Rij-indruk: Triumph Tiger Sport 660

Triumph lanceerde vorig jaar met de Trident een naakte instapper in z’n gamma. Dat diens 660cc driecilinder een platform zou worden waarop nog een variatie aan modellen zou verschijnen, stond toen al in de sterren geschreven. Het succes van die Trident, met naar eigen zeggen nu al meer dan 15.000 verkochte exemplaren, zal die uitrol van broertjes en neefjes zeker niet vertragen. De Tiger Sport 660 is alvast het eerste nieuwe familielid.

Na een periode waarin vooral het topsegment van de allroads het meeste aandacht krijgt, lijken sinds kort ook de middenklasse en instappers een heuse babyboom te ondergaan. Gevestigde waarden zoals de Yamaha Tracer 7, Versys 650 en V-Stom 650 krijgen gezelschap van Benelli’s, CF Moto’s, Moto Morini’s, Aprilia’s en nu dus ook de Tiger Sport 660. De tijgerfamilie is daarmee helemaal compleet, want ze hebben nu in alle segmenten zowel straatgerichte als meer avontuurlijke modellen. Enkel een echt kleine zandhapper ontbreekt nog, want deze Sport richt zich zoals de familienaam al doet vermoeden helemaal op het asfalt.

Identiek blok

Hij doet dat met exact hetzelfde motorblok als zijn naakte broertje. De 660cc driecilinder levert dus ook voor deze Tiger 80 pk en 64 Nm, respectievelijk aan 10.250 en 6.250 toeren. En met die cijfers is de Brit redelijk uniek in het segment. Het is namelijk de enige die over drie cilinders beschikt, en hij is toch een stukje krachtiger dan de meeste van zijn uitdagers. De meer dan sportieve rit door de Portugese Algarve in het spoor van TT-piloten bewees ook dat dit meer dan voldoende power is om je kostelijk te amuseren. Opvallend daarbij was dat de Tiger ondanks een identiek blok iets dynamischer en gebalanceerder aanvoelt dat de Trident. Op die naked hadden we soms het gevoel net dat tikje te kort te komen, wat nu niet het geval was. 

De minder assertieve zithouding op een hoogpoter en de verwachtingen die zo’n kleine, naakte hooligan creëert, zouden dat gevoelsmatige verschil kunnen verklaren. Opvallend was dat heel wat collega’s eenzelfde indruk hadden. Maar het is het beste bewijs dat de lineaire, maar nooit saaie driepitter een prima krachtbron is voor deze motorfiets die zich richt op opstappers en bezadigde motorrijders. Zij zullen nooit te kort komen, en als je toch wat meer wil, is er eigenlijk altijd meer dan genoeg goesting voor handen. Dat wil ook zeggen dat de kleinste tijger zich ook met passagier en bagage uit de slag moet kunnen trekken.

Handig

Het rijwielgedeelte is daar ook helemaal op voorzien. Het frame is bekend en doet prima zijn werk. De UPSD voorvork vooraan is niet instelbaar, maar daar is ook geen nood aan. Het weggevoel is direct en communicatief en met de goede Michelin Road 5 rubbers om de velgen heb je instant vertrouwen. Achteraan kan je gelukkig wel aan de slag met de Showa monoshock. Bij sommige concullega’s van deze Tiger moet je dan twee onhandige veerspanners opdiepen, maar Triumph installeerde een handige draaiknop waarmee je in liefst 32 standen de veer-voorspanning fijnbesnaard kan afstellen. Standaard staat die op de zachtste stand, en dan was de tijger met mijn honderd plus kilogram in het zadel wel wat in de war. Bij het aanremmen en uitaccelereren zakte hij achteraan wel heel soepel en ongecontroleerd door zijn poten. 

Op aanraden van de Britse begeleiders gaf ik 12 klikjes extra veervoorspanning, en daarna ging alles en stuk strakker en mooi in evenwicht. Bij de moderne, grote jongens moet je je daar niets van aan trekken want die regelen alles gewoon zelf, maar bij de opstappers zouden we vroeger misschien tijdens een korte testrit de boel de boel hebben gelaten wegens geen tools bij de hand, of geen zin in gefriemel. Nu was het een fluitje van een cent en werd de rit exponentieel aangenamer. Dat zal ook zo zijn voor toekomstige gebruikers die even een passagier meenemen of veel bagage. Er zijn weinig rijders die daarvoor het boordgereedschap boven halen, maar die hinderpaal valt nu helemaal weg. Triumph is zeker niet uniek met deze aanpak, maar het systeem is wel bijzonder handig en doeltreffend om het stuurgedrag zo goed mogelijk te maken. En dat is het finaal ook. De Tiger stuurt snel, neutraal en gaat gewillig waar je hem hebben wil. Je moet er amper bij nadenken, en dat is altijd een zegen. Bij het remmen moet je wel je verstand erbij houden, maar enkel omdat de Nissins erg krachtig en direct uit de hoek komen. Voor ons testgedrag was dat een zegen en eerder uitzonderlijk in dit segment. Voor beginnende motorrijders zal het misschien aanvankelijk even schrikken zijn hoe snel deze tijger z’n klauwen zet. Maar persoonlijk heb ik het liever zo.

Clever

De Tiger is alles welbeschouwd een zeer clevere, mooie en piekfijn afgewerkte reisgezel, die eigenlijk net nodig heeft wat je van een hedendaagse motorfiets mag verwachten. Reizigers zullen gecharmeerd zijn door de ruime en ontspannen zithouding voor een opstapper. Dagelijkse gebruikers kunnen genieten van het sobere, maar heel duidelijk leesbare dashboard dat een klein TFT-scherm ingebouwd kreeg. Daarop kan je overigens ook kiezen uit een Road- en Rain-modus voor de natte, winterse dagen.

Het windscherm kan je dan weer met één hand tijdens het rijden in hoogte verstellen. Al merkten we tijdens een heel kort stukje snelweg ook in de hoogste stand wel wat turbulenties. Het is natuurlijk geen toerbuffel, en een langere (reis)test zal dat kunnen verduidelijk. Handige accessoires zoals de koffers die je aan heel onopvallend verwerkte standaard ophangpunten kan bevestigen en goed ingewerkte handvatverwarming maken van deze kleine Tiger een tweewieler die je het hele jaar door comfortabel naar je doel brengt. Het belangrijkste argument daarbij is dat hij dat doet voor een prijskaartje dat een stevig stuk onder de 10.000 euro blijft. In België betaal je maar 9.195 euro voor de kleinste Tiger (NL. € 10.299,00). Naar eigen zeggen biedt Triumph daarenboven ook nog eens de laagste onderhoudskosten in zijn categorie. Met onderhoudsintervallen van liefst 16.000 kilometer, waardoor de ‘total cost of ownership’ heel interessant wordt, kan die stelling ook perfect waar zijn. Het geclaimde verbruik van 4,5 liter bleek onder ons dynamisch stuurwerk op te lopen tot 5,4 liter, maar zelf dat is nog heel aanvaardbaar gezien de omstandigheden. De Tiger Sport 660 is dan ook een pakket dat een breed gamma aan motorrijders zal kunnen verleiden. Offroad-liefhebbers, race-adepten en techverslaafden kunnen zich best onthouden, maar alle andere rijders zullen weinig argumenten tegen kunnen bedenken.

In de februari-editie van M&T brengen we een uitgebreider verslag van deze eerste kennismaking met de Triumph Tiger Sport 660.

Tekst: Tom Vander Sande - Foto's: Kingdom Creative