Rij-indruk - The fun side of Japan

De driecilindertelg van de MT-familie blaast dit jaar 10 kaarsjes uit. ‘Dat moet gevierd worden’, dacht Yamaha. Daarom mag de MT-09 z’n feestneus opzetten. En ja hoor, er werd voortgebouwd op een succesrecept: een subliem motorblok en speels rijgedrag, nu met een vernieuwde styling, een 5 inch TFT-scherm en geüpdatet elektronica. Geen betere plek dan het smetteloze wegdek van Lanzarote, waarvan de berm bezaaid is met scherp vulkanisch gesteente, om deze ‘duistere Japanner’ aan de tand te voelen.  

Het is 25 °C wanneer ik aankom op Lanzarote. De marketingleuze ‘The dark side of Japan’ spookt door m’n hoofd wanneer ik een eerste glimp opvang van het vulkanische eiland waar we straks de nieuwe MT-09 mogen testen. Voor langlopende modellen zijn ingrijpende verbeterpunten zijn steeds moeilijker te behalen, dus grote nieuwigheden verwacht ik niet. En de eerste presentatie bevestigt dat de update tegenover het uitgaande model schuilt in details. Zet je de opvolgers van de MT-09 jaar na jaar achter elkaar, dan lijken de verschillen eerder subtiel. Tot je de nieuwste telg tegenover de eerste MT-09 uit 2013 plaatst, dan vallen de verschillen meteen op. Het doet mij denken aan de evolutie van de iPhone. Bij elke voorstelling van een nieuw model lijkt de nieuwswaarde minimaal, maar neem gerust eens een iPhone van tien jaar geleden in je hand om versteld te staan van het verschil. 

Dat Yamaha met de Master of Torque-familie een succesrecept in handen heeft is geen geheim. In z’n tienjarig bestaan zijn er maar liefst 100.000 MT-09’s verkocht in Europa, en op wereldniveau mag je dit verdubbelen. Mooie cijfers, die een update toch wel rechtvaardigen om relevant te blijven tegenover andere nakeds. Een belangrijke categorie voor deze fabrikant, gezien 38 procent van de verkochte Yamaha’s naked motoren zijn. De MT-07 trekt de categorie in absolute verkoopsgetallen, maar de MT-09 leidt zonder twijfel de marketingmachine achter deze reeks. ‘The dark side of Japan’ dus, waarmee Yamaha destijds weerwerk wou bieden tegen de karaktervolle en speelse eurobikes, in tijden dat Japan vooral bekend stond om zijn zijdezachte viercilinders. Ondertussen zijn we vertrouwd met neon getinte persbeelden waarin we rijders ’s nachts door de verlaten straten van een Japanse grootstad zien rijden. Er wordt een donkere en mysterieuze sfeer opgehangen rond de MT-reeks, een erg kenmerkende identiteit. Masters of marketing dus, maar dat is geen slechte zaak.

Love it or hate it

Deze clan van Yamaha wist altijd op te vallen met hun snuit en dat is nu niet anders. De nieuwe koplamp doet me denken aan een masker van een superheld. Een geslaagde voorkant, maar het meest opvallende zijn de scherpere vlakovergangen rond de benzinetank en het achterwerk. Het geeft de motor een agressiever karakter met klare lijnen. Het massieve frame komt terug en eist nog steeds de aandacht op, het subframe werd wel hertekend. Dan zijn er de felgekleurde velgen: you love it or you hate it, maar het zou geen MT zijn zonder flashy styling. Ben je wat conservatiever? Dan heb je nog een zwarte en donkerblauwe kleurstelling.

Mee met z’n tijd

Je ziet het vaak op sociale media: het MT-platform wordt graag gepersonaliseerd. Daarom geeft Yamaha alvast een aanzet met een lijst aan coole accessoires. Een GPS-houder kan je alvast achterwege laten, want het nieuwe, heldere 5 inch TFT-scherm kan je gebruiken om kaarten te tonen of turn-by-turn navigatie van Garmin. Ook de elektronische hulpmiddelen zijn eenvoudig in te stellen, zoals de gevoeligheid van de Lift Control of de nieuwe ‘Back Slip Regulator’. Die moet verhinderen dat de achterband, zelfs met slipkoppeling, zou slippen als je snel naar beneden schakelt. Tot slot toont de connecteerbare TFT ook notificaties van telefoongesprekken of inkomende berichten. Persoonlijk ben ik hier geen fan van… elke vorm van afleiding lijkt me riskant op de motor. Maar okay: iedereen moet mee met zijn tijd. Geef mij maar de leuze van Pommelien: ‘Laat je toekomst niet stelen door je gsm, want het beste moet nog komen.’

