Wereldreis: The time has come!

Tromgeroffel, trompetgeschal, hoezee! MotoMorgana gaat de wereld rond… OPNIEUW! Jullie lezen het goed: drie jaar na onze eerste wereldreis vertrekken we terug voor drie jaar. Tijd voor een vreugdedans! Waar zijn die handjes?

Tekst en foto's: Tom De Mits

Op onze laatste reis doorkruisten we Afrika van noord naar zuid, verscheepten we onze motoren en onszelf naar Zuid-Amerika en reden we van Argentinië naar Alaska om tenslotte in de States van de Westkust naar de Oostkust te rijden. Het was een memorabel avontuur in alle opzichten, met voor- en tegenslagen. Maar vooral eentje die Caroline en mezelf oprecht gelukkig maakte. We leefden als vagebonden en ontmoetten geweldige mensen onderweg. We plukten de dagen en genoten van elk moment.

En toen, twee jaar en 100 000 km later, werden we terug de dagelijkse sleur in gekatapulteerd. We pikten de draad van ons reguliere leven weer op, maar al gauw werd duidelijk dat we zo snel mogelijk terug zouden vertrekken. Een concreet doel voor ogen hebben houdt je scherp en gefocust. Aan de ene kant zou je kunnen stellen dat corona onze reisplannen dwarsboomde. Aan de andere kant heb ik nog nooit zo veel dagen gewerkt als de laatste twee jaar, wat ons doel alleen maar dichterbij bracht. We zijn hard gegaan, heel hard.

Bloed zweet en tranen heeft het gekost in deze barre tijden van pandemie, dwarsliggende schepen in het Suezkanaal en Russische veroveringsgekte. Maar eindelijk zijn we zo ver. Onze garage herbergt sinds kort twee reisklare Husqvarna 701 Long Range motoren met daarachter een hoop dozen vol materiaal, add-ons, reisbenodigdheden en wisselstukken die de doorgang naar onze diepvries zodanig bemoeilijkt, dat we het vertrek nu echt niet langer kunnen uitstellen.

De route

‘Waar gaan we nu naartoe?’, hoor ik jullie al denken. Tja, de rampspoed van de voorbije jaren heeft het uitstippelen van een ruwe route er niet bepaald eenvoudiger op gemaakt. Ons oorspronkelijk plan om eerst langs Turkije naar Mongolië te rijden, lijkt vandaag niet echt een top-idee meer. Kazachstan en Mongolië zijn immers gescheiden door een 50 km brede strook Rusland en het vooruitzicht dat die Russische grenswachters er alles aan zullen doen om ons het leven zuur te maken, voelt niet echt lekker. Ik ga heus niet voor een kapot knipperlicht de motor laten confisqueren en negen jaar Siberisch strafkamp uitzitten. Dan zullen die Mongolen nog even op ons moeten wachten.

 

De volledige versie van dit artikel lees je in Motoren & Toerisme 2-2022 die vanaf 21 april in de winkel ligt.

Geschreven op 19 april 2022
© Motoren & Toerisme