Rij-indruk: Kawasaki Ninja 650

Een tijdje geleden brachten we hier de rij-indruk van de Kawasaki Z650, die we konden testrijden op Ibiza. Op dat feesteiland heb je natuurlijk ook graag je toffe neven erbij om de bloemetjes buiten te zetten. Daarom konden we ook op stap gaan met de sportiever ogende bloedverwant, de Ninja 650.

We gebruiken hier bewust het woord ‘ogende’, want in wezen zijn beide familieleden exact even sportief. Kort door de bocht, zijn de Ninja en Z immers identiek motorfietsen die zich enkel onderscheiden door fraai kuipwerk en een andere geometrie door het verschil tussen een stuur en (hoge) clip-ons. De zadelhoogte en voetsteuntjes staan identiek gepositioneerd en ook onderhuids is alles uniform. En dat is best wel ok, want de tweepitter doet dus ook in de Ninja prima zijn werk om je zonder morren en gezwind te brengen waar je heen wilt. Je bent door het concept iets minder blootgesteld aan de elementen en daardoor ligt het snelheidsgevoel een fractie lager dan op de meer Spartaanse Z, maar dat kan je zowel als een voor- dan wel als een nadeel interpreteren. Voor iets langere tochten zouden wij in iedere geval wel de Ninja van stal halen.

Ruim

De zithouding op deze ‘buikschuiver’ is immers verrassend ruim en comfortabel. Je zit natuurlijk wat meer voorovergebogen, maar er komt nooit vervelende druk op de polsen en onderarmen, die nochtans legio zijn in het echt sportieve gamma. De kuip en het ruitje bieden bovendien ook nog wat bescherming die je op de Z helemaal ontbeert. Het is natuurlijk geen GT, maar het verschil is wel voelbaar, zonder dat het resulteert in potentieel storende turbulenties.

Het is gewoon goed toeven in het Ninja-zadel. De carrosserie is ook echt mooi vormgegeven en prima afgewerkt. De strakke lijnvoering is ook op de Ninja modern en harmonieus en komt zeker in de matte Graphenesteel-versie echt tot zijn recht. De Lime Green uitvoering heeft naar mijn mening wat veel decalls die de lijnvoering verhult, maar in de sportwereld wordt dat net al een troef gezien. Ieder zijn meug dus.

Standvastigheid

Remmen, versnellingsbak, dashboard en het rijwielgedeelte zijn allemaal identiek aan de Z650, maar toch is er een merkbaar verschil tussen de twee eens je aan de rol gaat. Omdat het beiden lichte motoren betreft, is de invloed van het kuipwerk en vooral de andere gewichtsverdeling door de aangepaste lichaamspositie merkbaar.

De Z is eerder een vlinder die je heel licht sturend door de bochten kan mennen, maar die ook af en toe wat (te) enthousiast kan fladderen. De Ninja is dat gevoelig minder. Hij biedt meer stabiliteit op de gekozen lijn en geeft een standvastigere indruk als het sneller gaat en je in ruimere bochten wat meer de limiet op zoekt. De neven hebben dus elk hun eigen karakter dat naargelang de omstandigheden of het hum van de dag het meest aanspreekt. Een echte winnaar is moeilijk aan te duiden, maar met de jaren begin je natuurlijk wat naar standvastigheid te neigen.

Rideology

In de beste families weten we dat cadeautjes evenredig verdeeld moeten worden, dus kreeg de Ninja dezelfde nieuwe speeltjes als de Z, namelijk tractiecontrole (KTRC) en led-knipperlichten. Die ook op exact dezelfde, vertrouwenwekkende wijze presteren. Gelukkig maar. Ik merk wel dat ik in de cocon van kuip en ruitje op de Ninja wat meer aandacht heb voor hoe de cockpit eruitziet. Op een naked speelt dat allemaal weinig rol, want het belangrijkst is met je neus in de wind zitten, maar op de Ninja weet het efficiënte en fijne dashboard echt te charmeren. Het is perfect afleesbaar, zelf met de laagstaande lentezon in de rug, en biedt al de essentiële info die je nodig hebt. Dat kan je nog uitbreiden met basis-connectiviteit zoals het berichtenmeldingen en oproepinfo via je smartphone. Je kan ook verbinden met de Rideology-app, maar omdat de Ninja noch de Z beschikken over een IMU die alle parameters voortdurend in het oog houdt, is de functie beperkt tot basisinformatie als snelheid, afstand en verbruik. Geen geintjes dus zoals maximale hellingshoek of ontdekken waar de tractiecontrole of ABS al dan niet ingreep. Over het nut of de meerwaarde van dit soort apps is al veel inkt gevloeid, maar ze horen er blijkbaar gewoon bij nu, zelfs bij deze opstappers.     

Toeters en bellen

Omdat de Ninja net iets meer toerambities koestert dan de Z, is het optiepakket meer daarop gefocust. Je kan een 12 volt stekker laten plaatsen en kiezen voor een hoger scherm of een standaard gefumeerde versie. Daarnaast zijn er ook nog drie pakketten. Urban, met dat hogere scherm, een topcase, tankpad, smartphonehouder, TFT-schermprotector en tankpad (€ 549,00). Sport behelst een cover voor het passagierszadel, het gefumeerde scherm, tankpad en ook de protector (€ 399,00). Tot slot voegt het Tourerpakket er nog twee zachte zijkoffers, het hogere windscherm, valblokken, tankpad, kneepads en protector aan toe voor € 899,00. Voor een wereldreis kom je daar niet mee toe, maar voor een lang weekend zit je wel gebeiteld.    

Conclusie

De Ninja 650 is bottom line een heel aangename middenklasser met sportieve looks. In weerwil van dat livrei, is zijn habitat niet het circuit, maar wel de ruime openbare weg. Als sporttoerder met een prijskaartje dat ver onder de 10.000 euro duikt (B: € 8.699,00 – NL: € 9.099,00) is hij eigenlijk ook ronduit uniek. Mogelijke concurrenten als de Yamaha R7, Aprilia RS 600 of Honda CBR650R hebben toch meer sportieve ambities, minder comfort en ze zijn een stuk duurder. In tegenstelling tot zijn neefje die in een erg uitdagende competitie aantreedt, heeft het de Ninja het rijk dus eigenlijk voor zich alleen. Al is dat rijk natuurlijk een stuk kleiner dan dat van de middenklasse nakeds. Maar zijn alleenheerschappij resulteert wel in standvastige verkoopcijfers. Prijsbewuste rijders die zich toch graag een sportief imago aanmeten, weten dus waar ze terecht kunnen.       

Tekst: Tom Vander Sande - Foto's: Kawasaki