Nieuws

Getest: Vanderhall Venice Blackjack

Is dit een motorfiets? Met gefronste wenkbrauwen zullen veel motards die vraag stellen. Misschien niet echt, maar hij wordt wel zo beschouwd door de overheid, en daarom verdient hij wel een plaats in ons medium. Wij hadden er als diehard motorrijder in ieder geval bakken plezier mee.

De Vanderhall biedt door zijn motorstatus best wat voordelen. Hij is fiscaal een pak interessanter dan een vierwieler en hij is vrij van helmplicht. Een duur motorpak heb je dus ook niet nodig. En je mag er mee rijden zonder motorrijbewijs, als je voor 2013 je rijbewijs haalde. Indien niet volstaat 4 uur praktijkles. Maar is het ook een fijne machine?

Speelvogel

Ik had de trike voor het eerst opgemerkt op het Salon van Brussel in 2019; een opvallende verschijning waarbij de vintage-look meteen charmeerde. Het viel toen ook dadelijk op dat hij met heel hoogwaardige onderdelen gebouwd is: Brembo-remmen, een imposante brede 285 band op 20-duims achterwiel, een enkelvoudige achterbrug, een type éénzitter racy-ophanging, mooi leder en een prachtig houten stuur. Schaars zijn de trikes waarmee je een Vanderhall kan vergelijken, ik denk aan de Slingshot van Polaris en de Morgan 3-wieler. Beiden hebben dezelfde architectuur, twee wielen en motor vooraan, voorwielaandrijving, een stoel in plaats van een zadel en een autostuur. Wat bijvoorbeeld niet zo is bij de Can-Am trikes. En juist die zithouding maakt hem zo bijzonder, het gevoel van zittend te accelereren, met een weggedrag van een auto maar dan met moto-prestaties is ronduit sensationeel. Je zit bijzonder laag bij de grond met een mini-voorruit voor je neus en zonder deuren. Bijna zoals in een kart. Dit is echt een speelvogel, in niets te vergelijken met een klassieke cabrio. Het is eerder een huwelijk tussen de vrijheid van een motorfiets en de prestaties van een supercar. Voor die prestaties doet de Vanderhall Blackjack waar wij mee op pad mochten een beroep op een geïnjecteerde 1490 cc, met 6-bak automaat en variabele kleptiming, dwars geplaatst vooraan. Deze Blackjack is de eenvoudigste versie van de Venice reeks. Daarnaast zijn er ook nog de luxueuzere Carmel, de elektrische Edison en de éénzitter Speedster.

Summier

Voor de start had ik zo mijn twijfels over de stabiliteit van dit soort voertuig, je staat immers maar op drie wielen en niet op vier. Maar al van bij de eerste meters moet ik mijn mening herzien. De trike stuurt super scherp en is veel stabieler dan ik dacht. De versie die we ter beschikking kregen leunt misschien nog het meest aan bij een motorfiets. Hij is zeer summier uitgerust, bijna spartaans zelfs. Een klein windschermpje, een dashboard met enkel de hoogstnodige knoppen en tellers, 2 kuipzeteltjes, een gas- en rempedaal, and that’s it.

Links heb je een start-stop-button en uiterst rechts twee eenvoudige schakelaartjes voor het uitzetten van de tractiecontrole en de hazard voor het activeren van de vier knipperlichten, erboven een piepkleine schakelaar waarmee je via bluetooth je smartphone kan aansluiten op de audio-installatie. Daar heb ik in deze funtrike overigens niet echt behoefte aan. Ik geniet van de sound van de vierpitter, de twee side-uitlaten zorgen voor een diepe klank en zijn nooit storend noch te luid. Ruitenwissers of verwarming zijn er niet, de led-verlichting wordt met een hendel aan het stuur geactiveerd, en een manuele klassieke handrem vindt je middenin. Het voelt alsof ik neerstrijk in één of andere trackday-car. Instappen verlangt een zekeren lenigheid, maar gaat na enige gewenning steeds vlotter. De zitpositie bevalt me perfect, de prima gevormde, en verwarmde kuipzetels zitten mooi aansluitend en het stuur is zowel in de hoogte als in de diepte regelbaar. En het valt echt op: je zit laag, heel laag.

4,5 seconden

Eens weg van de autostrade start echt de fun. Ik zoek kleine baantjes op in de Vlaamse Ardennen en sta versteld van hoe fijn dit ding stuurt. Hij is super stabiel en breekt nauwelijks uit bij het snel aansnijden van het betere bochtenwerk. De grenzen kan je na enige gewennig snel gaan verleggen, de feedback is heel direct en ik waan me hoe langer hoe meer in een knotsgekke kart. Gelukkig zijn ook de remmen fenomenaal. Ze bieden heel wat bijtkracht en zijn mooi doseerbaar. De kwalitatieve Brembo’s bregen dit lichtgewicht in een oogwenk veilig tot stilstand. Want dat is eigenlijk het mooiste aan deze Vanderhall: hij weegt maar 640 kilogram. Met die 175 pk aan boord kan dat tellen qua verhouding pk’s-gewicht.

Een sprintje naar honderd duurt dan ook maar 4,5 seconden. Dat cijfer zegt het allemaal. De Vanderhall Black Jack is gewoon onversneden rijplezier, met de wind in de haren en het mes-scherpe sturen is de smile niet van je gezicht te branden. De enige logische bedenking is natuurlijk dat je er best wat duiten voor moet neertellen, want de eenvoudigste Vanderhall kost 39.500 euro. Als je het praktisch bekijkt is dat voor een tweezitter zonder bagagemogelijkheden waar je eigenlijk enkel bij mooi weer mee op pad kan best veel geld. Maar het plezier en het bekijks dat er tegenoverstaat zal die bedenkingen voor de liefhebbers moeiteloos wegblazen.

Met dank aan de Benelux-invoerder Simon Quintens uit Hasselt die de Vanderhall ter beschikking stelde (www.lenoir.be). Een tweede verkooppunt (en verhuur !) kwam er recent in Kortrijk www.leiemobilitygroup.be Deze zomer komt er ook een pop-up store te Knokke op de zeedijk waar je kan kennis maken met de Vanderhall.

Tekst: Tom Schietse

Foto’s Wim Depraetere, Tom Vander Sande