80's week: GP van België Wegrace in Zolder

In 1980 werd op het circuit van Zolder voor de eerste én meteen laatste keer een Wegrace-GP verreden. De Belgische GP verhuisde, vanuit Spa-Francorchamps naar de Limburgse bossen van Terlamen. De reden daarvoor was de verbouwing van het 'Circuit National de Spa-Francorchamps'. Een jaar eerder, had daar op het 14,120 km lange 'oude' circuit alsnog de Belgische GP plaats gevonden. Maar zelfs naar de maatstaven van de late jaren '70 was de veiligheid op het oude circuit ondermaats. Bovendien had de Formule1 het circuit van Spa-Francorchamps al langer de rug toegekeerd.  De Belgische F1 GP werd al een aantal jaren op de 'Omloop van Terlaemen' verreden en dat was meteen ook het enige alternatief dat op Belgisch grondgebied voorhanden was. Het derde permanente circuit, dat van Nivelles-Baulers, was op dat ogenblik al behoorlijk afgetakeld.

Hoe dan ook, een week na de Dutch TT, in het weekend van 4-6 juli 1980, streek het Continental Circus in de paddock van het Circuit van Terlaemen neer. Op het programma - dat toen van GP tot GP varieerde - stonden vijf verschillende klassen.  En dus kwamen zowel de 50cc 'borrelglaasjes', als de 125 cc, de 250 cc, de zijspannen én uiteraard de 500 cc koningsklasse in actie.

Voor de Nederlandse GP-deelnemers, die destijds erg talrijk waren, was de verplaatsing naar Zolder één van de kortste van het seizoen. In sommige gevallen was de afstand richting Zolder zelfs korter dan die naar het in 'Hoge Noorden van Nederland' gelegen Circuit van Drenthe in Assen. Eén week na hun Dutch TT, waarin Jack Middelburg voor een stunt had gezorgd, door de 500cc race te winnen, kwamen de Nederlanders met het mes tussen de tanden naar Limburg.

Het werd echter geen triomftocht voor de Laaglanders op die regenachtige 6 juli 1980 in Zolder. Hans Spaan redde de Nederlandse eer in de 50 cc met een knappe 4e plaats. Eerste Belg werd Chris Baert op een 20e plaats. Baert, toen in het dagelijkse leven motoragent bij de Gentse Politie, kwam ook aan de start in de 125 cc maar viel daar kansloos uit.

Chris Baert was de Belgische vlaggendrager in de 50cc-klasse.

De meeste kansen voor de thuisrijders leken in de kwartliterklasse te liggen. Met coming man Didier de Radiguès (Yamaha) én Bimota-fabrieksrijder Jean-Marc Toffolo had België twee outsiders in de 250cc-race.  De Radiguès diende echter op te geven na materiaalpech (framebreuk) en Toffolo bleef buiten de punten en achter landgenoot en privé-rijder Olivier Liègeois.

De Franse 125cc-topper Guy Bertin deed het destijds op een door Pernod gefinancierde Motobécane!

Het klapstuk van de veiling was uiteraard de 500cc-GP, waarin de piepjonge Randy Mamola voor sensatie zorgde. De 20-jarige Californiër boekte er op de fabrieks-Suzuki RG500 z'n allereerste GP-zege en hield daarbij Marco Luchinelli en 'King' Kenny Roberts af. Wil Hartog werd de beste Nederlander op een vijfde plaats, terwijl die andere Nederlandse 500cc-topper Boet Van Dulmen (Yamaha) als negende binnenkwam.

De Nederlandse Luikenaar Olivier Liègeois reed zoals 80% van het 250cc-deelnemersveld op het kwartliterwapen bij uitstek: een Yamaha TZ250!
© Motoren & Toerisme