Eerste rij-indruk: Can-Am Canyon Redrock

Driewielers spreken me zelden aan, maar dat veranderde snel toen ik de nieuwste Can-Am Canyon Redrock zag verschijnen op de eerste persplaten. Wat een verschijning! Alsof hij zo uit een Marvel-film komt gereden. Je ziet het zó voor je: speciale eenheden die ermee uitrukken. Mijn nieuwsgierigheid was deze keer wel gewekt. Tijd om deze driewielig beest mee te nemen naar de Waalse Ardennen, op zoek naar het avontuur dat deze motor uitstraalt.

Maar is zo’n driewielige Can-Am eigenlijk nog wel een motor? Die vraag dringt zich op tijdens de rit over de autosnelweg richting het zuiden. Want ja, je mag met deze Canyon de baan op met een autorijbewijs. Toch draag je een helm, stuur je met een motorstuur en schakel je zoals bij een traditionele motor (weliswaar met flippers op het stuur). Volgens de wet is het een motorfiets, en de rijervaring - volledig blootgesteld aan weer en wind - versterkt dat gevoel, ondanks dat extra wiel.

Defender

Eenmaal in de Ardennen zie ik een uitnodigend pad door het groen. Deze Can-Am wordt gepositioneerd als een offroader, dus offroaden zal hij doen! Na enkele honderden meters zet ik de motor even af om wat beelden te schieten. De weelderige, groene omgeving maakt de Canyon alleen maar indrukwekkender.

Hij balanceert op het randje van protserigheid, maar ik val volledig voor zijn uitstraling. Het design doet sterk denken aan de nieuwe BMW R 1300 GSA, die rond dezelfde periode werd ontwikkeld en voorgesteld. Als een Land Rover Defender een motor zou zijn, dan zou hij er ongeveer zó uitzien. Robuuste volumes, zonder overbodige franjes. De strakke, horizontale lijn die over de machine loopt oogt gespierd en evenwichtig.

Ook de bodemplaat, extra mistlichten, imposante motorgrille en gesloten velgen met offroadbanden dragen bij aan de stoere uitstraling. De khaki-kleur past perfect bij dit avontuurlijke karakter. En wat misschien nog het meest opvalt: de afwerking is van een uitzonderlijk hoog niveau – met oog voor details zoals de verlichte bedieningselementen, het luxueuze zadel of verwarmde grepen voor de passagier. Zelden gezien op een motor.

470 kg

Dat deze driewieler wat zwaarder is dan de gemiddelde motor, zal niemand verbazen. Maar 470 kilogram – en dat zonder vloeistoffen of bagage – is toch even slikken. Gelukkig hoef je dankzij dat extra wiel nooit te balanceren met je voeten, wat het gewicht tijdens het rijden minder laat voelen.

Ook over het motorblok hoef je je geen zorgen te maken. Aanvankelijk dacht ik dat dit gevaarte nauwelijks vooruit te branden was, maar dat bleek een misverstand. Je moet de Rotax-driecilinder gewoon als een driecilinder behandelen: hoog in de toeren jagen. Doe je dat, dan schiet deze kolos verrassend vlot uit de startblokken. Wat me wel tegenviel, is het verbruik: tussen de 8 en 9 liter per 100 kilometer, best fors dus. Met een benzinetank van 27 liter kom je realistisch gezien zo’n 250 kilometer ver voordat de drang om te tanken weer toeslaat.

Schakelen doe je met flippers aan het stuur – automatisch opschakelen is er niet bij. Terugschakelen gebeurt wél automatisch, handig als je vergeet terug te schakelen bij een rood licht. Dat verloopt relatief soepel, al voel je bij stevig accelereren wel een korte onderbreking in de aandrijving. Niet storend, maar je mist wel het vloeiende van een klassieke versnellingsbak met koppeling. Remmen doe je met je rechtervoet, waarbij het pedaal de remkracht over alle drie de banden verdeelt. De remmen zijn behoorlijk krachtig, maar het forse gewicht van de motor blijft duidelijk voelbaar.

Achteruitrijcamera

Ik heb de voorbije jaren behoorlijk wat motoren getest die bol staan van technologie, maar de Redrock tilt dat naar een hoger niveau. Zo is er bijvoorbeeld een achteruitrijcamera die automatisch wordt geactiveerd wanneer je de achteruitversnelling inschakelt – geen overbodige luxe, en bijzonder handig in gebruik.

Nog zo’n functie die eerder uit de autowereld lijkt te komen, is de stuurbekrachtiging. Die brengt het gevoel van een auto opvallend dichtbij. Je kunt kiezen uit drie standen van gevoeligheid, of het systeem volledig uitschakelen. Maar eerlijk: dat laatste doe je beter niet. Zonder stuurbekrachtiging wordt het een serieuze krachtinspanning om het stuur onder controle te houden, vooral bij lage snelheden of offroad.

