Rij-indruk: BMW R 1250 GS 40 Years GS Edition

Ongeveer twee jaar geleden stelde BMW de R 1250 GS voor, de opvolger van de R 1200 GS. De Duitsers zien hun kans mooi om samen met de veertigste verjaardag van dit icoon een blik aanpassingen open te trekken in de steeds verdere verfijning van hun succesrecept. 

Toegegeven, en niet geheel onlogisch zijn de wijziging zeer miniem. De GS-modellen zijn sedert enkele jaren al top in hun segment en daarmee zijn radicale wijzigingen een risico om loyale klanten af te schrikken of gewoonweg zeer moeilijk te vinden. De grootste en voornaamste wijziging is de evolutie het motorblok dat nu Euro5 conform is, al zal je er met ongewijzigde prestatiecijfers weinig van merken. 136 pk aan 7.750 opm en 143 Nm aan 6.250 opm blijven de indrukwekkende cijfers die er uit dit steeds soepeler wordende motorblok met BMW’s ShiftCam technologie worden geperst. Het is telkens een blij weerzien. 

Elektronische hebbedingetjes 

Rijmodi kunnen natuurlijk niet ontbreken in dit segment, en waar vroeger drie rijmodi gebruikelijk waren is de teller ondertussen doorgeslagen naar zeven verschillende motorkarakteristieken en andere elektronische hulpmiddelen. Standaard heb je RAIN, ROAD, DYNAMIC, ENDURO en ECO, die laatste is de nieuwste toevoeging. Optioneel heb je nog ENDURO PRO en DYNAMIC PRO die het toelaten de instellingen te finetunen naar specifieke wensen. Toegegeven, ik heb de motor vooral in ROAD modus laten staan omdat die daar meer dan voldoende vermogen biedt op de aangenaamste manier. ECO zit iets verder verstopt in de menu’s maar kan worden ingesteld als sneltoets om het zo te zeggen. Ook de Dynamic Traction Control is nu standaard en zou de best mogelijke en veilige tractie garanderen. Ons testweekend verliep onder herfstige omstandigheden met frisse temperaturen, een nat wegdek en de o zo gevreesde natte bladeren maar niet één keer kwam de GS in de problemen tijdens sportief gedrag. De DTC heeft ongetwijfeld een paar keer moeten ingrijpen maar die tussenkomst is ondertussen zo subtiel dat er weinig van te merken valt. De Dynamic Engine Brake Control blijft wel optioneel. Dit snufje dat de stabiliteit bij het afremmen op de motor verhoogt werkt ook naadloos. ABS Pro, dat een anticiperende functie heeft in de bochten verdwijnt van de optielijst naar de basisuitrusting en is afhankelijk van de gekozen rijmodi. Hill Start Control volgt die koerswijziging en is tevens standaard, al is er ook een Pro versie die assisteert bij het wegrijden in allerlei omstandigheden. Lang verhaal kort, veel elektronische hebbedingetjes behoren nu tot de basisuitrusting en voor de Pro’s heb je dan de Pro extra’s. 

King of the road

Het chassis is ongewijzigd gebleven en er leek ook geen reden om hier veel aan te wijzigen. De optionele ESA Dynamic is wel van de nieuwste generatie, maar daarvoor moet je de motor dag in dag uit rijden om volgens mij verschillen op te merken. Los daarvan blijft het een uiterste stabiele en comfortabele motor in alle omstandigheden. Telkens als ik op een GS-model stap krijg ik dat “king of the road” gevoel. Je hebt massa’s koppel ter beschikking in een ruim toerengebied, de aangegoten houding is in mijn geval perfect te noemen en de imposante gestalte straalt kracht uit. Enkel het windscherm is zo klein op deze verjaardaguitvoering dat de windbescherming eerder beperkt wordt, zelfs in de hoogste stand. Ik ben dus met het feestmodel onderweg en de contrasterende gele accenten op een zwarte basis geven deze GS een zeer opvallend voorkomen. Een kleurkeuze die waarschijnlijk gemengde gevoelens zal opwekken, maar mij kan ze helemaal bekoren. Het geel had wel net iets donkerder mogen zijn en de gouden, gespaakte velgen (standaard) hadden het helemaal afgemaakt in plaats van onze conventionele zwarte velgen (optie). Het kleurenthema is trouwens geïnspireerd op de in 1988 geïntroduceerde R 100 GS. Tot slot heb je een nieuw ontwikkelde dynamische koplamp die meedraait met de bocht en zo de weg beter verlicht. De richtingaanwijzers zijn nu ook actief als remlicht en dagrijverlichting, en dat ziet er heel blits uit.  

