Rij-indruk BMW R 18 B

Bij de lancering van de R 18 ruim een jaar geleden trachtte BMW te ontkennen dat ze Harley en Indian rechtstreeks in het vizier namen. Met de komst van de R 18 B en Transcontinental gaan de handschoenen definitief uit. De Duitsers nemen onomwonden de termen Bagger en Grand American Tourer in de mond, en dat stelt de zaken eindelijk scherp. Voor rijders is die extra keuze een zegen.

Tekst: Tom Vander Sande - Foto’s: BMW

Wie het vuur aan de lont gestoken heeft is voer voor de betere toogpraat. Was het Harley met de Pan America die BMW eerst uitdaagde, of losten de Duitsers het eerste schot met de R 18? De waarheid is dat het voor beide merken een logische uitbreiding is van hun gamma in segmenten die respectievelijk in Europa en de VS de verkoopstabellen aanvoeren. Achter de schermen zijn beide merken ook al jarenlang bezig met de voorbereiding van deze nieuwe modellen, dus als buitenstaander is het moeilijk in te schatten hoe de geschiedenis zich vormt. Feit is wel dat het een ongemeen interessante strijd aan het worden is.

Rock en Roll

Wij mochten in het mooie Taunusgebergte rond Frankfurt alvast kennismaken met het nieuwste wapen van de Duitsers: de R 18 B. Deze Bagger is op wat details, een ruimere topcase en een iets lager zadel na gelijk aan de Transcontinental. Ze doen beiden een beroep op het 1.802 cc blok dat we al kennen van de eerste R 18, maar dat werd wel in een grondig aangepast frame gehangen. De balhoofdhoek is steiler, de veerwegen zijn langer en de wielbasis wat korter. Dat geeft meer grondspeling en de gehele rij-ervaring wordt ook anders.

De ‘Big Boxer’ blijft echter in deze constellatie ook een lust voor het oog. De impressionante cilinders geven de gehele machine een instant herkenbare look, en de integrale afwerking is ronduit indrukwekkend. Maar ook dynamisch staat het geheel garant voor de nodige sensaties. Met 91 pk en meer dan 150 Nm koppel die beschikbaar is vanaf 2.000 toeren kan je er van op aan dat het stevig vooruit gaat. Al moet ik aanstippen dat ik er qua pure acceleratie misschien nog iets meer van had verwacht. Het gaat met deze stevige machine, zeker in de Rock modus, altijd goed vooruit, maar echt adembenemende rushes biedt hij niet. Maar eigenlijk hoeft dat ook niet voor een machine die gericht is op comfortabel cruisen. En dat doet hij heerlijk. De twee grote zuigers produceren een fijne roffel en good vibes die duidelijk maken dat er iets groots aan het werk is in de ondersteven, zonder al te opdringerig te worden. Opvallend was daarbij dat ik in tegenstelling tot de ‘gewone’ R 18 haast onmiddellijk koos voor de meest actieve Rock-modus. Bij de eerste kennismaking was dat anders. Toen werd de zachtaardigere Roll de voorkeursinstelling, omdat de machine in Rock wel heel direct op het gas reageerde en dat je soms het gevoel had de zaken niet helemaal in de hand te hebben. Het zou kunnen dat een combinatie van de andere geometrie en wat meer gewicht op deze Bagger de Rock-modus ideaal maken, maar net zo goed hebben de ingenieurs alles wat fijner afgesteld. Het werkt in ieder geval perfect op het droge en goede Duitse asfalt.

Topniveau

Gelukkig ontwaarden we op onze lange route hier en daar toch wat pokdalig wegdek en een occasioneel verzonken putdeksel. Dat zijn de ideale hindernissen om de ophanging en het comfort te testen. En het moet gezegd dat de Duitsers hier  op het allerhoogste niveau spelen. Baggers en cruisers zijn vaak een geseling voor de onderrug door te korte veerwegen achteraan; de nieuwe Harley Sportster S bleek daarvan helaas een sprekend voorbeeld. Op De R 18 B is het helemaal anders. De combinatie van een volledig automatische elektrische vering en 120 mm veerweg voor en achter, zorgt voor een strak rijgedrag en absoluut comfort. Cruisen wordt op deze manier echt naar een hoger niveau getild. Tel daarbij nog eens het fijn gepolsterde zadel, de degelijke beenhoek en het brede stuur, dat heel natuurlijk de armen in een ontspannen houding doet belanden, en dan weet je dat het goed zit. Enkel het lage windschermpje gooit wat roet in het eten op de Bagger. Het past natuurlijk in de styling, maar het brengt best wat turbulenties met zich mee die boven de 100 kilometer per uur al te duidelijk voelbaar zijn. Op de Transcontinental met z’n veel ruimere scherm zal dat waarschijnlijk minder spelen. Bovendien heeft die een zadel van 20 mm hoger, waardoor de benen nog iets meer kunnen ontspannen. We kijken er in ieder geval al naar uit om die mee te nemen op een lange tocht. Wat niet wil zeggen dat het met de B niet zou kunnen. Na een dag van 250 kilometer stapten we ook fris uit diens zadel.

Strak geprijsd

En zoals we van BMW stilaan gewoon zijn werkt ook alle randapparatuur prima. Het dashboard is een lust voor het oog, de koppeling is voor een motor van deze omvang relatief licht en direct, en schakelen gaat kort en strak. De Marshall muziekinstallatie geeft hem extra cool, en snufjes zoals de adaptieve cruisecontrol zijn een moderne extra. Een speciale vermelding verdienen de remmen die bij Brembo betrokken werden. Het gecombineerde systeem werkt fijnbesnaarder en krachtiger dan wat we in deze klasse gewend zijn. Al te vaak moet je gedecideerd met de hele hand in het hendel knijpen om zo’n gevaarte onder controle te houden, maar hier lukte dat zelfs als we wat sportiever onderweg waren gewoon met twee vingers. Zoals het eigenlijk hoort. Het moet dus gezegd dat de Amerikanen er echt wel een te duchten concurrent bij hebben die de lat heel hoog legt. Bovendien doen ze dat met een prijskaartje (€ 27.000,00) dat heel competitief is, toch zeker als je de basisprijs bekijkt. Zoals gewoonlijk kan je dat bij de Duitsers stevig laten aandikken, maar dat kan bij Harley en Indian ook. Opmerkelijk is ook dat de Transcontinental maar 1.300 euro duurder is. Voor dat bedrag krijg je een toch indrukwekkende topcase, groter windscherm en nog wat extra deflectoren. Gevoelsmatig zouden wij dus die richting uitgaan, omdat het enige echte minpunt van de B, namelijk de turbulenties, dan ook meteen is uitgevlakt. Een eventuele passagier zal die keuze zeker ook appreciëren. In de VS blijven Baggers echter ongemeen populair, dus daar denken ze er blijkbaar anders over.

In de volgende editie van M&T midden september brengen we een uitgebreid verslag van deze eerste, zeer gesmaakte rij-indruk. En natuurlijk willen we zodra het kan de Amerikanen rechtstreeks in deze heerlijke strijd betrekken.