Bikes & Boards met de Yamaha Xtribute

Dit weekend diende het strand van Zandvoort in Nederland als tijdelijke dragstrip. Tijdens Bikes & Boards. Het gratis evenement lokte 3.000 kijklustigen en ik was er één van. Met de Yamaha XSR700 Xtribute als vervoersmiddel van dienst ging ik probleemloos op in de retro-scene.

Wheels & Waves is ondertussen uitgegroeid tot een bekend motorevenement ver over de Franse landsgrenzen heen en Bikes & Boards wil graag mee surfen op deze retro-hype. Want “old school” is al langer dan vandaag,  helemaal terug in bij ons motorrijders. Het aanbod van motorfietsen met looks, geïnspireerd op voorgangers uit vervlogen tijden is tegenwoordig groot. En elk merk heeft zijn eerbetoon, zo ook Yamaha. De XSR700 Xtribute is ondertussen al even beschikbaar, maar ik greep deze kans zonder schroom aan om deze motor voor een weekendje van Yamaha te lenen. Beginnen doe ik bij het uiterlijk, want daar ligt voor een groot deel de bestaansreden van deze motor. Als jonge kerel moet ik toegeven dat ik stiekem wel vatbaar ben voor dit soort verschijningen en het zou zeker mijn keuze beïnvloeden. En in mijn ogen hebben ze de boodschap bij Yamaha volledig begrepen. Over het uiterlijk heb ik niets dan lof; de gouden velgen, het ronde achterlicht, de metaalachtige benzinetank met graphics, het profiel van de banden, het zachte zadel, het brede stuur, en zo kan ik nog even verder gaan. Het geheel klopt en maakt me gelukkig om naar te kijken.

Bekend recept

Bikes & Boards profiteert van de nazomer en haalt het maximale uit deze prachtige dag. Het recept is voorspelbaar, een paar custom bikes die her en der uitgestald zijn, een foodtruck die magen vult, enkele kraampjes met bijpassende outfits. Mogen natuurlijk ook niet ontbreken: een dolle race en een truck waar je je baard kan laten trimmen... Het lijkt wel alsof het publiek zich verplicht voelt om zich in kleren van custom-icoon Deus Ex Machina te hullen. Natuurlijk heb ik daar niets op tegen, want het loopt hier vol mooie en sympathieke mensen, maar als bijna iedereen met hetzelfde merk ligt te pronken wordt het bijna karikaturaal. Tot zo ver mijn zure opmerking, want het blijft gewoon een gezellige dag waarop iedereen straalt. De organisatie komt losjes over volgens het credo van de surfcultuur maar onderhuids alles is goed voorbereid, zoals we dat van onze Noorderburen mogen verwachten. Tussendoor wordt het aanwezige publiek getrakteerd op een dragrace in het mulle zand. Vijftig deelnemers denken dat ze kans maken op de eerste plaats. Het reglement is simpel, diegene die als  eerste van twee over de knalt,  wint de race. Er staat een grote diversiteit aan motorfietsen aan de start, zo ook enkele zware Harley’s met aangepaste banden. Het zorgt voor lachwekkende taferelen, want het gewicht van deze motoren in het mulle zand maakt het een ware strijd voor de rijders. Er komt een hele crew aan te pas om motoren te depanneren die zijn gestrand. Maar het maakt allemaal niet zo veel uit want de sfeer is relaxed en winnen komt op de tweede plaats. Het zijn vooral de lichte oude crossmotoren die profiteren van deze ondergrond. Uiteindelijk zal een omgebouwde KTM Flattracker de Beachrace winnen.

Vrijheid

Er is niet alleen aandacht voor gebrul maar ook voor kunst in de vorm van surfboards. De golven aan onze Noordzee zijn zelden van interessant voor de surfer dude, maar toch beklemtoont dit evenement de synergie tussen de motorrijder en de surfer. Het zijn twee uitdrukkingen van vrijheid, elk op hun manier. De surfer die afdraait op het ritme van de golven en de motorrijder die indraait op de curve van de weg. Het is een bereikbare droom die hier wordt nagestreefd en mijn gedachten dwalen mee af. Misschien moet ik is eens een surfboard op m’n motorfiets binden. Met einde van de zomer in zicht, koester ik deze wens  voor de nu al mythisch klinkende zomer van 2020. Naast de Beachrace kon het publiek zonder zand happende tweewieler deelnemen aan een andere uitdaging. Wie het langst aan een omgekeerde KTM crosser kon blijven hangen kreeg een prijs, wat precies is me nooit duidelijk geweest, maar het zorgde voor opmerkelijke taferelen zoals je kan zien.

Nostalgie

Van al die motoren heb ik zin gekregen om zelf nog een toer te maken in door de streek. Het is tenslotte fantastisch weer en niet zover hiervandaan heb ik zelf nog enkele maanden gewoond dus ik ken de buurt behoorlijk goed. De regio rond Haarlem is trouwens een aanrader als daguitstap of weekenduitstap. Meerdere duinparken maken het heerlijk om te wandelen, en de wegen daarrond zijn ook voor de motorrijder uitnodigend. Het soort wegen waar de Yamaha tot zijn recht komt. Het uiterlijk heb ik al beschreven als geslaagd en ook de andere aspecten stemmen me tevreden. Het gekende CP2 blok met een inhoud van 700cc hoeft ondertussen geen introductie meer. Het rijwielgedeelte is behoorlijk en het retro-bandenprofiel heeft weinig invloed op het rijgedrag. De roep van de Akrapovic uitlaat geeft een speels karakter aan de motor en ik me amuseer me te pletter op de hoogste duin van Nederland. Topsnelheden zijn weinig verrassend niet aan deze jongen besteed. Ten noorden van 140 km/u krijgt de motor zin om te dansen en je zit op dezelfde hoogte als je zadel, dus de beukende wind krijg je er gratis bij. Maar deze motorfiets heeft natuurlijk nooit de pretenties gehad van een Autobahnstürmer, dus stel hem niet teleur en ga lekker cruisen op bochtige wegen of flaneren in de stad, want daar hoort ie thuis.

Tekst & foto's: Charly de Kinderen