Comfortabel bochtenwerk

Tijd voor de rit. Het is 25 graden en prachtig zonnig, het ideale motorweer dus! Maar is Lanzarote zelf het ideale eiland om te motorrijden? Het is voor mij een primeur en de meningen onder de doorwinterde journalisten zijn verdeeld. Het eiland is prachtig, dat wordt achter elke zeldzame bocht bevestigd, maar er is een duister kantje: naast de weg is het landschap bezaaid met vulkanische gesteente. Zwarte, scherpe stenen. Onverbiddelijk. Het beïnvloedt duidelijk mijn rijgedrag, want hier wil je absoluut niet naast de weg belanden. De vele wielrenners en huurauto’s maken de uitdaging alleen maar groter. Een salvo aan leuke korte bochten die de MT-09 echt op het scherpst drijven zijn eerder een uitzondering. Vooral lange bochten domineren het eiland. Daarin valt wel op hoe stabiel deze tweewieler blijft onder alle omstandigheden. Het wegdek is dan ook smetteloos op een enkele uitzondering na: de Canarische variant op onze Vlaamse kasseien stelt het comfort van de MT-09 op de proef. De demping van KYB heeft instelbare veervoorspanning en het geheel is op deze MT-09 lichtjes stijver dan voordien. Maar in zijn klasse blijft hij veruit één van de meest comfortabele motoren. Dat is geen onbelangrijke eigenschap, gezien de MT-09 vooral populair is in stadscontext, en daar vind je in onze contreien geen vlakke wegen. Als we later die dag richting het hoogste punt van het eiland rijden, worden we getrakteerd op een fenomenaal zicht over het naastliggende eiland La Graciosa. De hoogtemeters betekenen ook dat we eindelijk meer uitdagende bochten krijgen voorgeschoteld, het terrein waar deze hyper naked moet uitblinken. Het stuurkarakter is steengoed en de motor vindt vlot zijn weg naar boven maar de motor van kant naar kant zwieren gaat iets trager dan bij de concurrentie. De KTM 890 Duke R spookt door m’n hoofd, die zou op deze weg wel domineren. De zitpositie werd iets sportiever afgesteld dan voordien, om het gewicht meer naar voor te verdelen voor meer controle en finesse.

Buiging voor de ingenieur

De wijzingen aan het motorblok zijn blijven gering. Deze MT voldoet aan de nieuwe EURO5+-normen maar de motorspecificaties blijven dezelfde. En dat is een goede zaak, want de driecilinder blijft één van de beste motorblokken op de markt waarbij er een perfecte balans is gevonden tussen beheersbaarheid en waanzinnige acceleraties. De Japanner die het motorblok heeft ontworpen is hier aanwezig in Lanzarote en verdient een collectieve buiging van de journalisten. Dit blok maakt de krachtigere maar zwaardere MT-10 in mijn ogen wat irrelevant, althans in deze naked configuratie.

De driecilinder klinkt bovendien heerlijk, zo heerlijk dat ik weinig toegevoegde waarde zie in een aftermarket uitlaat. Uniek aan de MT-09 is een soort van geluidskast die verwerkt is in de benzinetank. Deze moet het inlaatgeluid een boost geven, waar vooral de rijder van kan genieten zonder dat er overlast gecreëerd wordt voor omstaanders. Daarom werd ook de onderliggende uitlaat bewust naar beneden gericht, zo wordt het geluid dicht bij de motor gehouden.

Ook de derde generatie quickshifter is aanwezig op deze motor. Het vorige systeem kon al op en neer schakelen, maar nu kan je ook naar beneden schakelen terwijl je accelereert, of opschakelen wanneer je decelereert. Het lijkt tegenstrijdig maar werkt quasi perfect. De quickshifter is bovendien standaarduitrusting, net als cruise control. De aanwezige rijmodi kregen voor dit modeljaar een duidelijke naamgeving voor de rijmodi. Eindelijk stapt Yamaha af van de verwarrende letters. A B C werden ingeruild voor Rain, Street, Sport en twee Custom instellingen. Schakelen tussen rijmodi is eenvoudig dankzij de toegewezen knop. Voor wie met een A2-rijbewijs rijdt is er ook goed nieuws: de MT-09 is nog steeds beschikbaar als een A2-model met verlaagd vermogen. Al geloof ik dat een MT-07 voor een A2-rijder de slimmere keuze is.

Conclusie

De Yamaha MT-09 is al lang geen onbekende meer en de blitse verschijning werd er de afgelopen jaren meermaals bijgehaald in vergelijkingstesten. Daarin leek de MT-09 vaak de meest rationele keuze voor een alledaags gebruik. Die conclusie lijkt misschien wat saai, zeker gezien de bestaansreden van deze motor en de marketingleuze erachter. Maar saai is deze motor allerminst. Het motorblok is subliem en het gemak waarmee het voorwiel stijgt geeft de motor, ondanks de aanwezige elektronica, een speels karakter. De zithouding is perfect en het comfort is beter dan je zou verwachten voor dit type motor. Ook de marketingmachine achter de MT-reeks verdient een pluim. De concurrentie is niet min: zelfs met € 11.099,00 (€ 12.499,00 in Nederland) - wat al scherp geprijsd is - is de Triumph Street Triple of Kawasaki Z900 een fractie goedkoper. Maar weet wel dat de MT-09 standaard uitgerust is met een quickshifter, splinternieuw TFT-scherm en cruise control. Yamaha biedt hiermee een heel interessant pretpakket aan, al blijft een keuze maken in dit segment aartsmoeilijk. Met deze rijkelijke update heeft de MT-09 qua techniek weer een streepje voor op de concurrentie, maar het zullen vooral de persoonlijke smaak, flashy styling en merkbeleving zijn die de doorslag geven. Heb je al een voorgaande MT-09 in je bezit? Dan moet je niet naar de dealer snellen. Ben je nieuw op de markt? Dan is deze geüpdatet MT-09 altijd een goede keuze. In mei 2024 volgt nog een SP-versie die zich vooral onderscheidt met een performantere vering, helemaal klaar voor het circuit.

Tekst: Charly de Kinderen
Foto: Jonathan Godin