Inhoud M&T 6-2021: een pak veiliger

De eerste motorpakken beschermden je alleen tegen de kou en de regen. Over veiligheid werd destijds nauwelijks nagedacht. Tegenwoordig vallen motorpakken echter wettelijk gezien onder de noemer van de Persoonlijke Beschermings Middelen of PBM’s, en moeten dus aan bepaalde normen voldoen. Naast almaar veiliger motorpakken en spijkerbroeken, kan je ook kiezen uit een groeiend aanbod slimme airbagvesten. Maar veiligheid is meer dan protectie alleen, comfort is ook belangrijk.

Tekst: Peter Aansorgh

Foto's: Peter Aansorgh en Motoport

In den beginne waren motorpakken gemaakt van ingevet katoen. Dat maakte ze min of meer waterdicht, maar bij een schuiver over het asfalt gaf dat materiaal weinig of geen bescherming. Ook het beetje padding dat er soms op was aangebracht, gaf geen echte impactprotectie. Echt waterdicht waren deze pakken alleen als je ze net opnieuw had ingevet. De eerste kunststof pakken – die een soort zeiljacks waren – hielden het water wel buiten, maar qua veiligheid scoorden ze even slecht. Wie voor veilig ging, droeg leer. Het was niet warm, niet waterdicht, maar het gleed over het asfalt zonder al te snel door te slijten of te ‘happen’, waardoor je zou gaan tollen. Leren pakken waren – net als de textielpakken van eind jaren 80 – vaak wel voorzien van wat men toen nog ‘protectoren’ mocht noemen: vaak niet meer dan een zachte schuimplastic plaat. Later werd dat ‘padding’ genoemd, want de term ‘protector’ mocht inmiddels alleen worden gebruikt voor beschermend materiaal dat aan bepaalde wettelijke eisen voldeed. Een ander probleem waren de stiknaden: sommige merken stikten de naden zo dat het stiksel het asfalt niet kon raken en dus niet doorsleet. Maar er waren ook merken die dat niet deden, zodat je beschermende kleding bij een schuiver ineens uit elkaar kon vallen. Zoals kledingfabrikant Lookwell indertijd terecht opmerkte: dan wordt het geen kledingreparatie maar een huidtransplantatie.

PBE

Een motorpak (en alle andere motorkleding) wordt sinds 2018 gezien als een Persoonlijk Beschermings Middel of PBM. Dat betekent dat het aan een Europese norm moet voldoen, de CE-Norm EN17092-2. Ook moet er een label in de kleding zijn genaaid waarop het CE-logo en de beschermingsklasse staat. De klasse wordt aangegeven met een aantal A-tjes. Het verkrijgen van die certificering is geen puur administratieve kwestie. Met het invullen van papieren en het storten van een bedrag ben je er als kledingfabrikant niet, het materiaal wordt wel degelijk getest.

De EN 17092-norm is overigens niet de eerste norm voor motorkleding. In 1994 werd de EN 13595-norm opgesteld. Daarbij werd kleding al getest op algemene eisen, slijtvastheid, scheursterkte en snijweerstand. Deze norm gold echter alleen voor kleding voor ‘professioneel’ gebruik. Pakken die (volgens de fabrikant) bedoeld waren voor hobbymatig gebruik, hoefden hij er niet
aan te voldoen. En dus voldeden de meeste pakken niet aan de norm. Dat manco heeft uiteindelijke geleid tot de EN 17092-2- norm, die wel geldt voor ‘kleding voor vrijetijdsgebruik op twee wielen’. Voor motorlaarzen, -handschoenen en protectoren gelden overigens andere normen. En dan zijn er ook nog normen voor airbags: de EN1621-4 2013 geldt bijvoorbeeld voor door trekkoord geactiveerde airbags in motorkleding.

Testen

Het zou natuurlijk het beste zijn om motorkleding in de praktijk te testen met proefpersonen. Maar aangezien dit om voor de hand liggende redenen niet kan, heeft men een andere oplossing bedacht: machinale proeven. Met een AART-machine (Advanced Abrasion Resistance Tester) wordt de slijtvastheid getest. Ook de treksterkte wordt getest met behulp van een trekbank. In een repel stof wordt een inkeping gemaakt om na te gaan of motorkleding niet verder scheurt als ze een insnijding heeft gekregen. De treksterkte van de naden wordt eveneens gecontroleerd. In een speciale wasmachine wordt getest of het kledingstuk ‘dimensionaal stabiel’ is, met andere woorden, of het niet krimpt. Verder controleert men of er niet te veel schadelijke stoffen in de kleding zitten, vooral bij de delen die in contact komen met de huid.

Dit en nog veel meer achter de ontwikkeling van veilige motorkledij lees je in het november-nummer van Motoren & Toerisme. 

Geschreven op 2 november 2021
© Motoren & Toerisme