Sfeerimpressie 24H Motos Spa

Het was geleden van 2003 dat de 24uren van Luik voor het laatst verreden werden, maar eindelijk vindt er opnieuw een etmaalrace plaats op het circuit van Spa-Francorchamps. Net nu het circuit zijn 100-jarig bestaan viert mocht het met de 24H EWC Motos opnieuw een WK-wedstrijd verwelkomen. De rijders van 38 teams gingen van start op de roemruchte baan met moeilijke bochtencombinaties die luisteren naar namen als Les Combes, Bruxelles, ‘Double Gauche’ of nog Courbe Paul Frère. Terwijl op de rechte stukken Kemmel en Blanchimont de EWC-machines fenomenale snelheden halen. Om natuurlijk de belangrijkste plaats van het circuit niet te vergeten, de stijl omhooglopende S-bocht Raidillon. Het blijft uniek in de wereld.

Tekst en Foto’s: Jan Vermeer

Bijna al de rijders, velen reden nog nooit op de omloop van Francorchamps, waren het er volmondig over eens dat het Ardennen-circuit het mooiste en meest natuurlijke circuit ter wereld is, maar tevens veel energie en actie vereist van de piloten. Even een voorbeeld; op het beruchte lange stuk van circuit Paul Ricard, ‘le Mistral’ genaamd, kunnen de rijders tijdens de Bol D’ Or een goeie 20” rechtdoor gaan en zich even ontspannen, maar op het circuit van Spa is het links-rechts draaien als een wervelwind, de klok rond. Er wordt de rijders geen seconde rust gegund.

Een orgie van kleuren en actie

15.000 toeschouwers omzoomden de baan op zaterdagmiddag, dat hadden er gezien het spektakel en de aangeboden randanimatie wel meer mogen zijn, toen de startrijders hun spurtje inzetten naar hun respectievelijke strijdrossen. Het eerste uur bulderden een kwintet rijders over de baan alsof het een sprintrace van 15 ronden betrof. Het leek wel alsof de toppers hun rivalen al in de beginfase een psychische optater wilden verkopen. In de pitstraat was het komen en gaan van motoren die omzoomd werden door, in verschillende kleuren van hesjes getooide, personen. Geel, nee niet dat van de Tour de France, voor de personen die alles in verband met de reglementen in het oog moesten houden. Blauwe voor de persmensen per team, de rode voor de TV-crews en ondergetekende mocht vier dagen lang een groen hesje aandoen als fotograaf. Dan vergeet ik nog de in grijst gestoken mensen van de FIM.

Wanneer Suzuki SERT voor het eerst met problemen binnenkomt in de nachtelijke uren flitsen de flashlichten van de camera’s op. Dit zal nog meerdere keren gebeuren, zo ook wanneer FCC Honda hun zwaargehavende machine, na een val, komt binnengereden. Valpartijen gevolgd door uren sleutelen zijn er met hopen. Dit is immers endurance racing. Ook op de tribunes, waar verschillende talen worden gesproken, zitten vogels van alle pluimage.

Ik zie Poolse vlaggen naast Belgische. Zo zie ik jonge kerels met groen gespoten haren, die in een hanenkam zijn gestroomlijnd met de nodige gel. Kawa-aanhangers zeker. Zij zullen niet veel plezier beleven aan deze editie, want de groene fabrieksmotor hangt na meerdere valpartijen reeds vroeg in de touwen. Ook zie ik een fan, waarschijnlijk Duits en liefhebber van BMW, die getooid is in een T-shirt met opschriften en in de typische beige-groene kleur van de Polizei hemden.

Wanneer je in de inktdonkere nacht naast de Raidillon staat, sta je pas versteld van de snelheden dat de EWC-machines halen. Naast de hoofdtribune bij start-finish trekt ook deze nieuwe tribune aan de Raidillon veel volk. 24-uren races zijn natuurlijk prachtige sportgebeurtenissen waar alles de revue passeert; actie en drama, valpartijen en harde duels, felle zon en regenbuien en last but not least de safety-car. Dat is Francorchamps in een notendop. De historie die Francorchamps zo kenmerkte en nu dus terug kenmerkt.

Amicale Spirit of Speed

Je amuseren kon je op verschillende plaatsen. Heel wat mensen lagen op zaterdag in het gras bij de ‘Bar de l’Arbre’ en keken op grote schermen naar de actie met het nodige gerstenat. Ook het roof top terras met annex restaurant en cafe, op het pitgebouw, was een veel bezochte stek. Maar de echte motorliefhebbers zakten af naar het prachtige art-Deco gebouw van het Hotel de la Source dat nu is omgebouwd tot verzamelplaats van evenementen aller aard, waar de Amicale Spirit of Speed, een club die racemachines verzamelt en tentoonstelt, tezamen met het Museum van Francorchamps in Stavelot een tentoonstelling van oude racemotoren had gemaakt.

Zo zie ik een Sarolea, een FN en Harley-Davidson, naast Honda’s en Suzuki's die winnaars waren van de etmaalrace eind vorig eeuw. Later in de nacht wordt in de fanzone het geluid van de motoren overstemd door de beats van livemuziek, dit terwijl de alcohol blijft vloeien. Ik zie niks dan blije gezichten bij de bezoekers, motorsport heeft, -in tegenstelling tot andere niet-genoemde sporten-, immers geen hooligans. We zijn een grote familie.

Wanneer de dambordvlag gezwaaid wordt zie ik dus veel blije gezichten, bij Werner Daemen en zijn BMW-team maar ook bij officials en de toeschouwers die joelden tijdens het spuiten van de ettelijke champagneflessen. Volgend jaar mag dit gebeuren zonder enige tegenspraak terugkomen naar het Ardens circuit. Jammer dat het maar vierentwintig uren zijn....., voor mij mochten het er veel meer zijn.