De 3 favoriete bestemmingen van: Pieter Pacques

Als we één motorrijder kennen die je dag én nacht (enfin, dat vermoeden we toch) mag bellen voor een toerrit, én liefst een lange ook, dan is het wel Pieter Pacques. Pieter is één van de meest bereisde leden van de M&T-redactie en moet de afgelopen jaren zowat héél Europa aangedaan hebben. Een top-3 van z'n favoriete bestemmingen samenstellen, kwam dan ook op kiezen aan voor Pieter. Maar hieronder vind je z'n 3 favoriete bestemmingen.

Tekst en foto's: Pieter Pacques

Introfoto: Pieter Pacques/Plan C Graphics

1. Hardknott en Wrynose Pass, Cumbria, Engeland

We bevinden ons in Duddon Valley, op 400 meter boven de zeespiegel in Cumbria, Engeland. Deze tientallen kilometers lange hallucinante eenbaanswegen lopen dwars door het Lake District National Park van Eskdale naar Little Langdale in westelijke richting. De Hardknott zou de steilste weg van Engeland zijn en bereikt stijgingspercentages van 33%. En geloof me gerust, dat is steil. De binnenkanten van de haarspeldbochten zijn mooie balans- en evenwichtsoefeningen.

Aan alle voertuigen groter dan auto’s en minibusjes wordt vriendelijk aangeraden om de pas niet te gebruiken. Eens vertrokken kom je ogen tekort. Je krijgt bangelijk mooi landschap voorgeschoteld, je hebt al je aandacht nodig om de haarspeldbochten correct in te schatten en daarbovenop houd je best tegemoetkomend en achteroprijdend verkeer (of zwalpende fietsers) in het oog: Afstand houden is hier namelijk een kernregel. Remmen lopen warm en/of koppelingen worden tot het uiterste gedreven. Hier wil je echt niet stilvallen of je evenwicht verliezen. 

De benamingen vinden hun oorsprong in de Oudnoorse taal. Hardknott komt van harde steile heuvel en Wrynose van gewrongen kaap. Een aanrader dus.

2. De Dolomieten, Italië

Door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. En terecht ook. Eigenlijk zijn dit simpelweg de Zuidelijke Alpen, maar een bergketen met zo’n unieke identiteit verdient natuurlijk een eigen naam. Hoe onwaarschijnlijk ook, dit gebied was 250 miljoen jaar geleden een oerzee, maar bij het wegtrekken van het water versteende de algen- en koraalriffen en rezen op tot bergen.  De kleuren, diversiteit van het landschap en de lekkere keuken maakt het tot één van de meest bijzondere plekken in Europa. Ik zou niet weten welke pas, of route er bovenuit steekt. Je kan haast geen verkeerde weg inslagen om de indrukwekkende schoonheid te bewonderen. Als mogelijke highlights zijn me vooral de Pragser Wildsee bijgebleven, het Adamello Brenta Natuurpark met het Molvenomeer en de ruige toppen van de Drei Zinnen. Prenda la sua moto e se ne vada immediatamente.

3. Bardenas Reales, Spanje

Wederom een UNESCO nominatie. Ditmaal met de titel van een biosfeer-reservaat. Een dorre halfwoestijn in de regio van Navarra in het noordoosten van Spanje. Een cowboy-achtig landschap bestaande uit ravijnen, hoogvlakten en steile rotsen in bizarre vormen. Het is een kaal en onherbergzaam gebied. In de zomer loopt de temperatuur op tot 50°, de rivierbeddingen staan het grootste deel van het jaar droog en de vegetatie is uiterst schaars. Behalve in de winter. Zo kan je op 8 september een nogal bijzonder evenement bijwonen: de Sanmiguelada. Duizenden schapen komen dan via de Cañada de los Roncaleses aan in Bardenas Reales. Zij blijven er de hele winter, totdat zij in het voorjaar weer terug gaan naar hun ‘zomerverblijf’ in de Spaanse Pyreneeën. En motoren? Die zijn hier ook welkom. Zo zijn er best wat routes (weliswaar onverhard) aangegeven. Een paar van deze routes zijn toegelaten voor motoren (en auto’s), maar de meesten zijn voor wandelaars, fietsers en ruiters. Blijf hier best weg in volle zomer of indien het net heeft geregend (in de regen is er zelfs geen beginnen aan). Op die momenten stromen de rivierbeddingen snel vol met water en zijn de klei- en kalkwegen gevaarlijk glad en glibberig.

Game of Thrones is hier komen filmen, James Bond himself is hier geweest tijdens ‘The World Is Not Enough’ en voor de kenners: flink wat door Italiaanse studio’s geproduceerde (spaghetti)westerns zijn hier opgenomen. Uniek. Dat is het minste wat je hierover kan zeggen. Niet te lang mee wachten om te bezoeken. Regenbuien worden ook op deze locatie jaar na jaar intenser en de Bardenas Reales wordt letterlijk weggespoeld.