze modificaties loopt de Transalp duidelijk gemakkelijker, kordater en stabieler. De vorige versie had aan hoge snelheid of met veel bagage wel eens moeite om de lijn vast te houden. Niets meer van te merken op dit nieuwe model. Zelfs toen ik in achtervolgingsmodus achter een losgeslagen voorrijder aanging, gebruikmakende van de overuren-kloppende maar feilloos presterende quickshifter, met een knipperend dashboard onder mijn kin bij acceleraties en knipperende richtingaanwijzers bij harde deceleraties, viel op hoe stabiel de XL750 bleef.

De wielen zijn simpelweg uit hetzelfde rek genomen als de vorige versie. Een mooi setje gouden, roestvrijstalen, trail-vriendelijke spaakwielen. 21 inch vooraan en 18 inch achteraan. Niks mis mee. Hetzelfde durf ik niet zeggen van de klassieke binnenbanden, die je nog steeds vindt op de Transalp. Ik hoop dat ze dit hebben doorgeschoven naar het volgende evaluatiegesprek … dat mag ik toch verwachten van een hedendaagse allroad?

De laatste vernieuwing van dit jaar kwam vanuit het departement ‘Kleuren’. De kleurstelling Ross White kende we intussen al. Nieuw zijn vooral de twee nostalgische kleurstellingen, die moeten gelijken op de legendarische eerste generatie van de Transalp. Graphite Black en Pearl Mud Deep Grey. Ik begrijp geen jota van de connotatie van deze laatste, maar de Alp ziet er verdraaid afgelikt uit in deze kleuren. Knap!

Conclusie

De Transalp is een duivels goede machine. Eentje die misschien minder hoofden doet draaien dan zijn concurrenten, maar met deze nieuwe look is hij over de hele lijn aanzienlijk knapper. Het vernieuwde dashboard en de bijbehorende bediening vind ik een grandioze meerwaarde, terwijl de ophanging nu meer dan ooit in lijn ligt met het heerlijke geweld in het vooronder.

Het is zonder meer een gretige machine die met plezier meewerkt aan jouw persoonlijke mood swings. Van kachelende en rustig rondkijkende toertrips, tot spannende en zelfzekere snelle trajecten. Ongeacht wat je rijstijl is, op een Transalp kom je onvermoeid aan. Dit is een motor waarop je rustig, comfortabel en gemakkelijk snelle trajecten kan afhaspelen, en dat op verschillende ondergronden. Dat klinkt als een contradictie, maar sta hier toch maar even bij stil. (Hetgeen trouwens van toepassing is bij ieder functioneringsgesprek.)

Wat kost dat?

Basisprijs: €10.999 (grijs en zwart) - €11.199 (wit)

Urban Pack: €1.185
Voor de stadsrijder. Met een topkoffer van 50 l en voorzien van een handige binnenzak. Een verhoogde windscherm (+ 75 mm) zorgt dan weer voor meer windbescherming (maar ook iets meer turbulentie, vond ik). Last but not least: een middenstandaard.

(Motoren &) Touring Pack: €1.627
Nog wat meer opbergruimte (en comfort) door de (de)monteerbare harde zijkoffers (33 l links en 26 l rechts), inclusief bevestigingssteunen en binnenzakken, en een 12 V-oplaadpunt.

Adventure Pack: €972
Ow yeah, het avontuur. LED-mistlampen gemonteerd op stevige zijsteunen en een radiatorbeschermer.

Comfort Pack: €367
The Long Way to Somewhere. Winddeflectoren, een extra gewatteerde zadel en verwarmde handvatten. Rubberen voetsteunen en een handige tanktas maken het plaatje compleet.

Rally Pack: €1.399.99 (4 euro minder voor de witte versie)
Dit klinkt ook goed. Een quickshifter, rally-voetsteunen, hand- en hendelbescherming en een bodemplaat.

Tekst: Pieter Pacques 

Foto's: Honda

Geschreven op 22 januari 2025
© Motoren & Toerisme