Rij-indruk: Triumph Street Triple 765 RS

Vorige week lanceerde Triumph de nieuwe Street Triple RS. Een dag later kon onze man, Wim Depraetere, er al mee rijden in Zuid-Spanje.

Tekst: Wim Depraetere - Foto's: Triumph Press

Sinds begin dit jaar fungeert het bekende driecilinder 765cc motorblok van de Triumph Street Triple RS als officieel motorblok voor het WK Moto2. Een strategisch slimme zet van Triumph dat zich nu ‘Moto2 Exclusive Engine Supplier’ mag noemen. Het prestige dat het engagement in het WK Moto2 met zich meebrengt straalt (deels) ook af op de nieuwe Triumph Street Triple RS.

Toch brengt Triumph de nieuwe Street Triple 765 in eerste instantie uit om aan de verplichte Euro 5-norm te voldoen. Met de Street Triple – naast de gelimiteerde Daytona 765 -  bereikt Triumph een groter publiek met dit super-performante driecilinder motorblok. Tegelijkertijd was de lancering van de nieuwe Street Triple RS hét uitgelezen moment om de motorfiets wat esthetisch op te smukken en te voorzien van enkele elektronische features. Een aantal sterke argumenten dus, om de sportieve motorrijder, die af en toe eens een circuitdag meepikt, aan te zetten tot de aanschaf van Triumphs nieuwste.

DE VRIENDELIJKE AGRESSIEVELING

De looks van de nieuwe Street Triple zijn onmiskenbaar. Je kan ze arrogant, brutaal, en ja, zelfs agressief, noemen.  Maar stap op de Triumph en je voelt meteen hoe toegankelijk en meegaand hij wel kan zijn. De voorpartij heeft een duidelijke facelift gekregen, waardoor de twee lichten nog schuiner staan. De luchtinlaat is nu geïntegreerd tussen de lichten en de deflector. Die deflector – of het windschermpje zo je wil - zich kreeg ook een andere vormgeving. Vooral de LED-dagverlichting valt dan ook hard op. Ook het bodywork, van koppartij over zijpanelen en het kontje zijn nieuw gevormd. Daarnaast werd de uitlaat aangepakt en dat niet alleen qua looks maar ook qua ‘performance.

Het zadel respecteert de billen en geeft ruim steun zonder de beweegbaarheid op de motor te beperken. Het stuur heeft ook een perfecte positie. Wanneer we met het verzamelde journaille vertrekken en ik de benen optrek vind ik onmiddellijk de voetsteunen. Dit betekent voor mij dat qua ergonomie alles op de juiste plaats zit. En dat geeft een vertrouwd en comfortabel gevoel. Een minpuntje is wel de geringe mate waarin het dashboard leesbaar is. Je kan de graphics wel aanpassen – van een snelheidsklok naar een met digitale cijfers – maar dat kan het euvel niet echt verhelpen.

De elektronische instellingen en de boordcomputer zijn vrij gemakkelijk te bedienen met een knop aan elke stuurhelft en een  scrollknop op de linker stuurhelft. Op die manier scroll je door het menu en kan je ook de verschillende rijmodi instellen. Voor het straatgebruik staan RAIN, STREET en SPORT op het lijstje, waarbij in de RAIN-stand het vermogen gelimiteerd wordt. In de twee andere standen krijg je een andere respons op de gas, zo is de reactie in SPORT-modus iets directer. De twee andere rij-instellingen zijn TRACK, wat duidelijk aangeeft dat voor circuitgebruik is en BIKER. Met deze laatste customize je de instellingen volgens je eigen behoeften.

De streek rond Cartagena, waar de persvoorstelling plaats vond, is een zeer mooi en geschikt decor voor de eerste rij-indrukken van deze motor op te doen. De wegen zijn er niet op zijn Belgisch maar vluchtheuvels hebben ze zeker voldoende liggen. Hier en daar kon er wel wat beschadiging aan de weg voorkomen maar ondanks al die kleine hindernissen liet de Street Triple zich niet van de wijs brengen. De vering die volledig instelbaar is, voor en achter, maakte dat de rit zeer comfortabel en veilig verliep. Het stuurgedrag is zoals je zou verwachten van een zeer lichte middle weight naked. Zelfs met wat de motor aan koppel en vermogen voortbrengt kan je er een rustig tempo mee rijden en dat vooral dankzij de de vermogensafgifte die al vanaf 4000 opm. vrijkomt. Daar zit dan duidelijk het resultaat van het lichter maken van de bewegende onderdelen in het motorblok. Ook aan het comfort van de duo is er gedacht. Het duozadel is niet groter geworden maar wel iets dikker zodat de zitpositie ten opzichte van de voetsteunen hoger is geworden.

DE BRUTALE ZACHTMOEDIGE

Het tweede deel van de test speelt zich af op het circuit van Cartagena, een zeer technisch ciruit zonder hoge topsnelheden maar waar wendbaarheid, remvermogen en koppel meer van belang zijn. De eerste sessie werken we nog in de Sport-modus af en dat om toch een zekere norm te hebben. Net zoals op straat moet de motor toch boven de 4000 opm. uittorenen, wil je wat acceleratie genereren. Vanaf dat punt versnelt de Street Triple merkbaar en zonder er veel erg in te hebben, bereik je al vlug de toerenbegrenzer. De versnellingen liggen qua overbrengingsverhoudingen liggen, net zoals bij de vorige generatie van de Street Triple, niet zover uit mekaar zodat er wel wat geschakeld moet worden. Schakel je daarbij al eens mis, dan blijkt de Street Triple toch het vergevingsgezind te zijn.

Dankzij de uitmuntende Showa voorvork en de Öhlins schokbreker en de Pirelli Diablo Supercorsas kunnen de Brembo remmen zonder veel moeite het 166kg wegende stalen scheurijzer en mezelf doen vertragen. Om dan vervolgens, heel gemoedelijk de gekozen rijlijn aan te houden in zowel snelle als scherpere bochten. Zeer opmerkelijk is de instelbaarheid van het remhendel. Naast de mogelijkheid om de afstand te regelen van de remhendel tot het handvat, kan je ook de snelheid van opbouw van remdruk regelen met een schroef tussen de remhendel en de rempomp. Een eenvoudig maar zeer handig iets wanneer je of sportief rijdt of aan het toeren bent.

Veel concurrentie heeft de Street Triple niet in het middengewichts naked-subsegment. klassezetten maar voor de 11.500€ in België en 13.800€ in Nederland kan je er al enkele zwaardere naast plaatsen. Niettemin is het een motorfiets met een verantwoorde prijs/kwaliteit-verhouding en een zeer veelzijdige scheurijzer. De Triumph Street Triple 765 RS zou vanaf half december bij de dealers staan. Later worden ook nog de  R- en S-versies  verwacht.