Rij-indruk: BMW K 1600

De K 1600-reeks van BMW belichaamt het summum van comfort en prestaties. Het is een uit de kluiten gewassen reismachine met een zeldzame zescilinder in lijn. Het is 2022 en we testen misschien wel één van de laatste updates in deze toch wel eigenzinnige niche, die haaks staat op de tijdsgeest van politieke correctheid en downsizing.

Malaga, Spanje. Bij aankomst in het hotel staat een verdwaalde BMW CE 04 voor de receptie. We hebben nog even tijd voor het avondeten, en ik grijp mijn kans om even in het zadel te springen en de Andalusische stad geruisloos te verkennen. Ik was er zelf niet bij op die presentatie en het is mijn eerste keer in het smalle zadel. Het contrast met de K 1600 die morgen op de planning staat, kan moeilijk groter zijn: zescilinder reisbuffel vs. elektrische stadsscooter.

Costa de la Iluvia

De volgende ochtend regent het zowaar aan de Costa del Sol. Op zich geen gigantisch probleem, maar de Spaanse wegen die zelden regen zien, zijn er minder op voorzien en voelen spekglad aan. Bij de eerste stoppoging voor het rode licht voel ik het ABS al bibberen. Een waarschuwing dat we de bochtige wegen in de achterliggende bergen met respect moeten benaderen. Tegen een onwaardig traag tempo voor de K 1600 klimmen we verder richting frisse temperaturen en mistbanken. Het is een geluk dat alle motoren standaard voorzien zijn van mistlichten en adaptieve bochtverlichting om bij te schijnen waar nodig. Zeker in de achteruitkijkspiegels is de hertekende LED-verlichting van de snuit indrukwekkend en een zichtbare stap vooruit. Ook handvatverwarming en zadelverwarming behoren tot de standaardopties die nu meteen van pas komen en makkelijk te bedienen zijn via één van de vier sneltoetsen naar keuze.

Natuurkracht

Met de komst van de Euro5-normen leek het ernaar dat dit model zou verdwijnen. Maar BMW zou BMW niet zijn als ze niet keurig binnen de richtlijnen net op tijd een hertekende versie zouden voorschotelen die er ondanks zijn indrukwekkende motorconfiguratie toch in slaagt zich aan de groene regels te houden. Het werpt in het licht van de dwingende elektrificatie opgelegd door de verschillende overheden meteen de vraag op of dit niet één van de laatste modellen in z’n soort zal zijn. Daarom is deze zespitter nu misschien al een klassieker in wording. De cijfers van het blok zijn nagenoeg gelijk gebleven: 160 pk aan 6.750 opm. (voordien 7.750 opm.) en 180 Nm aan 5.250 opm. (voordien 175 Nm). Dat zijn duizelingwekkende prestaties die je doen afvragen of er niet eerder een natuurkracht aan het werk is. Het gemak waarmee de K 1600 van zijn plek schiet is bizar te noemen en hij is daarmee ondanks zijn formaat een echt sprintkanon. De elektronica zorgt daarbij gelukkig voor de noodzakelijke ondersteuning om de rubbers veilig aan het asfalt te houden. Wanneer je stilaan denkt aan ophouden rond 5.000 opm., moet het eigenlijk nog echt beginnen en is de rode lijn opzoeken eerder roekeloze daad.

Vier is beter dan één

Bij deze vernieuwingsoperatie worden niet één maar vier modellen aangepast. Natuurlijk zijn er veel gelijkenissen maar het uiterlijk en de houding verschillen toch wezenlijk. Allereerst heb je de K 1600 GT, deze is de ultieme machine om sportief en comfortabel lange afstanden af te leggen. Een afgeleide daarvan is de K 1600 GTL, die is er voor al wie deze reiservaring wil delen en biedt daarom een ware zetel voor een passagier met bijhorende bagageruimte. De K 1600 B heeft een aflopende kont, hecht veel waarde aan stoere looks en poseert met een meer 'laid back'-houding. De achterlichten zijn dan ook mooi verwerkt in de zijkoffers met als enige nadeel dat je deze niet kunt wegnemen. Potentiële eigenaars hebben hopelijk een ruime garage, maar in mijn geval zou de motor buiten moeten slapen. De K 1600 Grand America deelt de vrijgevigheid en luxe van de GTL. Niet dat een passagier bij de GT of B niet tot de mogelijkheden horen, maar ze zijn er toch iets minder op voorzien. Tot slot heb je nog een speciale Midnight Edition die een gewaagd kleurthema biedt op de B of Grand America voor een meerprijs van om en bij de 3.000,00 euro.

Dé concurrent

Eigenlijk heeft BMW maar één noemenswaardige uitdager voor deze ultieme toermachine. En misschien is  die zowaar nog een groter icoon die de niche op zichzelf heeft uitgevonden. We hebben het natuurlijk over de Gold Wing, de zescilinder van Honda. Een favoriet aanduiden voelt aan als je op glad ijs begeven met fanatieke aanhangers aan beide kanten. Ik prijs mij gelukkig dat een winnaar aanduiden in dit artikel niet relevant is, maar er zijn toch enkele verschillen. Hoewel beide motoropstellingen (K 1600 in lijn, Gold Wing boxer) tot de soepelste op de markt behoren, heeft het motorblok van de Duitser gevoelig meer pit en daardoor een sportiever karakter. Dit vertaalt zich ook in de prestatiecijfers, 127 pk vs. 160 pk en 170 Nm vs. 180 Nm in het voordeel van de BMW’s, die rijklaar ook nog eens twintig kilo minder weegt. Daarmee heb ik niet gezegd dat de Gold Wing traag van zijn plaats komt, want het tegendeel is waar. Om die acceleratie te versoepelen heeft de Gold Wing natuurlijk zijn befaamde DCT-systeem om in de strijd te gooien voor zij die absoluut het ultieme cruise-genot willen ervaren. Hoewel het systeem voor 2022 nogmaals verder verfijnd is en nagenoeg perfect werkt, blijf ik een voorstander van manueel schakelen, maar het is wel een optie die BMW niet aanbiedt en waarin Honda alleen heerst. Het domein waar BMW dan weer in heerst is het mediasysteem dat zowel visueel als tactiel vele malen beter werkt dan op de Honda.

Het volledige verslag en de conclusie lees je in het volgende nummer van Motoren & Toerisme. 

Tekst: Charly de Kinderen

Foto’s: BMW Motorrad