Rij-indruk: Ducati Streetfighter V4S

Een zogenaamde streetfighter was in een ver verleden een populair type motorfiets dat heel eenvoudig tot stand kwam. Men neme een racemotor, men gaat ermee onderuit, men verwijdert de beschadigde kuip en alle andere, overtollige carrosserie, men vervangt essentiële onderdelen en monteert een hoog stuur. Et voilà, een streetfighter is geboren.

Wel, de Ducati-ingenieurs hebben, ietwat oneerbiedig uitgedrukt, hetzelfde gedaan met de Panigale V4 om tot de nieuwe Streetfighter V4 te komen. Motor, frame, remmen, vering en elektronica zijn op een haartje na ongewijzigd overgenomen van de Panigale V4, een racefiets die het DNA heeft van de  Desmosedici MotoGP-machine. Die familie-eigenschappen druppelen dus ook door naar deze Streetfighter V4, die wij in de S-versie konden proefrijden. 

De verwachtingen bij de introductietest zijn dus bijzonder hooggespannen. Al bij de eerste ‘in real life’ aanschouwing valt mijn mond wijd open. De Ducati ziet er gemeen en agressief uit, hij heeft een echte straatvechterstronie. Het frontaanzicht met het strakke voorlicht en de luchthappers kreeg de naam 'Jokerface'. De ontwerpers hebben zich naar verluidt gebaseerd op de valse smoel van de Joker uit de film Batman 'The Dark Knight' om de voorzijde van de Streetfighter te modelleren.

Imponerend

Zo mogelijk nog imponerender zijn de waarden op de technische fiche: 208pk voor een supernaked die amper 180kg droog weegt, een ratio van 1,15 pk per kilogram dus. Dat cijfer staat garant voor een superacceleratie, dat weet het kleinste kind. De elektronica, zoals gezegd identiek aan die op de Panigale V4, zorgt dat het gebruik van al dat geweld beheersbaar blijft. De verschillende settings geven een ruime keuze om het rijgedrag van de motor naar je hand te zetten. Je zou kunnen stellen dat je de inborst van de Streetfighter kan aanpassen aan je eigen hum. Met een kantelknop op de linker stuurhelft kies je voor één van de drie modi, en die bepalen de gasrespons en het maximale vermogen. RACE en SPORT krijgen de volle 208 pk. In STREET-modus moet je het stellen met 155pk. Indien het echt te bont wordt op de weg, kan je het vermogen zelfs verder reduceren tot een schamele 115 pk. Verder zijn er nog fijne instellingen voor traction control, wheelie control, cornering ABS, quickshifter, stuurdemper, achterwiel slip control en bij de V4S-versie regelt de elektronica ook nog eens de dynamische vering voor en achter.

Balans

Het hogere stuur op de Streetfighter veroorzaakt een lichte verstoring van de uitgekiende gewichtsbalans van de Panigale. Om het evenwicht te herstellen is de wielbasis daarom met 15 mm verlengd. Verder is de zithoogte wat opgeschroefd tot 845mm met een 60 mm dik gepolsterd zadel. De voetsteunen staan minder sportief gemonteerd waardoor het zitcomfort een stuk prettiger en meer ontspannen wordt dan op de volbloed racemotor. Maar de inborst is duidelijk gelijkaardig, want eens op weg blijkt dadelijk dat de Streetfighter zijn looks niet nodig heeft om het hartritme te versnellen. De sensaties zijn raszuiver en van een hogere orde, maar beheersbaar. Als je het tempo de hoogte injaagt en de rijstijl echt de sportieve kant opgaat, kan je makkelijk je positie in het zadel aanpassen. Het stuurgedrag is mooi neutraal, zowel in snelle, trage als haakse bochten of combinaties daarvan. Eventjes afwijken van de gekozen lijn kan zonder tegenstribbelen, al voel je toch een lichte afkeer van zulke onvoorziene ingrepen. Dat heeft als positieve keerzijde dat hij voor een sportieve naked stabiel en niet te schichtig aanvoelt.

Het zit allemaal net goed, en de wendbaarheid van het beest is opmerkelijk. Je zou bijna geloven dat het een kleinvolumemotor is. Verantwoordelijk voor die beweeglijkheid is de rotatierichting van de motor. Het blok draait immers tegengesteld aan de rijrichting. Een techniek waar MV Agusta al iets langer mee bezig is en die werkt. Opvallend aangenaam is dat er over het ganse toerengebied amper trillingen zijn waar te nemen. Dat verhoogt het rijcomfort bij verbindingsritten op snelwegen. En ook de recht-uitstabiliteit op hogere snelheid is een factor die daartoe bijdraagt. Dat is dan weer te danken aan het aluminium gegoten frame. Deze straatvechter doet dus geen beroep meer op het zeer herkenbare trellisframe van alle voorgaande nakeds van Ducati. Dat nieuwe ontwerp zorgt voor meer stijfheid om de langs gerichte krachten op te vangen en biedt tegelijkertijd voldoende flexibiliteit om laterale krachten te verwerken. Het geeft de machine ook een veel rankere lijn en extra gewichtsbesparing.

Veelzijdig

Het verbazende is dat de Streetfighter V4S in weerwil van zijn looks, DNA en naam toch een handelbare jongen is. De comfortabele zithouding laat zelfs toe om ontspannen te rijden op een gezapig tempo als dat echt nodig is. Hij is dus eigenlijk meer een Street-motorfiets dan een Fighter. Al kan je hem met enkele drukken op de knopjes en in de juiste omgeving, lees circuit of bochtige trajecten, in een oogwenk omtoveren tot een rauwe vechtersbaas. Ducati heeft dus echt een motorfiets gebouwd met een ruime sportieve veelzijdigheid, en dat is een zegen voor al wie zich geroepen voelt met dit heerschap op pad te gaan. Wij zijn dat in ieder geval zeker.

Tekst: Wim Depraetere

Foto’s: Jonathan Godin

Een uitgebreide versie van deze test lees je in het Deluxe 'Mensen-nummer' van Motoren & Toerisme, dat vanaf donderdag 16 juli in de winkel ligt.