EHBO (elektronische hulp bij off-road)

Dat de GS op de verharde weg tot de top behoord is een vaststaand feit, maar ik zocht een ongewone uitdaging. Het is weekend en de zon schijnt, dus ga ik op zoek naar onbekend terrein. De zoektocht brengt me tot een kleigroeve bij Rumst, verbazend genoeg zonder hek of verbodsbord maar met een vermoeden dat het niet mag, bereik ik het begin van de afdaling naar de groeve. Een aanwezige paleontoloog en tevens GS-rijder probeert me op andere gedachte te brengen. Een doordrenkte, modderige en kleiachtige ondergrond doen me eveneens twijfelen over de slaagkansen van de GS, maar ik ben te nieuwsgierig dus daal ik via de helling naar beneden tot de onderste grondlaag die dertig miljoen jaar oud is volgens de paleontoloog. Niet veel later zit de GS verankerd in de klei en kan ik geen kant meer op, links van me is een afdaling richting een diepe plas, rechts van me een steile kleiberg. Ik kan de GS onmogelijk draaien dus zit er niks anders op dan samen met de fotograaf te ploeteren in de klei om de motor achteruit te sleuren. Het kost ons een bovenmenselijke inspanning met weinig vordering en de langzaam stijgende hellingshoek van de Beemer geeft ons weinig hoop. Een verloren zaak zo lijkt. Daarenboven blokkeert de klei het wiel tegen de spatborden en is het eerder schuiven dan rollen. Met een zure lach besef ik dat de paleontoloog gelijk had. Maar niet veel later rolt er een deus ex machina het verhaal binnen in de vorm van een kraan op rupsbanden. Het gevaarte nadert tot op een meter en de vriendelijke operator bevestigd de GS aan de kraan waarna die stapvoets de berg oprolt. Daarmee is het nog een geduw en getrek om de motor recht te houden maar het lukt en ik kan de motor met zijn agressieve snuit in de juiste richting duwen waarna de elektronica zich mag bewijzen. Met de Enduro Pro modus in actie lukt het uiteindelijk om de immens glibberige helling op te geraken. Met slechts een lichte groef in de rubbers is het voornamelijk dankzij de elektronica dat ik heelhuids uit deze modderhel geraak. De opluchting is groot en ik twijfel zeker niet aan de off-road mogelijkheden van de GS, alleen heeft hij zijn gewicht niet mee. 249 kilogram met een volle tank is best veel, in beweging geen probleem en tot veel in staat als je het vertrouwen hebt en de juiste banden, maar als de motor toch ergens vastloopt mag je hopen dat je niet alleen bent want dan wordt het spannend. Ik vraag me af waarom er geen achteruitrijfunctie op de startmotor beschikbaar is in de optielijst zoals bijvoorbeeld op de R 18.  

Conclusie

Ik kan wederom bevestigen dat de GS een dijk van een motor blijft, die telkens opnieuw verrast met zijn balans, mogelijkheden en comfort. Gelukkig ligt de aankoopprijs ver buiten mijn bereik, waardoor ik voorlopig niet hoef te twijfelen. 19.435,00 euro is de vanaf prijs, veel geld, maar deze versie is meer dan ooit beter uitgerust in z’n basistrim. Het model op de foto in zijn felle kleuren en alle mogelijke opties springt net over de 25.000,00 euro, het gaf me des te meer stress in de kleigroeve maar wonder boven wonder heeft de motor niet op zijn zij gelegen. Enkel het kleurrijke zadel is gevoelig aan avontuurlijk gebruik en ik betwijfel dat ie na een jaar nog zo straalt. Moet je met deze update dan de nieuwe GS aanschaffen? Als je er al een recente hebt, is dat niet echt nodig, tenzij je natuurlijk valt voor die heerlijke kleuren van de 40 Years GS Edition. Ben je op zoek naar een motor in dit segment dan blijft de R 1250 GS de topper, al tracht de concurrentie met andere accenten ook te verleiden. Toch blijft deze GS terecht de verkoopstopper in België, al is dat misschien ook zijn enige nadeel, als je het zo mag stellen. 

Tekst: Charly de Kinderen

Foto's: Bob Van Mol en Olivier Zimmermann