The Couch Racer belicht wekelijks de motorsportactualiteit.
Het gaat goed met de MotoGP. Dat heb je afgelopen zondag wel zelf kunnen zien tijdens de GP van Qatar. Een felbevochten GP van Qatar die uiteindelijk toch weer gewonnen werd door Andrea Dovizioso (Mission Winnow Ducati), voor Marc Marquez (Repsol Honda) en Cal Crutchlow (LCR Honda Castrol). De top-10 zat op de streep op minder dan 10 seconden van mekaar verwijderd. Ter vergelijking tien jaar geleden werd de GP van Qatar door Casey Stoner (ook op Ducati) gewonnen. Tiende werd toen Randy De Puniet (LCR Honda) op ruim 42 seconden van Stoner. Dat betekent dus dat de MotoGP op 10 jaar tijd veel spannender is geworden. Razend spannend zelfs.
Aan het geboden spektakel op het circuit zal het dus niet liggen. Spijtig genoeg brak zondagavond, na afloop van de MotoGP-race, een soort van ‘koude oorlog’ uit. Vier constructeurs – Aprilia, Honda, KTM en Suzuki – verenigden zich door gezamenlijk een klacht in te dienen tegen Ducati. De fabrieks-Ducati’s zouden in Qatar met een illegale achterbrug gereden hebben. Die achterbrug was illegaal omdat ze aan de onderkant met een soort van spoiler was uitgerust. En dus wordt het resultaat van de Qatarese GP nog niet definitief verklaard. De stewards verklaarden de gezamenlijke klacht eerst niet ontvankelijk maar toen de vier gezamenlijke fabrieksteams daartegen in beroep gingen werd de klacht doorgestuurd naar MotoGP’s eigen ‘Hof van beroep’.
Ik kan als raceliefhebber maar één ding hopen en dat is dat dit geen begin is van een kwalijke trend. Toegegeven, topsport moet het hebben van controverse maar dan liefst tussen sporters onderling. Voorbeelden daarvan zijn sporter A die sporter B uitscheldt, sporter B die sporter A in de krant een hoerenloper noemt of sporter A die sporter B een klap voor z’n bek geeft. De pers én de sportfans smullen van zoiets.
Ergerlijk wordt het pas als de controverse telkens om hetzelfde draait, zoals in de armzalige Belgische Jupiler Pro League, waar het ieder jaar, rond deze tijd, weer afwachten is welke club er zal degraderen wegens geen licentie/omkopingschandaal/of een andere vorm van fraude (schrappen wat niet past). Voor een competitie die zeer vaak amper aan te zien is, kan dit soort controverse de broodnodige afleiding bieden. Het spektakel dat door de clubadvocaten wordt opgevoerd geeft vaak meer gensters dan datgene dat door de spelers op de grasmat wordt gelegd. Voor de vele voetbalcolumnisten is dit natuurlijk ook een quasi permanente bron van inspiratie.
Maar omdat de MotoGP sportief heel erg gezond, is met erg felbevochten races, kan het kampioenschap dit soort ‘politieke spelletjes’ missen als kiespijn. Telkens wanneer de uitslag van een sportwedstrijd in één of andere rechtbank wordt bepaald, is de sport in kwestie de grote verliezer. Hopelijk komt het in de MotoGP niet zover, want ik hoop dat ik hier maar één column aan moet wijden. MotoGP-races moet dus op zwart asfalt beslist worden en niet vanachter een groene tafel…
Volg ‘The Couch Racer’ op Twitter via: @TheCouchRacer