Het gemeenschappelijk DNA van de Ducati DesertX en MV Agusta Lucky Explorer

Nu de presentatiegolf van dit najaar weer gaan luwen is, mogen we gerust stellen dat Italië weer volop meedoet in het allroad-segment. Moto Guzzi gooide al een tijdje hoge ogen met de V85 TT en zusterbedrijf Aprilia (ze behoren beiden tot de Piaggio-groep) wil dat met Tuareg 660 gaan doen. Dat model kenden we al een tijdje, maar staat nu ook écht bij de Aprilia-dealers.

Legendarische olifant

En dan moesten de inzendingen van Ducati en MV Agusta nog komen. Het merk uit Schiranna, was het eerst met z’n Lucky Explorer. Twee weken later lanceerde Ducati, als orgelpunt van z’n digitale campagne, de DesertX. Toevallig, of niet toevallig, ook twee motorfietsen die uit hetzelfde vaatje tappen. Beide dragen zelfs min of meer dezelfde driekleurige striping. Het gaat in beide gevallen om een verwijzing naar de livrei van de Cagiva Elefant Lucky Explorer. Niet dat Cagiva’s slurfachtige – een verwijzing naar de olifant in het oorspronkelijke Cagiva-logo – alleen in  Lucky Explorer-versie te koop was. Maar deze racereplica’s zijn wel de Elefants die in het collectieve motorrijders-geheugen bleven hangen.

Vanaf z’n introductie in 1985 tot en met z’n exit 11 jaar later werd de ‘grote’ – er waren ook nog 125 en 350 cc-versies van dit model - Elefant altijd door een Ducati-blok aangedreven. Eerst was dat een 650 cc-exemplaar, maar dat evolueerde via een 750 cc, naar de uiteindelijke 900 I.E. Het blok kwam dus uit Borgo Panigale, maar de Elefant werd wel in Varese (of voor de MV-puristen meer bepaald Schiranna) gebouwd.

Lucky shot

Het kledingmerk Lucky Explorer – in de jaren ’80 en ’90 – een spin-off van het Amerikaanse sigarettenmerk Lucky Strike. Een merk dat z’n kaarten overigens perfect wist uit te spelen want sponsorde het Cagiva-fabrieksteam voor de rally-raids (Dakar, Rally van de Farao’s, Tunisia Rally, …) dan was dat niet zo voor de Wegrace GP’s. Daarin ondersteunde Lucky Strike eerst het (semi-)fabrieks Yamaha-team van Kenny Roberts (1987-1989), om vervolgens in 1990 de overstap naar Suzuki (en Kevin Schwantz) te maken.  Op Cagiva's Dakar-machines prijkte vanaf 1990 overigens het Lucky Explorer-logo, waarmee men beperkingen en verboden op tabaksreclame wist te omzeilen. 

Cagiva bracht begin jaren ’90 overigens ook een Lucky Strike-versie van z’n Freccia (eind jaren ('80 op de Belgische circuits te zien in de Cagiva Cup) en Mito 125 cc’s op de markt. Het droeg alleen maar bij aan de bekendheid van het ronde logo. De associatie met het tabaksmerk uit Richmond, Virginia leverde Cagiva overigens geen windeieren op. Als het vooral de Lucky Explorer-versies zijn die bleven hangen, dan is dat ook omdat deze versies van de Elefant, Mito of zelfs Freccia goed verkochten.

Eerbetoon of lucratieve nostalgie?

Opvallend is dat zowel MV Agusta als Ducati een eigen invulling geeft aan de Lucky Explorer-livrei. Bij het merk uit Schiranna gaat men voor de combinatie van groen/wit en rood, afgebiesd met zwart. Ducati laat het groen achterwege en gaat in plaats daarvan voor een grijstint. Kwam de Audi-dochter niet tot een vergelijk met Lucky Strike voor het gebruik van z’n iconische kleuren en deed MV Agusta dat wel, of toch ook niet. Het zijn wellicht industriële geheimen.

Dat beide fabrikanten nu een eerbetoon brengen aan de legendarische ‘olifanten’, die eens aan de oever van het Lago di Varese geboren werden, maakt dat beide motorfietsen een neo-retrotintje hebben. Bij de Ducati DesertX is dat wellicht iets meer uitgesproken aanwezig, maar ook MV Agusta doet meer dan een duit in het zakje bij het oprakelen van de historie van deze Italiaanse rallylegende door middel van z'n Lucky Explorer Project.

In de tweede helft van de jaren ’80 was ‘Parigi-Dakar’ immens populair in Italië. Italiaanse rijders en teams vonden daardoor makkelijk sponsors om de onderneming, die zo'n Dakar-deelname toch wel is, te bekostigen. Naast Cagiva, verschenen ook merken als Aprilia, Gilera en zelfs Moto Guzzi, al dan niet officieel, aan de start van de monster-rally. En dat is wellicht blijven hangen bij de decision makers van nu, die destijds als tieners en twintigers met grote ogen het spektakel volgden. Niet verwonderlijk dus dat nét die groep aanstuurde op nostalgisch ogende allroads, of deze modellen in ieder geval het groene licht gaven. En daarmee werd het al ruim bedeelde allroad-segment nog verder verrijkt.

Tekst: BJ

Foto's: Archief M&T, Cagiva, Ducati, MV Agusta