Road Trip: Trans Tunisia 2019

De Trans Tunisia, een gevestigde waarde in het reisgamma van Club Moto 80, viert zijn zesendertigste editie. Met meer dan veertig deelnemers, zowel op twee- als vierwielers, gaan we een uitdaging van 1.850 km tegemoet, dwars doorheen de barre woestenij die ooit de thuis was van nomaden. Overnachten in de Sahara, de zondvloed in de Sjott El-Djerid, zandhappen in de duinen, astronaut spelen, eelt op onze handpalmen kweken en kip met frieten. De TransTu is een ervaring om u tegen te zeggen.

Tekst: Jessica Leyne

Foto's: Jessica Leyne

Onze reis begint op het warme en gezellige eiland Djerba in Tunesië. Net voor middernacht komen we toe in het Sendito Hotel, waar ik nog even aan de bar kennismaak met andere deelnemers van de Trans Tunisia. Als ik door het hotel naar mijn bed voor de volgende twee nachten wandel, passeer ik het postkaartjeszicht van knalblauwe, verlichte zwembaden. Mooi, maar voor zonnebaden zijn we niet naar hier gekomen.

We ontbijten de volgende morgen in de zon op het terras aan zee: de dag kan niet beter beginnen. De nieuwe deelnemers mengen zich onder de groep, terwijl de anciens mooie herinneringen ophalen aan vorige edities. Wie ooit hebt deelgenomen, pikt graag nog eens een editie mee. Maar weinigen evenaren Herman en Karl, die al voor de dertiende maal aan de start staan. In de namiddag arriveert de vrachtwagen en begint de bedrijvigheid. Motoren, quads en gereedschapskoffers worden geïnspecteerd en uitgeladen. De deelnemers halen hun respectievelijke motor en rijdersbagage op. Vandaag treft iedereen alle voorbereidingen voor de komende zeven rijdagen. Voor mij werd er een KTM 790 Adventure S voorzien, een wat eigenaardige keuze voor een reis over het onverharde; de andere deelnemers die ‘tout terrain’ gaan, rijden allemaal op crossmotoren. Toch twijfel ik geen moment aan het kunnen van deze motor. Aangezien ik er zelf een bezit heb ik mijn eigen zadel en klein windscherm mee, want offroaden met een touring-windscherm is, als je een crosshelm draagt, vragen om een pijnlijke neus na een kopstootje in een put. Ik hoef enkel het windscherm en zadel te wisselen en daarna mijn tankzak te monteren. Als laatste bevestig ik de Tripy II-gps op het stuur. De te volgen routes zijn gemaakt op roadbook, een bolletje-pijltje-systeem dus, maar wel gedigitaliseerd en vooraf geïnstalleerd op de Tripy II. Ik heb hier nog nooit mee genavigeerd, dus dat vormt naast het onbekende Tunesië nog iets nieuws om te ontdekken.

Ondertussen is de groep allroaders die de baanritten zullen rijden ook toegekomen. 's Avonds krijg ik het aanbod van Karl dat ik gerust mag meerijden in hun groep de volgende dagen, wat ik dankbaar accepteer. Hoewel ik gerust ben in mijn kunnen, kruip ik toch met wat gezonde stress in mijn bed. De moeilijkheidsgraad van de ritten, het niveau van mijn mederijders… allemaal onbekende factoren. Zal de KTM zijn mannetje staan tussen de crossmotoren? Ik houd me maar aan mijn motto vast: 'que sera, sera'.

 

De volledige versie van dit artikel lees je in de 'Alle Reizen' Deluxe-versie van Motoren & Toerisme die vanaf 23 januari in de winkel ligt.

 

 

Geschreven op 21 januari 2020
© Motoren & Toerisme