Rij-indruk: Royal Enfield Scram 411

Vijf jaar geleden verbaasde Royal Enfield de wereld met de Himalayan. Een eenvoudige 400 cc eencilinder met eigenzinnige looks. Niet veel mensen zagen buiten thuisland India brood in een motorfiets met amper 24 pk en een Spartaanse uitrusting, maar de Himalayan werd een onverwacht succes. Met de Scram 411 wil Enfield dat succes nu bestendigen en zelfs uitbreiden.

De nieuwe Scram ziet er best volwassen uit, en zeker in de rood-witte kleurstelling oogt hij heel fris en dynamisch. Het voornaamste visuele verschil met de Himalayan is het kleinere voorwiel, de soberdere kont zonder bagagerek en het ontbreken van een schermpje. Als extra kreeg de Scram twee paneeltjes langs de tank die er wat uitzien als hooggeplaatste valdoppen, maar een louter esthetische functie hebben. Het is een geslaagde ingreep, want het geheel krijgt daardoor een moderne en unieke look. Zeker door het kleurenspel dat het antracietgrijs van het basismodel mooi opleukt.

Toegegeven, als je wat meer in detail gaat kijken is deze Scram geen meesterwerk. Zo vallen de smalle framebalken wel erg mager uit, en ook het kabelwerk is niet perfect weggewerkt, maar in deze prijsklasse kan je ook moeilijk veel meer verwachten. Wat wel een fijn gadget is voor deze prijs, is de tripper die standaard op alle modellen oor de Benelux zit. Het kleine, extra ronde klokje op het dashboard herbergt een slim navigatiesysteem dat je via een gratis app aanstuurt en turn-by-turn-navigatie verzorgt via pijlen, maar zonder kaart.

Chevreuse

Dat helpt je dus een eind op weg om zonder halt te houden kilometers te malen. En dat is perfect mogelijk in het comfortabele zadel van de Scram. Het is smal en vindt net de ‘sweet spot’ tussen stevig en zacht. De gehele zithouding op de Scram is overigens perfect neutraal, zoals je van een hedendaagse hoogpoter mag verwachten. Voor een kleine monocilinder is hij behoorlijk ruim bemeten, en zelfs een passagier moet er toch een paar uur zonder morren op kunnen meesnorren. Voor een enkeltje Zuid-Frankrijk zou ik feestelijk bedanken, maar voor een dagje Belgische kust lijkt het allemaal prima. 

Dat is natuurlijk een logisch gevolg van het concept van deze mono met 411 cc. Dat moedige blokje perst er 24 pk en 32 Nm uit, en het doet dat verrassend vloeiend. De tijd dat een monocilinder zeker in de lage toeren gelijk stond met vervelend gedokker, ligt gelukkig al een tijd achter ons, en de Scram laat zich relatief vlot mennen. Het bescheiden vermogen wordt rustig lineair opgebouwd en gezapig cruisen is het leidmotief, zoals dat ook het geval is bij de kleinere en grotere broers in deze familie.

Upgrade

Meer vermogen zou ook onmiddellijk zijn weerslag hebben op het totale prijskaartje. In de eerste plaats natuurlijk door de krachtbron zelf, maar ook de ‘extremiteiten’ van een zwaarder model zouden onmiskenbaar een upgrade nodig hebben. Zo voldoet de enkele 300mm-schijf vooraan op de Scram net om de 24 pk in toom te houden, maar bij een onverwachte noodstop na een moment van onoplettendheid, kreeg ik het toch even warm. Hoewel de remleidingen met metaal omvlochten zijn, is het geheel bezwaarlijk performant te noemen. En dat geldt eigenlijk ook voor het rijwielgedeelte. Het frame en de ophanging vervullen hun taak naar behoren, maar echt uitblinken in stabiliteit en strakheid doet deze set-up natuurlijk niet. Je kan ook niet zelf aan de slag om dat aan te passen, want de veringen zijn niet instelbaar. Dat kan je zien als een beperking, maar ook als weer iets minder om je hoofd over te breken.

De Scram 411 is een fijne en logische aanvulling van het gamma van Enfield. Het is geen wereldschokkende nieuwigheid, maar hij past helemaal in het ‘What you see is what you get’-concept van de iconische producent.

In de volgende editie van M&T vind je een uitgebreid verslag van deze rij-indruk.