Zijn naam misstaat niet op de grotendeels door Italiaanse en Spaanse rijders gedomineerde MotoGP-grid, toch is Fabio Quartararo Frans. Maar in het geval van Quartararo mogen we wel stellen dat z’n roots in Italië liggen. Niet alleen vanwege z’n voor- en achternaam maar ook vanwege het feit dat hij in Nice werd geboren en opgroeide. Die Zuid-Franse badstad heette vroeger gewoon ‘Nizza’ en lag op Italiaans grondgebied.
Quartararo, die deze week 22 werd, zou z’n motorsportcarrière echter in Spanje beginnen, en dat al op achtjarige leeftijd. Tussen 2007 en 2014 stond de Niçois elk jaar op het eindpodium van het kampioenschap waarin hij reed. Achtereenvolgens bekwaamde hij zich in 50 cc, 70 cc en 80 cc minibikes, om vervolgens de overstap te maken naar de 125 cc en daarna het hoogstaande Moto3-klasse van het Campeonato Espana de Velocidad (CEV). Die klasse wordt algemeen als dé wachtkamer voor de Moto3 GP’s beschouwd. Een beetje zoals het Britse Formule 3-kampioenschap tot in de jaren ’90, als ultieme feeder-serie voor de Formule 1 gold.
In 2014, z’n ultieme seizoen in het Moto3 CEV, zat Quartararo al in het zadel van een Honda NSF250R van het Junior-team van Estrella Galicia 0,0. De hoofdmacht van dat team pakte datzelfde jaar de titel in het WK Moto3 met een zekere Alex Marquez. Teambaas Emilio Alzamora zag in de jonge Fransman al het volgende goudhaantje. In zoverre zelfs dat hij na het nodige lobbywerk WK-promotor Dorna zover kreeg om de minimumleeftijd voor de Moto3 GP’s van 16 naar 15 jaar terug te brengen. Dat was een beetje contradictorisch want die minimumleeftijd was destijds nog niet lang van 15 naar 16 jaar verhoogd. Maar Alzamora kreeg z’n zin en zo hoefde Quartararo, die op 20 april verjaart, niet de eerste 3 GP’s van het seizoen 2015 te missen wegens ‘minderjarigheid’.
Aanvankelijk kon Quartararo nog behoorlijk voldoen aan de hoge verwachtingen die z’n team, de Franse pers (die hem reeds als wereldkampioen afschilderde) en het publiek van hem hadden. Tijdens de tweede GP van het seizoen, die van ‘The Americas’ op het aartsmoeilijke circuit van Austin pakte hij z’n eerste podiumplaats (2e), begin mei volgde dan z’n eerste pole-positie (GP van Spanje, Jerez) en eind juni stond hij nog eens op het tweede hoogste podiumtrapje na de Moto3-race van de Dutch TT. Toch was Quartararo toen ook al uit z’n thuis-GP op Le Mans verdwenen na een crash en diende hij ook in Mugello op te geven. De zomermaanden brachten meer leed met crashes op de Sachsenring (GP Duitsland) en Brno (GP Tsjechië). Begin september brak hij tijdens de trainingen op Misano (GP van San Marino) z’n enkel waardoor z’n naseizoen in rook opging. Quartararo sloot z’n debuut-seizoen in de GP’s als 10e af. Uiteindelijk zou hij het Estrella Galicia 0,0-team verlaten en naar Leopard Racing verkassen. Dat tweede seizoen wordt er een om snel te vergeten. De Fransman went nooit aan de KTM en komt niet eens in de buurt van een podiumplaats.