Daarnaast beschikt de Canyon over een remgestuurd stabilisatiesysteem, dat helpt om de motor in balans te houden. Het klopt dat drie wielen veel rijstress wegnemen – je hoeft je geen zorgen te maken om om te vallen of onderuit te glijden. Toch had ik méér verwacht van de stabiliteit. Bij oneffen wegdek voelt de motor soms nerveus en onrustig aan, alsof hij voortdurend op zoek is naar een rechte lijn.

Dankzij de stuurbekrachtiging is dat meestal goed op te vangen, maar paradoxaal genoeg voelt deze driewieler minder stabiel aan dan sommige tweewielige motoren. Op de autosnelweg zou ik – niet dat ik het goedkeur – op een gewone motor soms even de handen van het stuur durven halen. Met deze Canyon is dat vertrouwen er minder. 

Geen TET

Nog een troef van de Canyon Redrock is de elektronische vering. Die past zich automatisch aan de rijmodi en omstandigheden aan, wat samen met het ruime zadel zorgt voor een uitzonderlijk comfortabele rit. Dit is zonder twijfel een van de meest comfortabele motoren waarop ik al gereden heb. Oneffenheden zoals verkeersdrempels verdwijnen haast letterlijk onder je wielen – alsof ze er gewoon niet zijn. Die eigenschap komt ook offroad goed van pas.

Hoe rijdt deze Canyon dan op onverhard terrein? Eerst schakel ik over naar de All-Road-modus, wat vooral de werking van de tractiecontrole beïnvloedt. En dan: zwieren maar. Volgas, licht zwalpend over het gravel, maar zonder enige stress om onderuit te gaan. De stabiliteit is op dit terrein in vergelijking met een tweewieler wél indrukwekkend en het vertrouwen groeit snel. Al moet je natuurlijk niet overmoedig worden – je kan nog altijd in de berm eindigen.

Toch is er één niet te negeren nadeel: de breedte. Met zijn 1.581 millimeter is de Redrock een flinke jongen – meer dan een halve meter breder dan bijvoorbeeld een BMW R 1300 GSA. Op de baan is dat al niet ideaal, zeker als je achteraan moet aanschuiven in de file. Maar offroad wordt het echt een beperking: sommige paden zijn simpelweg te smal om veilig in te slaan. En keren op zo’n pad is geen sinecure, kan ik je verzekeren.

Hoewel de bodemspeling groter is dan bij de straatgerichte modellen van Can-Am, zoals de Spyder, blijft ook dat een aandachtspunt. Door de dubbele voorwielen gebeurt het al snel dat één wiel in een spoor zakt en je met de kunststof bodemplaat op de grond komt. Dan is het einde verhaal. Gelukkig is er nog de achteruitrijversnelling, waarmee je dan achteruit kan bollen.

Conclusie

Concurrentie? Die heeft de Can-Am Canyon Redrock eigenlijk niet. Dat maakt het meteen ook gemakkelijk. Deze machine is echt one of a kind en trekt zonder moeite de aandacht. Meer dan eens leidde hij tot nieuwsgierige blikken, foto’s of een praatje met voorbijgangers.

Als je als motorrijder té rationeel naar deze Redrock kijkt, zal je er wellicht niet warm voor lopen als offroad-machine. Gravelwegen zijn doenbaar, maar zodra het terrein technisch wordt – met diepe sporen, rotsen of steile passages – spelen de breedte, het gewicht en de beperkte bodemspeling een té grote rol. Vergelijk het met de SUV’s in onze stadscentra: meestal overbodig, maar er is een publiek dat die uitstraling en het comfort weet te waarderen. En als er dan toch eens een gravelpad opduikt, kunnen ze dat met vertrouwen aan.

Voor mij is de Canyon Redrock vooral een bijzonder coole, comfortabele motor met een flinke laadcapaciteit (120,6 l) en uitmuntend duo-comfort. Hij spreekt ook motorrijders aan die zich gewoon veiliger voelen op drie wielen en heerlijk willen cruisen. 

Goedkoop is hij allerminst, al zit er natuurlijk wel behoorlijk veel technologie aan boord. Voor de volledig uitgeruste versie betaal je € 35.199. Er is ook een 'gewone' Canyon – zonder Redrock-uitrusting – voor € 28.199, afgewerkt in zilver. Maar laat ons eerlijk zijn: deze motor schreeuwt om de satijnglanzende kaki-kleur en de handige bagagemogelijkheden. Als je dat nog te prijzig vindt is er binnen diezelfde Candadese groep de Can-Am Ryker Rally, een stoere driewieler, voor bijna de helft van de prijs. Zelf blijf ik voorlopig nog even trouw aan twee wielen, maar deze Can-Am Canyon Redrock heeft mijn weekend in de Ardennen zonder twijfel onvergetelijk gemaakt.

Tekst & foto's: Charly de Kinderen